ԲԴԽ գործող նախագահ Ջհանգիրյանի կողմից փորձ է արվում իր կողմից արդարադատության բռնաբարման փաստը լռեցնել՝ թեման շեղելով դեպի «հացի սեղան»: Որոշ հանրային գործիչներ էլ հոժարակամ ընդունում են այս հնարքը և դառնում դրա տարածողը:
Հայտնի ձայնագրության հրապարակումը ևս մեկ անգամ ապացուցեց, որ Հայաստանը ո՛չ «ժողովրդավարության բաստիոն» է, ո՛չ «ժողովրդավարության բարձրագույն լիգայի ներկայացուցիչ»։
Երբ վրանում մարդ կաթվածից մահացավ, վնգստացիք՝ քիչ է, երանի բոլորդ նրան հետևեք:
Երբ հրապարակում մարդ վատացավ, բժիշկը օգնություն էր ցույց տալիս, ոռնացիք՝ բժիշկ, էնպես արա, հետ չգա:
Երբ ՀՀ վարչապետի պաշտոնն զբաղեցնող անձը ԱԺ ամբիոնից հերթական անգամ Արցախի հետ կապված ծանր կացության համար «եղադրում» էր Հայոց երկրորդ հանրապետություն ստեղծած և տարիներ շարունակ նրա ճանաչման համար պայքարած ՀՀ երկրորդ և երրորդ նախագահներին, հիշեցի մի պատմություն:
1988-ին Երևանի Կամերային թատրոնը բեմադրեց «Հայք» ներկայացումը: Ներկայացման ողջ ընթացքում մասնակիցները փորձում էին պարել «Բերդ» պարը, և ամեն անգամ, երբ երկրորդ «հարկի» պարողները փորձում էին բարձրանալ առաջին «հարկի» օղակ կազմած պարողների ուսերին, «Բերդը» քանդվում էր, և պարը չէր ստացվում:
Մի խաղալիք կար, կոչվում էր ''Ванька-встанька'': Սրա յուրահատկությունն այն էր, որ բոլոր պարագաներում կարողանում էր ուղղահայաց տնկվել: Դա էր սրա ամբողջ հմայքն ու գոյության հիմնավորումը:
Կեցցե ժողովրդավարությունը: Եթե արվեստը զոհեր է պահանջում, ապա ժողովրդավարության մարդասիրական բնույթը բավարարվում է ամենօրյա ռեժիմով ընդդիմադիրներին բերման ենթարկելով:
ՈՒկրաինան հրետակոծության ու ցամաքային հարձակման է ենթարկել Ռուսաստանի սահմանամերձ մի քանի բնակավայր, այդ թվում՝ Կուրսկի հատվածը։ Ենթադրաբար՝ մի քանի ռուսական գյուղ գրավել են ուկրաինացի զինվորները։
Այս լուրը Հայաստանի ռուսատյաց զանգվածի համար ավելի ուրախալի է, քան, եթե ասեինք, որ Արցախը ազատագրել ենք թշնամուց...