Չնայած պնդումներին, թե Մաքսային միության ճամփան «դժվար է, երկար», ու հնարավոր է նույնիսկ «տեղ էլ չհասնենք», այնուհանդերձ, փաստն արդեն կայացած, հայտարարությունն արված է:

Լավ պատկերացնելու համար, թե այսօր ինչ տեղ է գրավում Հայաստանը Ամերիկայի և Ռուսաստանիաշխարհաքաղաքական ու ռազմաստրատեգիական պլաններում, նախ փորձենք համառոտ անդրադառանալ երկու գերտերությունների հարաբերությունների զարգացումներին:

Լոկալ մինի միտինգները շարունակվում են. Մաքսային միությանը դեմ քաղաքացիների տարբեր խմբեր իրենց բողոքն են արտահայտում, ինչը մեր երկրում արգելված չէ, մարդու իրավունքների շրջանակներում լիովին տեղավորվող գործընթաց է։ Սակայն անհասկանալի է մեկ բան՝ բողոքողներն ի սրտե՞ են բողոքում, թե՞ ինչ-ինչ ՀԿ-ների թելադրանքով։

Մի քանի տարբերակներ, որոնցից կարող եք ընտրել Ձեր ցանկացածը: 1.Դուք չեք ցանկանում ամուսնանալ, բայց Ձեր ունեցվածքը (ասենք, անշարժ գույքը` բնակարանը) չափազանց պետք է մեկին, ով ուղղակի պարտադրում է Ձեզ:

Կան քաղաքական գործիչներ, որ ամեն գնով ձգտում են մնալ քաղաքականության մեջ։ Նրանք, մեղմ ասած, թքած ունեն, թե իրենց չկշռադատված քայլից հետո ինչ վիճակում կհայտնվի երկիրը: Նրանց միայն մի բան է հետաքրքրում՝ սեփական հավակնությունները: Նրանք շարժվում են սկզբունքով: Ցավով պետք է նշեմ, որ այդպիսի գործիչներից է նաև ՀՀ առաջին նախագահը: Մարդ, ով այդպես էլ չհասկացավ, որ Մահաթմա Գանդիի կերպարը իր համար պետք է լիներ ընդօրինակման առարկա:

Ասել, թե Հայաստանի «հայտնությունը» պուտինյան իդեա-ֆիքս Մաքսային միությունում ուղղակի «վերջն» էր, այնքան էլ այդպես չէ: ա) Ռուսական շինելից դուրս թռած հայաստանյան իշխանությունները Արևմուտքի հետ ասոցացման, խոր ու համապարփակ խաղերով փորձում էին լոկ առավելագույնը պոկել իրենց «մորից»` Ռուսաստանից, հաճելին համակցելով օգտակարի հետ: Բայց, ինչպես կասեր մեր թանկագին բարեկամ Չեռնոմիրդինը, ուզեցին լավ, ստացվեց` ինչպես միշտ։

Մինչ Մոսկվայից ցասումնալից պարտադրանք է հնչում, թե՝ «իրար գլխի հավաքվեք», իսկ նախկին խորհրդային լիդերները ջանում են կա՛մ խույս տալ Կրեմլի տերերի սպառնալիքներից, կա՛մ էլ «թուլանալ ու առավելագույն հաճույք ստանալ», Մաքսային միությունում (ՄՄ) վիճակն այնքան էլ լավ չէ, իսկ խնդիրները ոչ միայն չեն լուծվում, այլև օրեցօր ավելի ահագնանում են։

Մերձավորարևելյան ուղղությունը կարևորագույնն է Իրանի արտաքին քաղաքականության մեջ։ Իրանի և Սաուդյան Արաբիայի փոխհարաբերությունների կարճատև ջերմացումից հետո նոր առճակատում սկսվեց գաղափարախոսական, աշխարհաքաղաքական և աշխարհատնտեսական հարցերի առնչությամբ։

Վրաստանի վարչապետ Բիձինա Իվանիշվիլին հենց այնպես չի հայտարարում, որ ի անհրաժեշտություն, Վրաստանը նույնպես կանդամակցի Մաքսային միությանը: Իվանիշվիլուց հետո Վրաստանը հայտնվել է մեկ այլ, իսկ ավելի ճշգրիտ, գրեթե սովետական «ռեժիմում»:

Անտրամաբանական կլիներ հակառակը մտածելը: Դեռ պետք է ուրախ լինել, որ Օբաման փոխեց իր մտադրությունն ու այցելեց Ռուսաստանի հյուսիսային մայրաքաղաք: Հավանաբար, սիրիական արյունալի լաբիրինթոսից ելք գտնելու հույսն ավելի ուժեղ գտնվեց, քան լրտես Սնոուդենին Մոսկվայում ապաստան տալու վիրավորանքը: