«Հարավային դարպասը» հայտնում է, որ Ախալքալաքի շրջանային դատարանում տեղի է ունեցել Արմեն Չախալյանի դատավարությունը, որի ընթացքում որոշում է կայացվել նրան ազատ արձակել դատարանի դահլիճից: Դատարանը որոշել է ազատել Ա. Չախալյանին` սահմանելով 4 տարի պայմանական և 2000 լարի տուգանք:

Հայաստանի մարզային համայնքներից և հեռավոր գյուղերից տարբեր ոլորտներին առնչվող բողոքներ շատ հաճախ են լինում, ավելի հաճախ, քան մայրաքաղաքից: Պատճառը շատ պարզ է` հեռավոր գյուղերում այդ հիմնարկությունները վերահսկողությունից դուրս են, բարձիթողի վիճակում, ինչն էլ իրավունք է տալիս պետական կամ մասնավոր կառույցները տնօրինող որոշ «շեֆերի» ինքնագործունեությամբ զբաղվել, վարվել տեղաբնակների հետ այնպես, ինչպես սիրտներն է ուզում:

Համաներումը, ընդարձակ նորմատիվ-իրավական իմաստով, իրենից ներկայացնում է միջոլորտային իրավաբանական մի ինստիտուտ, որը ներառում է իրավունքի սահմանադրական, քրեական, քրեադատավարական, քրեակատարողական և այլ ճյուղերի նորմեր: Այդ ինստիտուտի սկզբունքային միասնությունը հաստատվում է դրա ընդհանուր խորագրով, որը վերարտադրվում է իրավական կարգավորման բոլոր մակարդակներում պահպանվող իրավունքի բոլոր ճյուղերով, ինչպես նաև գործողության ընդհանուր սկզբունքներով:

Ռուսաստանցիների մեծ մասը չի հավատում արդար դատավարության հնարավորությանը: Ռուսական «Լավանդա-Կենտրոնի» սոցիոլոգների վերջին հետազոտության արդյունքներով՝ մարդիկ վստահություն չունեն դատական համակարգի նկատմամբ: Ռուսաստանցիների 61 տոկոսն այս կամ այն չափով համոզված է, որ շարքային մարդը, դատարան դիմելով, չի կարող հույս ունենալ, որ արդար վճիռ կկայացվի:

Արդարադատության նախարարությունը և Բաղրամյան հասցեում գտնվող նոտարական գրասենյակի նոտարները մուկ ու կատվի խաղ են սկսել։ «Դատալեկս» կայքի համաձայն, նշված հասցեի նոտարները հուլիսին դիմել են վերաքննիչ` տարածքից իրենց հանելու մասին առաջին ատյանի որոշումը բեկանելու համար, այնուհետև մի քանի օր անց հետ են վերցրել իրենց դիմումները։ Եվ սա առաջին դեպքը չէ։

Նախորդ համարում ծանոթացանք անգամ մեր խառնակ իրականության համար արտառոց մի պատմության. «Սերնդե Սերունդ» ՍՊԸ-ի տնօրեն ՄԿՐՏԻՉ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ դատի է տվել ՄԱԿ-ի գրասենյակին, զի վերջինիս ճնշումների պատճառով դատապարտված է անգործության։ Առայժմ ՀՀ դատական ատյանները, աչք փակելով ՄԱԿ-ի գրասենյակի արարքների վրա, իրենց հերթին կապանքում են հանրապետության քաղաքացու և գործարար մարդու իրավունքները։

Մարդուն ազատությունից զրկելն ամենամեծ պատիժն է, սակայն երբ անազատության մեջ անմարդկային պայմաններ են ստեղծում, արդեն չափազանց է: Որքան էլ հանցանքը մեծ լինի, այդուհանդերձ, ամենակարևորից` ազատությունից զրկված մարդուն ճնշված ու ստորացված պահելու մեջ էլ հանցակազմ կա: Անգամ իր պատիժը կրող անձն իրավունք ունի պահանջելու մարդասիրական վերաբերմունք: Ի վերջո, մարդուն ազատությունից զրկելը չի նշանակում նրան զրկել հիգիենայի տարրական միջոցներից, ինֆորմացիա ունենալու հնարավորությունից և այլն, և այլն։ Ծանոթանալով ազատազրկվածների այսօրվա իսկապես «գաղջ» առօրյային, այն տպավորությունն ես ստանում, թե արդարադատության նախարար Հրայր Թովմասյանը Ստալինի հոգեզավակն է` տեղը տեղին յուրացրել է, թե ազատազրկվածների առանց այն էլ տխուր ու ծանր կյանքն անտանելի դարձնելու համար ինչ ու ինչպես պետք է անել։ Ցավալի է, որ նախարարը խառնել է ժամանակներն ու «մոռացել», որ 21-րդ դարում ենք ապրում։

«Մենք պահանջում ենք, որ 100 դրամիմասին կայացրած որոշումը լինի վերջնական, ոչ թե ժամանակավոր: Մենք չենք ուզում մի քանի ամիս հետո կրկին տրանսպորտի գին քննարկեն :Թող օրինակ վերցնեն հարևան Վրաստանից` էնտեղի մետրոպոլիտենն առանց ժետոնի է աշխատում: Թեկուզ Եվրոպայից: Ինչո՞ւ Եվրոպայի լավ օրենքները այստեղ չի կիրառվում»,-ասում էին ակտիվիստները:

«Թմրանյութ օգտագործած մարդկանց որ նստեցնում են, ավելի վատ ա լինում: Իրենց բերդերում նարկոտիկը վխտում ա: ՈՒ շատ հետաքրքիր ա, որ էդպիսի մարդկանց նույն կամերում են նստացնում: Դա ա՞ պատիժը: Բռնում են, որ չանեն, ուղղվեն, բայց նստացնում են նույն տեղը, աշխատողներն էլ վերևների հետ մաֆիա դարձած մատակարարում են: Լավ էլ գիտեն` նարկոտիկ ով ա երկիր բերում: Բայց բռնում են միայն մեր երեխեքին»,- «Իրատես de facto»-ի խմբագրություն եկած ԱՐՈՒՍՅԱԿ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆՆ այսպես իր բողոքը սկսեց արդարադատության համակարգից:

Ոստիկանությունը տրանսպորտի թանկացման դեմ քաղաքացիական ակտիվիստների կազմակերպած բողոքի ակցիաների վերաբերյալ հանդես է եկել պարզաբանմամբ, որ ակտիվիստների հավաքները չեն կարող դիտվել որպես ինքնաբուխ, հետեւաբար՝ պետք է անցկացվեն Օրենքով սահմանված իրազեկման կարգի պահպանմամբ: