Քաղաքական լեզվով և առանց էմոցիա: Այս կառույցը մեր երկրում վերածվել է այլևս լեգիտիմության և լեգալության հետ խորը խնդիրներ ունեցող և իշխանության անվտանգությունը ապահովող կառույց-գործիքի...

Անցել է 106 տարի՝ ոչինչ չի փոխվել։ Մեծ հաշվով, այսօրվա Հայաստանում կա երկու պարադիգմ՝ «Կարող ենք»-ը և «Չենք կարող»-ը։ Սարդարապատից առաջ «Չենք կարող»-ի կողմնակիցները «պրագմատիկ» հաշվարկներ էին բերում ու առաջարկում էին նահանջել Սևան...

Հայաստանի Հանրապետության իշխանությունները չեն փոխելու Հայաստանի արտաքին քաղաքական վեկտորը, ինչպես նաև ինտեգրացիոն կառուցվածքային կոնֆիգուրացիան...

Ոստիկանության առանձին ստորաբաժանումների, ծառայողների գազանությունների և լկտիության տրամաբանության հիմքում մեկ գործոն է` նրանք ամբողջությամբ կիսում են ՔՊ-ական մոտեցումներն ու իշխանության դեմ հանդես եկող ցանկացած քաղաքական, քաղաքացիական շարժում նրանց համար ավելի լուրջ վտանգ է, քան Թուրքիան և Ադրբեջանը:

Այս բառը շատերին տանում է դեպի 1930 թվականներ, երբ ԱՄՆ -ում ալկոհոլի արգելքի տարիներին իտալական հանցավոր խմբեր հայտնվեցին, որոնք զգալի պատմական դերակատարներ դարձան, մինչև դրանց ջախջախումը։ Այնուհանդերձ մաֆիայի բնորոշ որոշ բաղադրիչներ շատ արագ ընկալվեցին հետագայում նաև նախկին խորհրդային երկրներում, այդ թվում Հայաստանում։ Այստեղ քրեական ենթամշակույթի հետ զուգահեռ սկսվեց պետական որոշ պաշտոնյաների կողմից մաֆիոզ կառույցների ձևավորումը։

Երեկ Կիրանց գնալ չէիր կարողանում: Էսօր` Սարդարապատ:

Ադրբեջանական «Արևմտյան ադրբեջան» նորաստեղծ հեռուստաընկերությունը հայտարարել է, որ Հայաստանի պետականությանը մնաց մի քանի ամիս: Դատելով ամենից, մեր արտաքին թշնամիներն այս հավաստումը, խոստումը կամ նույնիսկ երաշխիքը ստացել են Հայաստանի և հայերիս թիվ 1 ներքին թշնամի Նիկոլից, այլապես որտեղի՞ց նրանց այդ վստահությունը: Գրեթե բոլորիս հայտնի ժողովրդական իմաստնությունն ասում է, որ եթե գողը տանից լինի, եզը երդիկից էլ կհանեն:

Հպարտ եմ, որ մեծ պապիս՝ Սրապի ժառանգն եմ, որ ֆիդայական կռիվներին մասնակցելուց, ընտանիքը կորցնելուց ու հայրենի Խնուսը թողնելուց հետո, պահպանելով ոգու ամրությունը, մասնակցեց Սարդարապատի հերոսամարտին...

Հայաստանի Հանրապետության ծննդյան առաջին ճիչը լսվել է այսօր, ու 106 տարի անց էլ մեր սրտերը բաբախում են սիրով ու կարոտով, հպարտությամբ ու երախտագիտությամբ։ Միտքս գնում-գնում, հասնում է Սարդարապատ, Բաշ-Ապարան, Ղարաքիլիսա, այլ հերոսամարտերի վայրեր, որտեղ իրենց մահկանացուն են կնքել տասնյակ հազարավոր առյուծածին այրեր...

Սեռափոխվածների սերնդակից պաշտոնյաներն ու օտարերկրյա փողերով սնվողներն իրենց «սկզբունքները», ասածները, որոշումները փոխում են զգեստների նման, ինչպես իրենց սերնդակիցները՝ սեռը՝ տարին մի երկու-երեք անգամ․․․