Երբ դիմադրությունը հեղափոխական դառնա, երբ, օձի խայթոցին ի պատասխան, կհասկանաս, որ պիտի ճզմես նրան, երբ ճառեր և միջազգային օրենքներ մեջբերելուց հետո կմորթվես դրանց մարդասեր հեղինակների ձեռամբ, հոգեվարքիդ մեջ հայի վերջին խելքը կհուշի՝ օձերին և հրեշավոր վիժվածքներին բանավոր չեն վերաբերվում, այլ կոնկրետ գործով:
Երբ կհասկանաս, որ սահմանադրությունը թուղթ է, իսկ քեզ մորթում են ոչ թե օրենքի ուժով, այլ ուժի իրավունքով, և հեղափոխությունը սահմանադրորեն չէ ՝ կգան, մահվան գոտին կապած, կգան առանց ամպագոռգոռ ճառերի և խոստումների զտարյուն ընդդիմադիրները, հանց պարզ ու հասարակ քաղաքացի՝ ռամիկ, բանվոր, հողագործ հայրենյաց նվիրյալներ ու կթքեն քաղաքակրթության քողով քողարկված գրագետ խաղացող տականքի դեմքին:
Եվ այլևս չեն լինի դավաճանների հրովարտակներով հերոսացվող հերոսներ ու գերիներ: