Հայաստանում ամեն օր մի բլուր, կամ սար հանքաքարի ձևով քանդում ու վերացնում են։

ՈՒրախանալու բան չկա։ Էն, որ մենք վառոդով լցված տակառի վրա ենք նստած, գաղտնիք չի։ Հիմա՝ մոտակայքում կրակ ա բռնկվել, որը կարող ա ծառից ծառ անցնելով շատ արագ մեզ հասնել, ու դա հե՛չ զվարճալի չի։

Բոլոր երկրներում կառավարման ֆինանսական և ուժային լծակները գտնվում են վերնախավի ու իշխանությունների ձեռքին։

Հիշում եք չէ՞ էն անեկդոտը, որ չուկչան ասում էր` «ամենատուպոյին հայն է»: Երևակայեք` ճիշտ էր ասում:

Ընդամենը 50 տարի առաջ Հայաստանը, լինելով Խորհրդային մանրէաբանական գիտության առաջատար կենտրոններից մեկը, զգալի ռեսուրսներ ուներ միկրոօրգանիզմների և դրանց դեմ պայքարի մեթոդների ուսումնասիրման համար: Այսպես, 1972 թվականին Աբովյանի Հայկական ԽՍՀ Գիտությունների ակադեմիայի մանրէաբանության ինստիտուտը դարձավ Խորհրդային Միության ընդհանուր և կիրառական մանրէաբանության առանցքային կենտրոններից մեկը:

Երբ ԱԺ նախագահը հայտարարում է, որ այս կառավարությունն է ամենաշատն արել Հայաստանի անկախության ամրապնդման համար, արդյո՞ք դա նշանակում է, որ Արցախի կորուստն ու հազարավոր զոհերը ոչ թե պարտության արդյունք է, այլ միտումնավոր կազմակերպված է եղել հանուն Հայաստանի «անկախության»։

Էրդողանը անհանգստացած է, պնդելով, որ Իսրայելը ձգտում է զավթել նաև Ավետյաց Երկիրը: Մի քանի հարցադրումներ...

Ադրբեջանը փորձում է «թեժ» պահել տարածաշրջանը հայտարարությունների տեսքով, ժամանակ առ ժամանակ սահմանում իբրև թե հայկական կողմից կրակոցների մասին: Բաքվի բռնապետի վարչակազմի կողմից տարածվող հայտարարությունների նպատակն այն է, որ ցույց տան, թե հայ-ադրբեջանական հարցը լուծված չէ, թե հայկական կողմը նկրտումներ ունի։ Հայկական կողմը մշտապես հերքող հայտարարությանը կից նաև պատասխան հայտարարություն է տարածում, որ առաջարկում է Ադրբեջանին ստեղծել մոնիթորինգային խումբը, որը կդիտարկի ու կքննի նման կրակոցների ճշմարտությունը, մեղավորությունը։

Իրավիճակը լավ չպատկերացնելու և ազգային անհոգության հիմքում սեփական պատմության չիմացությունն է։ Մենք գիտենք Գնթունիկի «պեռոժնու» գինը, բաղադրությունը, լավն ու վատը, բայց երբեք չենք մտածի, որ Բաշ-Ապարանի կռիվը այդ կողմերում է տեղի ունեցել...

Սահմանազատման անվան տակ նախկինում ադրբեջանաբնակ 4 գյուղերի տարածքները, Կիրանց գյուղի հողերը Ադրբեջանին հանձնելուց հետո Հայաստան -Վրաստան միջպետական ավտոճանապարհը Ոսկեպար-Բաղանիս հատվածում և Կիրանց գյուղի տարածքում ամբողջությամբ հայտնվել է ադրբեջանական զինուժի թիրախում, փաստացի սահմանից շատ փոքր հեռավորությամբ, ադրբեջանական զինյալների «ափի մեջ»: