Երկու հարյուր տարի առաջ Ռոբերտ Բյորնսը գրեց հետյալ տողերը․ «Որքան խղճուկ է ծաղրածուն արքայի գահի վրա, նույնքան հիմար է դա թույլ տված ժողովուրդը»։

Հայաստանում ինչու՞ են այդքան ավելացել սպանությունների, ինքնասպանությունների, ծանր հանցագործությունների, մահվան ելքով կամ ծանր վիրավորներով ճանապարհատրանսպորտային պատահարների դեպքերը։

Մենք պետք է հարգենք մեր ցավը և տառապանքը։ Ընդունենք՝ դրանք մեր կյանքի բնական ուղեկիցներն են, եթե կուզեք՝ նույնիսկ դաշնակիցներն են, որոնք մատնանշում են մեր արատները, թուլությունները, ներքին ախտերը և բացիլները։

Արևմուտքում ապրող մարդու համար դժվար է պատկերացնել սեփական կառավարությունների ցինիզմը, որոնք ժամանակ առ ժամանակ ապակայունություն ու քաոս են առաջացնում աշխարհի մյուս հատվածներում` միևնույն ժամանակ հանդես գալով մարդասիրության ու բարձր արժեքների պաշտպանության դիրքերից։

Նիկոլն ու նրա ոհմակը Հայաստանի պետական կամ աշխարհիկ իշխանության ուզուրպացումից, ներառյալ՝ ՍԴ-ն, դատաիրավական համակարգն իրենց գրպանը դնելուց հետո, գրեթե ամբողջությամբ տիրելով նաև «չորրորդ իշխանություն» կոչվածին, Հայաստանում իշխանությանն ամբողջականորեն տիրելու ճանապարհին գրեթե չնվաճված միայն մեկ բնագիծ կամ վերջին ամրոց ունեն՝ հոգևոր իշխանությունը՝ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածինը, Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին: «Գրեթե» վերապահումով, որովհետև այդ ամրոցում էլ իրենց մարդիկ ունեն…

Արևմտյան դեմոկրատական երկրները՝ ԱՄՆ-ը, ԵՄ-ի մեջ համախմբված պետությունները, ունեն շատ ավելի զարգացած, առաջադիմական և արդյունավետ գործող քաղաքական և տնտեսական համակարգեր:

Մեզ թվում է՝ երբ այլոց մասին մենք ասում ենք «թուրքը մնում է թուրք», «ռուսը մնում է ռուս», այլոք էլ մեր մասին նույնը չեն մտածում։

Ահա ինչն է վերացնելու ԻՐ աշխարհում Աստված, երբ գա: Փողի տեղը ՍԵՐՆ Է լինելու: Բայց առայժմ՝ փող... Երբ այն չկա՝ ոչ ոք քեզ չի գթում: Իսկ ես երեկ Հոլիվուդ մի տեղ մասուրի թուփ տեսա, կարմիր շողացին, վա՜յ, ասի իմ աննմաններ, ես ձեր ցավիկները տանեմ, մատներս դիտմամբ փշերին կպցնելով՝ քաղեց: Գրպանումս իհարկե դեռ փող կար, ապրելու, խանութ մտնելու ռիսկեր դեռ ունեի:

Ձյուն է գալիս փաթիլ-փաթիլ… հետն էլ արյուն՝ կաթիլ-կաթիլ, հետն էլ արցունք՝ կաթիլ-կաթիլ, կաթի՜լ-կաթի՜լ․․․

Բնականաբար, հարց կառաջանա՝ իսկ ու՞մ կողմից ծրագրված… Իսկ կա՞ որևէ մեկը, որը կարող է հավատացնել, որ այդ գրոհի հետևում կանգնած չէ Հայաստանի, Արցախի, հայերիս թիվ 1 ներքին թշնամի Նիկոլը, թերևս նաև՝ Էրատոն: