Ովքեր Հայաստանի Հանրապետության մայրաքաղաք Երևանում և Հայաստանի այլ քաղաքներում և գյուղերում նստած տանը անհոգ կյանքով նայում են այն ամենին, թե ի՛նչ է տեղի ունենում Հայաստանում և իրենց սիրասուն կանանց և երեխաներին գրկած վայելում են այս գարնանային գեղեցիք օրը, ձեռքի հետ էլ արդարացնում պետական դավաճանին, հայ ժողովրդի թշնամի Նիկոլի հորջորջած խաղաղության դարաշրջան կոչվածը, ասեմ.

Իշխանությունը անտեր ընկած է փողոցում: Թափոռող շները, առավոտ երեկո, ոտքը բարձրացնում ու միզում են վրան: ՈՒ վերցնող չկա:

Երբ ասում են, թե փող չկա ուժեղ բանակ ունենալու համար, դրա համար էլ ստիպված է հանձնել, ապա նայեք ներկայիս ոստիկանությանը, նրանց հատուկ համազգեստներին, հատուկ միջոցներին ու առավելապես պարեկային ծառայության թանկարժեք մեքենաներին ու տեխնիկական հագեցվածությանը: ՈՒ թող պարզ դառնա, որ իրականում հսկայական ֆինանսական միջոցներ կան, բայց, սահմանները ամրացնելու փոխարեն, դրանով իրենց իշխանությունն են ամրապնդում:

Գոյամարտը սարերի հետևում չէ: Էլի մի քիչ, ու էլ ոչ մի միաբջիջ արարած ձեզ չի ասի՝ գնացեք սահման: Չի ասի, որովհետև այսպիսի ընթացքով ամեն տան շքամուտք շուտով կդառնա սահման:

Նիկոլն ինքը շատ ավելի մեծ կարծիք ունի մեր մասին, քան իրականությունն է:

Տեղին չէ համեմատություն անել, բայց պիտի ասեմ, որ Ուկրաինայի և Հայաստանի իշխանությունները շատ նման են իրար' խաբելով ու զոհելով սեփական ժողովրդին։

Աշոտի՜կ ջան, Աշոտի՜կ, ի՞նչ են անում քեզ մարդիկ: Դու քեզ համար ֆռֆռում, օրդ անկապ գլորում, Բայց արի տես քեզ բռնում, դա էլ քիչ չէ՝ առևանգում... Բա քեզ պես հերոս տղուն կառևանգե՞ն, այն էլ օրը ցերեկով, բոլորի աչքի առաջ, այն էլ՝ քո հոժար կամքով, այն էլ կին արմատը:

Անհատից հանիր բարոյականությունը, նա կվերածվի սարսափելի գիշատչի: Հասարակությունից խլիր բարոյականությունը, դու կունենաս դժոխք երկրի վրա։ Հիմա Հայաստանում և՛ անհատական, և՛ հասարակական հարթություններում մոլեգնաբար հատվում են բարոյական բոլոր իմպերատիվները։

Հայաստանը կախվածության մեջ է ընկել թմրանյութերից. «սպիտակ մահը» պարզվում է, մեր երկիր մուտք է գործում տոննաներով: Իսկ միամիտներս կարծում էինք, թե ներկա պահին Հայաստան ներկրվող ամենշատ ապրանքը զենքն է՝ նոր ու արդիական, ընդդեմ հոխորտացող թշնամիների: Բայց դա դեռ ամբողջ չարիքը չէ. վաղուց անզեն աչքով իսկ նկատելի է, որ Հայաստանը կախվածություն ունի նաեւ ալկոհոլային խմիչքներից ու ծխախոտից: Թող իրավապահներն ասեն ճշտորեն, թե մոլության հակվածները տարեկան քանի հանցագործություն են կատարում անսթափ վիճակում: Այստեղ նույնպես չարիքը չի ավարտվում, կան առավել վտանգավոր կախվածություններ:

Մինչ տարածաշրջանում լոգիստիկ վերաձևումները մոտենում են որոշակի տրամաբանության, Հայաստանի իշխանությունները, ոչ ադեկվատ քաղաքականության պատճառով, դուրս են մնում տարածաշրջանային մեծ նշանակության լոգիստիկ այնպիսի ծրագրերից, որոնց ռեգիոնալ համակարգողները առնվազն Հայաստանի բարեկամ պետություններ են։