Մանրամասն որոնում (արխիվ)
09.11.2024
 
38 իտալացի պատգամավորներ հայ գերիներին ազատ արձակելու կոչ են արել՝ տեղեկացնում է Tempi-ն։ Իտալիայի կառավարությանը կոչ է արվում պարտավորություն ստանձնել Հայաստանի և Ադրբեջանի հանդեպ տարածաշրջանում խաղաղության համաձայնագրի առնչությամբ և ապահովել դեռևս ադրբեջանական բանտերում պահվողների ազատ արձակումը:               
 
Նորություններ » Թե ինչ­պես ես անզ­գու­շա­բար կոր­ծա­նե­ցի ԽՍՀՄ-ը

Թե ինչ­պես ես անզ­գու­շա­բար կոր­ծա­նե­ցի ԽՍՀՄ-ը

Թե ինչ­պես ես անզ­գու­շա­բար կոր­ծա­նե­ցի ԽՍՀՄ-ը
20.12.2019 | 00:37
Խոր­հր­դա­յին տա­րի­նե­րի վեր­ջում է­լեկտ­րո­նա­յին ար­դյու­նա­բե­րու­թյան գոր­ծա­րան­նե­րում կա­տար­վող ար­տադ­րա­կան ժու­լի­կու­թյուն­նե­րը հա­սել էին ի­րենց գա­գաթ­նա­կե­տին, ոչ ոք չէր ցան­կա­նում ըն­դու­նել ար­տադ­րու­թյան մեջ թույլ տված սե­փա­կան սխալ­նե­րը, ո­րոնք պատ­ճառ էին դար­ձել ռազ­մա­կան տեխ­նի­կա­յի խա­փա­նում­նե­րի ու բե­րել խո­շոր ա­ղետ­նե­րի: ԽՍՀՄ տար­բեր ծայ­րե­րում շա­հա­գործ­վող ռազ­մա­կան տեխ­նի­կա­յի մեջ շար­քից դուրս ե­կած բո­լոր տե­սա­կի ռա­դիո­դե­տալ­նե­րը պար­տա­դիր կար­գով գա­լիս էին «Է­լեկտ­րոնս­տան­դարտ» ԳՀԻ դիագ­նոս­տի­կա­յի լա­բո­րա­տո­րիա՝ դե­ֆեկտ­նե­րի հայտ­նա­բեր­ման, դրանց ա­ռա­ջաց­ման պատ­ճառ­նե­րի ու­սում­նա­սի­րու­թյան, հե­տա­գա­յում դրանց կրկ­նու­մը բա­ցա­ռող մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի պլան­նե­րը մշա­կե­լու հա­մար:
Սե­փա­կան սխալ­նե­րի ըն­դու­նու­մը, ո­րոնց պատ­ճա­ռով տե­ղի էին ու­նե­ցել ռազ­մա­կան տեխ­նի­կա­յի այս կամ այն ա­ղետ­նե­րը, ար­դեն դա­տավ­ճիռ էր՝ ար­տադ­րու­թյան ղե­կա­վար­նե­րի ու տնօ­րեն­նե­րի հա­մար, ոչ ա­վե­լի, ոչ պա­կաս, նրանց կա­րող էին պաշ­տո­նից ա­զա­տել, կու­սակ­ցու­թյու­նից հե­ռաց­նել և ռազ­մա­կան տրի­բու­նա­լի ա­ռաջ կանգ­նեց­նել: Գոր­ծա­րա­նի տա­րած­քում ի­րեն «կա­րոլ» հա­մա­րող տնօ­րե­նը կա­րող էր զրկ­վել բո­լոր ար­տո­նու­թյուն­նե­րից, դառ­նալ զրո՝ զրկ­վե­լով ան­վան, պատ­վի ու ի­րա­վունք­նե­րի ռեա­բի­լի­տա­ցիա­յի որևէ հնա­րա­վո­րու­թյու­նից: Խոր­հր­դա­յին ռազ­մա­կան ար­դյու­նա­բե­րու­թյան մեջ աշ­խա­տող ղե­կա­վար­նե­րը սխալ­վե­լու ի­րա­վունք չու­նեին, իսկ տեխ­նի­կա­յի ու տեխ­նո­լո­գիա­նե­րի զար­գաց­ման հիմ­քում դր­ված էր սխալ­նե­րի պարզ­ման, ըն­դուն­ման ու շտկ­ման պրակ­տի­կան, метод проб и ошибок՝ ռու­սե­րե­նով և Cut and try method անգ­լե­րե­նով: Այ­սօ­րի­նակ խս­տու­թյուն­նե­րը գա­լիս էին ստա­լի­նյան ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նից, երբ ցան­կա­ցած սխալ ըն­դուն­վում էր որ­պես դի­վեր­սիա, իսկ մե­ղա­վոր­նե­րը դա­ժա­նո­րեն պատժ­վում էին: Ստա­լինն այն կար­ծի­քին էր, որ ա­մեն ինչ կան­խա­տե­սե­լի է ու պետք է պլա­նա­վոր­վի, ար­տադ­րու­թյու­նից բա­ցի պետք է պլա­նա­վոր­վեն նաև գի­տու­թյունն ու գի­տու­թյան ար­դյունք­նե­րը, թե որ գյու­տից կամ հայտ­նա­գոր­ծու­թյու­նից հե­տո որ գյու­տերն ու հայտ­նա­գոր­ծու­թյուն­ներն են ծն­վե­լու: Դա հնա­րա­վոր չէ, գի­տու­թյու­նը պլա­նա­վո­րել չի լի­նի, որ­պես կա­նոն գի­տա­կան ար­դյունք­նե­րը ա­ռա­ջա­նում են պա­տա­հա­կա­նու­թյան քմա­հա­ճույ­քով, որ­տեղ ա­ռանձ­նա­հա­տուկ տեղ ու դեր են ու­նե­նում նաև մարդ­կա­յին սխալ­նե­րը: Կա­րե­լի է բազ­մա­թիվ օ­րի­նակ­ներ բե­րել, երբ սխալ­նե­րի վեր­լու­ծու­թյու­նը թույլ է տվել գի­տա­կան խո­շոր հայտ­նա­գոր­ծու­թյուն­ներ կա­տա­րել: Վերց­նենք Ի­սա­հակ Նյու­տո­նի խն­ձո­րի պատ­մու­թյու­նը: Այն, որ խն­ձո­րը ծա­ռից ըն­կավ հենց Նյու­տո­նի գլ­խին, ու, հա­վա­նա­բար, խիստ ցա­վեց­րեց, պա­տա­հա­կա­նու­թյուն էր, բայց մտա­ծե­լու ա­ռիթ դար­ձավ, ին­չը 1687 թվին ա­վարտ­վեց տիե­զե­րա­կան ձգո­ղա­կա­նու­թյան օ­րեն­քի հայտ­նա­գործ­մամբ: Պա­տա­հա­կան սխալն էր պատ­ճա­ռը, որ Վիլ­հելմ Ռենտ­գե­նը 1895 թվին հայտ­նա­գոր­ծեց X- կամ ռենտ­գե­նյան ճա­ռա­գայ­թը: Ժա­մա­նա­կա­կից ար­դյու­նա­բե­րու­թյան մեջ ա­մե­նուր կի­րառ­վող կա­ղա­պար­ման տեխ­նո­լո­գիա­նե­րի ստեղ­ծու­մը ևս կա­րող էր պա­տա­հա­կան դի­տարկ­ման ար­դյունք լի­նել. բո­բիկ նա­խա­մար­դը ոտ­քը դրեց ցե­խին, մի հս­տակ հետք թո­ղեց, հե­տո անձրև ու ձյուն տե­ղաց, սա­ռույց ա­ռա­ջա­ցավ ու գար­նա­նը պարզ­վեց, որ ոտ­քի հետ­քի տեղն ա­ռա­ջա­ցած սա­ռույ­ցի կտո­րը շատ նման է մար­դու ոտ­քին, դա ար­դեն բնա­կան կա­ղա­պարն էր ու կա­ղա­պար­ման տեխ­նո­լո­գիա­կան պրո­ցե­սի սկիզ­բը: Այն­պես որ ըն­կեր Ստա­լի­նը, Խրու­չո­վը և Բրեժնևը չէին հաս­կա­ցել ու կարևո­րել մարդ­կանց կող­մից թույլ տր­ված ար­տադ­րա­կան սխալ­նե­րի կարևոր դերն ու նշա­նա­կու­թյու­նը՝ ԽՍՀՄ գի­տու­թյան, տեխ­նի­կա­յի, ար­դյու­նա­բե­րու­թյան ու ընդ­հա­նուր տն­տե­սու­թյան զար­գաց­ման գոր­ծում, մարդ­կանց պատ­ժում էին ար­տադ­րա­կան սխալ­ներն ըն­դու­նե­լու հա­մար՝ ինչ-որ ձևով խրա­խու­սե­լու փո­խա­րեն:
Մոսկ­վա­յում սո­վո­րե­լու տա­րի­նե­րին մի կո­պիտ սխալ էի թույլ տվել, սպա­սում էի, որ իմ գի­տա­կան ղե­կա­վար Նի­կո­լայ Գո­րյու­նո­վը ինձ նա­խա­տե­լու, ան­գամ պատ­ժե­լու է: Գո­րյու­նո­վը Վո­րո­նե­ժից բե­րել էր KT-801 տի­պի խոր­հր­դա­յին ա­ռա­ջին հզոր տրան­զիս­տոր­նե­րի փորձ­նա­կան նմուշ­նե­րը, ո­րոնք նա­խագծ­վել ու ար­տադր­վե­լու էին Ա­մե­րի­կա­յի նա­խա­գահ Նիք­սո­նի այ­ցի ա­ռի­թով Մոսկ­վա­յի Կա­լի­նի­նի պո­ղո­տա­յում տե­ղադր­վե­լիք աշ­խար­հի ա­մե­նա­մեծ հե­ռուս­տաէկ­րա­նի հա­մար: Տրան­զիս­տոր­նե­րը եր­կար չէին աշ­խա­տում, շատ ա­րագ փչա­նում էին, և մենք պետք է պար­զեինք դրա պատ­ճառ­նե­րը։ Դա լի­նե­լու էր իմ ա­ռա­ջին պա­տաս­խա­նա­տու փորձ­նա­կան հե­տա­զո­տու­թյու­նը:
Ես հա­վա­քե­ցի փոր­ձարկ­ման է­լեկտ­րո­նա­յին սխե­ման, որ­տեղ կո­պիտ սխալ էի թույլ տվել, ռե­զիս­տոր­նե­րի սխալ ընտ­րու­թյան պատ­ճա­ռով 40 Վոլ­տի փո­խա­րեն կոլ­եկ­տո­րին 80 Վոլտ լա­րում էի տվել: Չափ­ման ժա­մա­նակ բո­լոր տրան­զիս­տոր­նե­րը ծակ­վե­ցին ու շար­քից դուրս ե­կան, մնա­ցի շի­վար, լա­բո­րա­տո­րիա­յի աշ­խա­տա­կից­նե­րին դրե­ցի ան­հար­մար դրու­թյան մեջ։ Ի՞նչ ա­նել։ Հանձ­նա­րա­րու­թյու­նը կա­տա­րե­լու հա­մար ար­դեն ժա­մա­նակ չէր մնա­ցել։ Գո­րյու­նովն էլ ան­պայ­ման կս­տա­նար իր պա­տի­ժը՝ առն­վազն կու­սակ­ցա­կան նկա­տո­ղու­թյան տես­քով՝ Կրեմ­լի կարևոր հանձ­նա­րա­րու­թյու­նը ան­փորձ ե­րի­տա­սար­դին վս­տա­հե­լու և ձա­խո­ղե­լու հա­մար:
Գո­րյու­նովն ինձ չպատ­ժեց, մի թթու խոսք ան­գամ չա­սաց, նա նա­խա­ձեռ­նեց գի­տա­հե­տա­զո­տա­կան աշ­խա­տանք­նե­րի մի նոր ցիկլ, ո­րի նպա­տա­կը հետևյալն էր. ո­րո­շել տար­բեր տի­պի, նաև KT-801 տրան­զիս­տոր­նե­րի, կի­սա­հա­ղորդ­չա­յին սար­քե­րի լա­րում-հո­սանք բե­ռի սահ­մա­նա­յին ար­ժեք­նե­րը, թե տվյալ սար­քը որ­քան կդի­մա­նա՝ մինչև շար­քից դուրս գա­լը, այդ­պի­սի փոր­ձար­կում­նե­րի հա­մար նա մտց­րեց «граничные испытания» նոր հաս­կա­ցու­թյու­նը:
Այդ դեպ­քից հե­տո հե­տա­գա աշ­խա­տանք­նե­րը ես կա­տա­րել եմ մեծ պա­տաս­խա­նատ­վու­թյամբ ու բարձր հու­սա­լիու­թյամբ, որ­պես­զի նախ Գո­րյու­նո­վին չգ­ցեմ ան­հար­մար դրու­թյան մեջ, և հե­տո չգ­ցեմ հա­յե­րի պա­տի­վը:
Կարևոր հանձ­նա­րա­րու­թյուն­նե­րի ցան­կա­ցած ձա­խո­ղում­նե­րի դեպ­քում սկզ­բում քն­նում էին աշ­խա­տանք­նե­րի իմ մա­սը, ո­րով­հետև ինս­տի­տու­տի գի­տա­կան խմ­բե­րի միակ ոչ ռուսն էի և ցու­ցա­կում ա­ռա­ջինն էի՝ Амазаспян ազ­գա­նու­նով: Իմ նկատ­մամբ Գո­րյու­նո­վը ման­կա­վար­ժա­կան շատ նուրբ քայլ կա­տա­րեց, ո­րը ես ըն­դու­նե­ցի ի գի­տու­թյուն և ըստ ար­ժան­վույն, հե­տա­գա­յում, նման ի­րա­վի­ճակ­նե­րում, նույն վար­վե­ցո­ղու­թյու­նը ցու­ցա­բե­րե­ցի իմ ու­սա­նող­նե­րի, աս­պի­րանտ­նե­րի, ին­ժե­ներ­նե­րի ու բան­վոր­նե­րի նկատ­մամբ: Ա­ռա­ջին արևա­յին սար­քե­րը ես տե­ղադ­րել էի Զոո­վե­տի հան­րա­կա­ցա­րան­նե­րի բա­կի բաց տա­րած­քում: Մի ան­գամ հե­ռա­խո­սով հայտ­նե­ցին, որ ե­րե­խա­նե­րը սար­քե­րի հա­յե­լի­նե­րը քա­րե­րով ջար­դում են, գնա­ցի ու ի՞նչ տե­սա. 6-10 տա­րե­կան ե­րե­խա­նե­րը քա­րե­րով ջար­դում էին արևա­յին սար­քի հա­յե­լի­նե­րը, մյուս օ­րը «Հա­յէ­լեկտ­րո» գոր­ծա­րա­նի տնօ­րեն Կա­րեն Դե­միր­ճյանն էր գա­լու՝ մեր նոր սար­քե­րը տես­նե­լու հա­մար: Ի՞նչ ա­նեմ, հի­շե­ցի Գո­րյու­նո­վին, թե նման դեպ­քում նա ինչ կա­ներ, վս­տա­հա­բար ե­րե­խա­նե­րին չէր կոպ­տի:
-Ե­րե­խա­ներ, հա­յե­լի­նե­րը ին­չու՞ եք ջար­դում:
-Հո­րեղ­բայր, խա­ղա­լու հա­մար ենք հա­նում, ի­րար վրա շող ենք գցում:
-Դրանք մի ջար­դեք, գնանք, խա­ղա­լու հա­մար ես ձեզ ա­վե­լի լավ հա­յե­լի­ներ կտամ:
Ե­րե­խա­նե­րին տա­րա մեր տուն, յու­րա­քան­չյու­րին եր­կուա­կան հա­յե­լի նվի­րե­ցի, դրա­նից հե­տո նրանք դար­ձան արևա­յին սար­քե­րի իմ հրեշ­տակ պա­հա­պան­նե­րը, մեր կա­մա­վո­րա­կան­նե­րը:
Հա­ջորդ օ­րը մի տղա ե­կավ, թե մեր բաղ­նի­քում հա­յե­լի չու­նենք, կա­րո՞ղ եք ա­վե­լի մեծ հա­յե­լի տալ: Ի­հար­կե, տվե­ցի, գոր­ծա­րա­նից մի լավ հա­յե­լի բե­րե­ցի ու նվի­րե­ցի փոք­րիկ տղա­յին, ա­մեն ինչ ա­վարտ­վեց սի­րով ու հա­մե­րաշ­խու­թյամբ, նույն օ­րը մենք միա­սին վե­րա­կանգ­նե­ցինք հա­յե­լի­ներն ու ժա­մը 22-ին դի­մա­վո­րե­ցինք Կա­րեն Սե­րո­բո­վի­չին։ Ար­դեն ուշ էր, բայց լավ լիա­լու­սին էր, արևա­յին մեր ա­ռա­ջին սար­քի աշ­խա­տան­քի սկզ­բուն­քը բա­ցատ­րե­ցի՝ լուս­նի լույ­սը ֆո­կու­սաց­նե­լով:
-Սա ի՞նչ կա­նի, լույ­սի լույ­սով մի կո­ֆե էլ չի ե­փի:
Լույ­սի լույ­սով մի բա­ժակ սուրճ ե­փե­լու գա­ղա­փա­րը 1995-ից ինձ հան­գիստ չէր տա­լիս, մտա­ծում էի՝ կա­րե­լի է ա­վե­լի հզոր արևա­յին հա­մա­կարգ ստեղ­ծել և տու­րիստ­նե­րի հա­մար լիա­լուս­նի օ­րե­րին սուրճ պատ­րաս­տել։
Գի­նե­սի գր­քում մեր տե­ղը ե­րաշ­խա­վոր­ված կլի­նի:
Մենք, ա­ռա­վել ևս այ­սօր, ու­նենք հա­մախ­մբ­ման, սեր ու հա­մե­րաշ­խու­թյուն հաս­տա­տե­լու, վեր­ջա­պես գոր­ծի անց­նե­լու, թույլ տված սխալ­նե­րը ուղ­ղե­լու, Հա­յաս­տան եր­կի­րը միաս­նա­կան ու­ժե­րով ոտ­քի հա­նե­լու պատ­մա­կան ա­ռա­քե­լու­թյունն ի­րա­կա­նաց­նե­լու հրա­մա­յա­կա­նը:
ԽՍՀՄ-ում աշ­խա­տան­քա­յին անբ­նա­կան հարա­բե­րու­թյուն­ներ էին ձևա­վոր­վել։ Ռազ­մա­կան ար­դյու­նա­բե­րու­թյան ո­լորտ­նե­րում կաս­կա­ծան­քի մթ­նո­լորտ էր տի­րում։ Հզոր կայս­րու­թյան տն­տե­սու­թյու­նը, գի­տու­թյունն ու ար­դյու­նա­բե­րու­թյու­նը ինք­նա­հո­սի էին մատն­ված։ Երկ­րի կու­սակ­ցա­կան-բյու­րոկ­րա­տա­կան ղե­կա­վա­րու­թյու­նը գոր­ծում էր մա­կե­րե­սա­յին, սի­րո­ղա­կան աշ­խա­տաո­ճով՝ տեխ­նի­կա­կան ին­տե­լի­գեն­ցիա­յին ու պրո­ֆե­սիո­նալ հան­րու­թյա­նը ստի­պե­լով շարժ­վել իր դարն ապ­րած պատ­կե­րա­ցում­նե­րով, ինչ­պես ա­սում են՝ սե­փա­կան քթի ջրով։ Նույն պրո­ցեսն այ­սօր տես­նում ենք Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի օ­րի­նա­կով:
Սե­փա­կան սխալ­նե­րի ըն­դու­նու­մը կարևոր նշա­նա­կու­թյուն ու­ներ է­լեկտ­րո­նա­յին սար­քե­րի հու­սա­լիու­թյան բարձ­րաց­ման գոր­ծում, ո­րով­հետև հնա­րա­վոր էր դարձ­նում հաս­կա­նալ այն երևույթ­նե­րը, ո­րոնք դառ­նում էին խա­փա­նում­նե­րի օ­բյեկ­տիվ պատ­ճառ­ներ, ին­չը, իր հեր­թին, հնա­րա­վո­րու­թյուն էր տա­լիս ար­դյու­նա­վետ մի­ջոց­ներ կի­րա­ռել սար­քե­րի կոն­ստ­րուկ­տո­րա­կան տեխ­նո­լո­գիա­կան թե­րու­թյուն­նե­րը վե­րաց­նե­լու, ար­տադ­րա­կան պրո­ցես­նե­րի մեջ ուղ­ղում­ներ մտց­նե­լու հա­մար այն­պես, որ հե­տա­գա­յում հե­ռու մնա­յին կո­րուստ­նե­րից ու ա­ղետ­նե­րից։ Դա էր խոր­հր­դա­յին է­լեկտ­րո­նի­կա­յի զար­գաց­ման բնա­կան ճա­նա­պար­հը, ո­րը մեր­ժում էր Կրեմ­լը:
Ի­րենց թե­րու­թյուն­նե­րը չըն­դու­նե­լու պրակ­տի­կան լավ էին յու­րաց­րել Երևա­նի «Ա­վիա­կոմպ­լեքս» գոր­ծա­րա­նում և ոչ միայն այն­տեղ: Թույլ տված սխալ­նե­րը ու­րիշ­նե­րի վրա բար­դե­լու հա­մար դի­տա­վո­րյալ փչաց­վում ու, որ­պես մա­տա­կա­րար գոր­ծա­րա­նի խո­տան, ներ­կա­յաց­նում էին Ար­տա­շա­տի «Է­լեկտ­րոնս­տան­դարտ» ԳՀԻ՝ դիագ­նոս­տիկ հե­տա­զո­տու­թյուն­ներ կա­տա­րե­լու ու է­լեկտ­րո­նա­յին սար­քե­րի (տվյալ դեպ­քում ա­վիա­ցիոն է­լեկտ­րո­նի­կա­յի) խա­փան­ման ի­րա­կան պատ­ճառ­նե­րը պար­զե­լու հա­մար: Նման դեպ­քե­րում պետք էր պար­զել խար­դա­խու­թյան հնա­րա­վո­րու­թյու­նը՝ օգ­տա­գործ­ված է­լեկտ­րո­նա­յին սխե­մա­նե­րը փչա­ցել են ար­տադ­րող գոր­ծա­րա­նի սխալ­նե­րի՞ պատ­ճա­ռով, թե՞ դրանք խո­տա­նի են վե­րած­վել հա­տուկ դի­տա­վո­րու­թյամբ՝ բա­նա­կի, հիմ­նա­կա­նում ռուս, բարձ­րաս­տի­ճան զին­վո­րա­կա­նու­թյան հետ հա­մա­տեղ: Վեր­ջին­ներս էլ խն­դիր­ներն էին լու­ծում՝ փախ­չե­լով ի­րենց հս­կո­ղու­թյան տակ գտն­վող ար­տադ­րու­թյուն­նե­րի նկատ­մամբ վատ հս­կո­ղու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նե­լու պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նից։ Նրանք նաև խո­շոր չա­փի կա­շառք­ներ էին վերց­նում: Բրեժնևի տա­րի­նե­րին զին­վո­րա­կա­նու­թյան մեջ դեգ­րա­դա­ցիան ար­դեն կա­յա­ցած փաստ էր: Պատ­մեմ բա­ռերս հաս­տա­տող մի դեպք: 1989 թվին «Պատ­վի­րա­տու» «Է­լեկտ­րոնս­տան­դարտ» էր ու­ղարկ­վել Երևա­նի «Տրան­զիս­տոր» ԳԱՄ-ի ար­տադ­րու­թյան հզոր տրան­զիս­տոր­նե­րի մի խմ­բա­քա­նակ, ո­րոնք ան­հա­ջող կլի­մա­յա­կան փոր­ձար­կում­նե­րից հե­տո տան­կա­յին է­լեկտ­րո­նի­կան ար­տադ­րող գոր­ծա­րա­նը խո­տան է ճա­նա­չել: Տան­կա­յին է­լեկտ­րո­նի­կա­յի հար­ցե­րով զբաղ­վում էր Վո­լոգ­դա­յի «Նար­տեքս» ԳԱՄ-ը: Ես անձ­նա­կան լավ հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ եմ ու­նե­ցել տան­կե­րի հա­մար է­լեկտ­րո­նի­կա նա­խագ­ծող Ռու­դոլֆ Վին­կեի հետ, ո­րը ծա­գու­մով գեր­մա­նա­ցի էր: Ի­րենց փչա­ցած սխե­մա­նե­րի ա­նա­լի­զը նրանք կա­տա­րում էին Մոսկ­վա­յի «ԾԼհԼհ»-ի լա­բո­րա­տո­րիա­յում՝ Գո­րյու­նո­վի մոտ, շատ բծախն­դիր էր, իր նա­խագ­ծած սար­քե­րը հասց­րել էր հու­սա­լիու­թյան ա­մե­նա­բարձր աս­տի­ճա­նի: Ռազ­մա­կան տեխ­նի­կա­յի մեջ օգ­տա­գործ­վող բո­լոր է­լեկտ­րո­նա­յին սար­քե­րը պար­տա­դիր կար­գով անց­նում էին փոր­ձար­կում­նե­րի ամ­բող­ջա­կան շարք, ո­րոնց հայ­կա­կան ար­տադ­րու­թյան տրան­զիս­տոր­նե­րը չէին դի­մա­ցել, խո­տան­վել էին ջեր­մաս­տի­ճա­նա­յին ցիկ­լիկ փոր­ձար­կում­նե­րի ժա­մա­նակ (ՑպՐՎՏՓՌՍսՌ­ՐՏ­ՉՈ­վՌպ)՝ -70-ից +180 oC դիա­պա­զո­նում: Փոր­ձարկ­վող սար­քե­րը սա­ռը մի­ջա­վայ­րից անց­նում են տաք մի­ջա­վայր և հա­կա­ռա­կը, ջեր­մաս­տի­ճա­նի ցիկ­լիկ ազ­դե­ցու­թյան տակ նրանք պետք է դի­մա­նան ու պահ­պա­նեն ի­րենց աշ­խա­տու­նա­կու­թյու­նը, ցիկ­լե­րի թի­վը կախ­ված է սար­քե­րի նկատ­մամբ դր­ված պա­հանջ­նե­րի խս­տու­թյու­նից: Հայ­կա­կան ար­տադ­րու­թյան տրան­զիս­տոր­նե­րի նկատ­մամբ պա­հանջ­նե­րը ա­ռա­վել խս­տաց­ված էին, ո­րով­հետև դրանք օգ­տա­գործ­վում էին Տ-72 տան­կե­րի հրա­նոթ­նե­րի ստա­բի­լի­զա­տոր­նե­րի ավ­տո­մատ կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գե­րում: Մար­տի ժա­մա­նակ տան­կը, ան­կախ ճա­նա­պար­հի խոր­դու­բոր­դու­թյուն­նե­րից ու շարժ­ման ա­րա­գու­թյու­նից, պետք է կա­րո­ղա­նա ճշգ­րիտ նշա­նա­ռու­թյան տակ պա­հել հա­կա­ռա­կոր­դին ու խո­ցել ցան­կա­ցած պա­հին:
Նշեմ, որ այդ տրան­զիս­տոր­նե­րը նա­խագծ­վել էին Հա­յաս­տա­նում՝ միա­վոր­ման գլ­խա­վոր տնօ­րեն, տեխ­նի­կա­կան գի­տու­թյուն­նե­րի թեկ­նա­ծու Ա­րամ Վար­դա­նյա­նի ղե­կա­վա­րու­թյամբ։ Չորս տա­րի անց այդ աշ­խա­տանք­նե­րը տեղ էին գտել Վար­դա­նյա­նի դոկ­տո­րա­կան դի­սեր­տա­ցիա­յում: Փոր­ձաքն­նու­թյա­նը ներ­կա­յաց­ված բո­լոր տրան­զիս­տոր­նե­րի սի­լի­ցիու­մա­յին բյու­րեղ­նե­րը բա­ռիս բուն ի­մաս­տով փշր­ված էին։ Բյու­րե­ղի ի­րա­կան վի­ճակն ա­ռա­վել ճշգ­րիտ բնու­թագ­րե­լու նպա­տա­կով ա­սեմ՝ դրանք ուղ­ղա­կի խշր­ված էին, աշ­խա­տե­լու հնա­րա­վո­րու­թյու­նը բա­ցառ­ված էր, հա­վա­սար էր զրո­յի: Ջեր­մա­յին փոր­ձար­կում­նե­րի ժա­մա­նակ հա­ճախ էին պա­տա­հում տար­բեր տի­պի սար­քե­րի խա­փան­ման դեպ­քե­րը՝ 100-ից մեկ-եր­կու դեպք, բայց այս­տեղ ա­մեն ինչ ար­տա­ռոց էր, փոր­ձարկ­ման են­թարկ­ված բո­լոր 100 տրան­զիս­տոր­ներն էլ շար­քից դուրս էին ե­կել, աշ­խա­տող ոչ մի տրան­զիս­տոր չէր մնա­ցել: Երևա­նի ար­տադ­րու­թյան տրան­զիս­տոր­նե­րը չէին կա­րող աշ­խա­տել, ո­րով­հետև նա­խագծ­ման ժա­մա­նակ թույլ էին տր­վել կոն­ստ­րուկ­տո­րա­կան ու տեխ­նո­լո­գիա­կան բնույ­թի կո­պիտ սխալ­ներ: Ես հե­տա­գա­յում կանդ­րա­դառ­նամ տրան­զիս­տոր­նե­րի նա­խագծ­ման ու ար­տադ­րու­թյան իմ հա­րուստ փոր­ձին, բայց այս դեպ­քում ինձ հա­մար ան­հաս­կա­նա­լի մնաց «Տրան­զիս­տոր» ԳԱՄ գլ­խա­վոր տնօ­րեն Ա­րամ Վար­դա­նյա­նի ու գլ­խա­վոր ին­ժե­ներ Գա­գիկ Մա­կա­րյա­նի դիր­քո­րո­շու­մը։ Ինչ­պե՞ս էին հա­մար­ձակ­վել այդ­քան ան­փույթ կազ­մա­կեր­պել ան­չափ պա­տաս­խա­նա­տու կի­րա­ռու­թյան հա­մար նա­խա­տես­ված տրան­զիս­տոր­նե­րի նա­խագծ­ման ու ար­տադ­րու­թյան գոր­ծը: Ակն­հայտ էր, որ տրան­զիս­տոր­նե­րի կոն­ստ­րուկ­տո­րա­կան թե­րու­թյուն­նե­րը կա­րող էին բա­ցա­հայտ­վել ա­ռա­ջին իսկ ջեր­մա­յին փոր­ձար­կում­նե­րի ժա­մա­նակ «պատ­վի­րա­տուի» հետ միա­սին:
Պա­հանջ­վող փոր­ձար­կում­նե­րը կամ չէին անց­կաց­վել, կամ էլ, ին­չը նման դեպ­քե­րում ա­վե­լի հա­վա­նա­կան էր, փոր­ձար­կում­նե­րի բա­ցա­սա­կան ար­դյունք­նե­րը թաքց­վել էին՝ կո­ռուպ­ցիոն հա­մա­ձայ­նու­թյան գա­լով միա­վոր­ման «военпред», փոխ­գն­դա­պետ Սու­խո­ռու­կո­վի հետ: Երևա­նում նա­խագծ­ված տրան­զիս­տո­րի նոր կոն­ստ­րուկ­ցիա­յի մոտ սի­լի­ցիու­մա­յին բյու­րե­ղը ան­մի­ջա­պես դր­ված էր պղն­ձե ջեր­մա­հե­ռաց­նող կոր­պու­սի վրա՝ ա­ռանց մո­լիբ­դե­նա­յին մի­ջան­կյալ թի­թե­ղի: Է­լեկտ­րո­նա­յին ար­դյու­նա­բե­րու­թյան գոր­ծա­րան­նե­րում ար­տադր­ված տար­բեր տի­պի հզոր տրան­զիս­տոր­նե­րի մեջ պար­տա­դիր կար­գով նա­խա­տես­ված էր մո­լիբ­դե­նա­յին ան­ցու­մա­յին է­լե­մենտ­նե­րի կամ, այս­պես կոչ­ված, օգ­տա­գոր­ծու­մը, ջեր­մա­յին կոմ­պեն­սա­տոր­ներ, ո­րոնց գծա­յին ջեր­մա­յին ըն­դար­ձակ­ման գոր­ծա­կի­ցը շատ մոտ է սի­լի­ցիու­մի նույ­նա­տիպ պա­րա­մետ­րին, կազ­մում է 5.10-6/oC՝ սի­լի­ցիու­մի 5,1.10-6/oC-ի դի­մաց: Պղն­ձի մոտ այդ ցու­ցա­նի­շը կազ­մում է 16,6.10-6/oC: Ջեր­մա­յին ըն­դար­ձակ­ման պա­րա­մետ­րի տե­սան­կյու­նից պղնձն ու սի­լի­ցիու­մը ան­հա­մա­տե­ղե­լի նյու­թեր են, չեն կա­րող ջեր­մա­յին կոն­տակտ կազ­մել և օգ­տա­գործ­վել հզոր տրան­զիս­տոր­նե­րի կոն­ստ­րուկ­ցիա­նե­րում, չեն կա­րող դի­մա­նալ 250 oC-ի հաս­նող ջեր­մաս­տի­ճա­նա­յին հար­ված­նե­րին: Սի­լի­ցիում-մո­լիբ­դեն զույ­գի մոտ դրու­թյունն այլ է, նրանց գծա­յին չա­փե­րի հա­րա­բե­րա­կան ըն­դար­ձա­կում­նե­րը մոտ են, հաս­նում են մոտ 20 նա­նո­մետ­րի, ին­չը գտն­վում է սի­լի­ցիու­մի ա­ռանձ­գա­կան դե­ֆոր­մա­ցիա­յի տի­րույ­թում: Պղինձ-սի­լի­ցիում զույ­գի մոտ ան­հա­մա­տե­ղե­լիու­թյան այդ ցու­ցա­նի­շը 116 ան­գամ ա­վե­լի է, ին­չը սի­լի­ցիու­մա­յին բյու­րե­ղը դուրս է բե­րում ա­ռանձ­գա­կան դե­ֆոր­մա­ցիա­յի սահ­ման­նե­րից ու տա­նում պլաս­տիկ դե­ֆոր­մա­ցիա­յի, և բյու­րե­ղը, ի­րե­նից փխ­րուն նյութ ներ­կա­յաց­նե­լով, ան­պայ­մա­նո­րեն փշր­վե­լու-խշր­վե­լու է, սա ար­դեն այն ֆի­զի­կան է, ո­րը դր­ված է նյու­թե­րի դի­մադ­րու­թյուն ին­ժե­նե­րա­կան գի­տու­թյան հիմ­քում, ին­ժե­ներ­նե­րին սրանք քաջ հայտ­նի են, նյու­թե­րի ջեր­մա­յին ըն­դար­ձակ­ման ֆի­զի­կա­կան երևույ­թը հաշ­վի է առն­վում կա­մուրջ­նե­րի, եր­կաթգ­ծե­րի, է­լեկտ­րա­հա­ղորդ­ման գծե­րի և ին­ժե­նե­րա­կան այլ կարևոր օ­բեկտ­նե­րի նա­խագծ­ման ու կա­ռուց­ման ժա­մա­նակ:
Տրան­զիս­տոր­նե­րի նա­խագծ­ման հայ­կա­կան շկո­լա­յի մաս­նա­գետ­նե­րը պետք է ի­մա­նա­յին, որ 1000 դեպ­քից 1000-ում սի­լի­ցիում-պղինձ կոն­տակ­տա­յին զույ­գի պա­րա­գա­յում սի­լի­ցիու­մա­յին բյու­րե­ղը չի դի­մա­նա­լու, փշր­վե­լու է: Սի­լի­ցիու­մը շատ զգա­յուն է ջեր­մաս­տի­ճա­նա­յին զգա­լի տա­տա­նում­նե­րի նկատ­մամբ՝ նույ­նիսկ ա­ռանց կոն­տակ­տա­յին նյու­թե­րի առ­կա­յու­թյան: Այդ է պատ­ճա­ռը, որ դի­ֆու­զիա­յի տեխ­նո­լո­գիա­կան պրո­ցե­սից հե­տո սի­լի­ցիու­մա­յին թի­թեղ­նե­րը ջեր­մաս­տի­ճա­նա­յին ռե­ժիմ­նե­րից (950 oC) դուրս են բեր­վում շատ դան­դաղ՝ 24 ժամ­վա ըն­թաց­քում, սա­կայն դա էլ չի ե­րաշ­խա­վո­րում, որ ո­րո­շա­կի քա­նա­կու­թյամբ թի­թեղ­ներ (10-20 տո­կո­սի չա­փով) չփշր­վեն: Մեր ըն­թեր­ցող­նե­րից ո­մանք բո­ղո­քում են, որ շատ եմ տար­վում մաս­նա­գի­տա­կան, ի­րենց ան­հաս­կա­նա­լի քն­նար­կում­նե­րով, բայց նրանց հետ հա­մա­ձայ­նել չեմ կա­րող, ո­րով­հետև մաս­նա­գի­տա­կան խն­դիր­նե­րին չտի­րա­պե­տող, սի­րո­ղա­կան մա­կար­դակ­նե­րում ի­րենց գի­տուն ներ­կա­յաց­նող, բո­լո­րին և բո­լոր ուղ­ղու­թյուն­նե­րով ղե­կա­վա­րող չի­նով­նի­կու­թյու­նից են գա­լիս ներ­կա­յիս ու մեր նախ­կին ան­հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րը, ան­գամ ԽՍՀՄ փլու­զու­մը: Երկ­րում տե­ղի ու­նե­ցող բո­լոր պրո­ցես­նե­րը ճիշտ հաս­կա­նա­լու հա­մար պետք է հիմն­վել մաս­նա­գետ­նե­րի մաս­նա­գի­տա­կան, բայց ոչ կու­սակ­ցա­կան-պե­տա­կան-քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ­նե­րի սի­րո­ղա­կան դա­տո­ղու­թյուն­նե­րի վրա, հատ­կա­պես այն բնա­գա­վառ­նե­րում, որ­տեղ երկ­րի ճա­կա­տա­գիրն էր ո­րոշ­վում: Օ­րի­նակ, մեր տն­տե­սու­թյան գլ­խին փոր­ձանք դար­ձած Փա­շի­նյան-նա­խա­գահ Սարգ­սյան զույ­գը շա­րու­նա­կում է եր­կի­րը տա­նել դե­պի կոր­ծա­նում՝ ի­րենց գլ­խա­վերևում պա­հե­լով պար­զու­նա­կու­թյան ու ար­հես­տա­կան բա­նա­կա­նու­թյան փու­չիկ­նե­րը: Դրանք մե­կից մեկ պարզ են ու հաս­կա­նա­լի, նաև վի­րա­վո­րա­կան պրո­ֆե­սիո­նալ մաս­նա­գե­տի հա­մար։ Հարց է՝ ինչ­պե՞ս դա բա­ցատ­րես շար­քա­յին քա­ղա­քա­ցի­նե­րին, ո­րոնք պատ­րաստ չեն թա­ցը չո­րից ջո­կե­լու ու մտա­ծե­լու այդ պո­պու­լիստ­նե­րից եր­կի­րը ա­զա­տագ­րե­լու մա­սին: Հի­շենք նա­խա­գահ Սարգ­սյա­նի Ճա­պո­նիա կա­տա­րած վեր­ջին այ­ցը և հայ-ճա­պո­նա­կան ա­ռա­ջի­կա գոր­ծա­րար հա­մա­ժո­ղո­վը Ճա­պո­նիա­յում անց­կաց­նե­լու նրա հիմ­նա­վո­րու­մը. «Հա­յաս­տա­նում բո­լորն են ծա­նոթ ճա­պո­նա­կան ապ­րանք­նե­րին, բայց ճա­պո­նա­ցի­նե­րը չգի­տեն, թե մենք ին­չեր ենք ար­տադ­րում, հա­մա­ժո­ղո­վը Ճա­պո­նիա­յում անց­կաց­նե­լը թույլ կտա ներ­կա­յաց­նել նաև հայ­կա­կան ար­տադ­րան­քը»: Կռի­լո­վի «հսՏվ Ռ ԾՏրՖ­ՍՈ»-ի պատ­մու­թյունն է սա և ո­չինչ ա­վե­լի։ Ապ­րանք­նե­րի ի՞նչ տե­սա­կա­նիով ենք ներ­կա­յա­նա­լու ու զար­մաց­նե­լու ճա­պո­նա­ցի­նե­րին՝ մի կողմ դնե­լով չիրն ու չա­մի­չը կամ գի­նին ու կո­նյա­կը։ Ինձ նման քա­նի՞ հայ մաս­նա­գետ հնա­րա­վո­րու­թյուն կս­տա­նա մեկ­նե­լու Ճա­պո­նիա և ու՞մ հաշ­վին: Ճա­պո­նիան Հա­յաս­տա­նի հա­մար լուրջ շու­կա չի դառ­նա, են­թադ­րում եմ, որ Հա­յաս­տա­նի նա­խա­գա­հը Ճա­պո­նիա­յում, Եվ­րո­պա­յում, ա­րա­բա­կան եր­կր­նե­րում և այ­լուր իր հե­տաք­րք­րա­սի­րու­թյունն ու բիզ­նես հե­տաք­րք­րու­թյուն­ներն է բա­վա­րա­րում, ըն­դա­մե­նը, և այդ ա­մենն ար­վում է Հա­յաս­տա­նի հաշ­վին, «Հա­յաս­տա­նի շա­հե­րից դրդ­ված», Հա­յաս­տա­նի ա­նու­նից, մեր նա­խա­գա­հի «ազ­գան­վեր» ու «ազ­գօ­գուտ» գոր­ծե­րին չեմ հա­վա­տում:
Մեկ այլ օ­րի­նակ: Մի քա­նի տա­րի ա­ռաջ Ա­րա Աբ­րա­հա­մյա­նը Հա­յաս­տա­նում ին­վես­տոր­նե­րի մի պատ­կա­ռե­լի հա­մա­ժո­ղով էր հրա­վի­րել՝ 500 մաս­նակ­ցով: Հա­մա­ժո­ղո­վը ա­վարտ­վեց կե­րու­խու­մով և կուլ­տու­րա­կան մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի հա­րուստ ծրագ­րով, իսկ դրա­նից ի՞նչ ստա­ցավ Հա­յաս­տա­նը. բա­ցար­ձակ ո­չինչ: Հա­մա­ժո­ղո­վին ներ­կա էր «Ռոս­տեխ» կոր­պո­րա­ցիա­յի գլ­խա­վոր տնօ­րեն, «Ռու­սաս­տա­նի մե­քե­նա­շի­նա­րար­նե­րի միու­թյան» նա­խա­գահ, գե­նե­րալ-գն­դա­պետ Սեր­գեյ Չե­մե­զո­վը, բա­վա­կան ազ­դե­ցիկ մի մարդ։ Նա Պու­տի­նի աջ ձեռքն է: Սեր­գեյ Վիկ­տո­րո­վի­չին այս­պի­սի հարց տվե­ցին՝ քա­նի՞ հո­գի է ի­րեն դի­մել կոնկ­րետ բիզ­նես ա­ռա­ջար­կով: Նա մեր կող­մի պա­սի­վու­թյան վրա ուղ­ղա­կի զար­մա­ցել էր:
-Պատ­կե­րաց­նու՞մ եք, ոչ մե­կը:
Չե­մի­զո­վի հա­մար ան­բա­ցատ­րե­լի այդ ի­րո­ղու­թյունն ու­նի իր բա­ցատ­րու­թյու­նը. ներդ­րող­նե­րի հա­մա­ժո­ղո­վին մաս­նակ­ցե­լու հա­մար պետք էր 500 դո­լա­րի մուտ­քա­յին վճա­րում­ներ կա­տա­րել՝ յու­րա­քան­չյուր մաս­նակ­ցի հա­մար, 500 մաս­նա­կից և 500-ա­կան դո­լար­ներ, կազ­մում է 250 հա­զար մա­քուր ե­կա­մուտ. կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րի հա­մար վատ ար­դյունք չէ: Բայց ի՞նչ ա­նեն, ի­րենց կո­լե­գա­նե­րի հետ ո՞ր հար­թակ­նե­րում հան­դի­պեն հայ գոր­ծա­րար­նե­րը, ով­քեր բիզ­նես աշ­խար­հին ա­ռա­ջար­կե­լու բա­ներ շատ ու­նեն: 30 տա­րի շա­րու­նակ Հա­յաս­տա­նում տար­բեր ներդ­րու­մա­յին մի­ջո­ցա­ռում­ներ են անց­կաց­վել, ո­րոնք սկս­վել ու ա­վարտ­վել են բարձ­րաս­տի­ճան ու ժա­մա­նա­կա­կից տն­տե­սու­թյու­նից գա­ղա­փար չու­նե­ցող պե­տա­կան պաշ­տո­նյա­նե­րի դա­տար­կա­միտ ե­լույթ­նե­րով՝ մի­ջազ­գա­յին հնա­րա­վոր հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյուն­նե­րից հե­ռու պա­հե­լով պրո­ֆե­սիո­նալ հայ մաս­նա­գետ­նե­րին, մե­կու­սաց­նե­լով, սահ­մա­նա­զա­տե­լով ու սահ­մա­նա­փա­կե­լով նրանց գոր­ծա­րար ա­զա­տու­թյան աս­տի­ճա­նը, ար­դյունք­նե­րը տե­սա­նե­լի են, դրանք զրո­յա­կան ար­դյունք­ներ են, ին­չը մար­դիկ տես­նում են ի­րենց ա­ռօ­րյա կյան­քում:
Վահան ՀԱՄԱԶԱՍՊՅԱՆ
Տեխնիկական գիտությունների դոկտոր, երկրների հելիոֆիկացիայի ծրագրի հեղինակ
Դիտվել է՝ 48378

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Իրանի և Հայաստանի բարեկամությունը բխում է մեր երկու երկրների շահերից

Իրանի և Հայաստանի բարեկամությունը բխում է մեր երկու երկրների շահերից

Բոլորը խոսում են ԱՄՆ-ի նոր նախագահ Թրամփի հակաիրանական լինելու մասին։ Այս ֆոնին նաև բարդանալու է մեր գործը։

Սոցցանցային գրառումներ

Մենք ուրիշ մոլորակի վրա ենք ծնվել, որը, զավեշտալի զուգադիպությամբ, էլի Երկիր էր կոչվում
Մենք ուրիշ մոլորակի վրա ենք ծնվել, որը, զավեշտալի զուգադիպությամբ, էլի Երկիր էր կոչվում

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Ինչո՞ւ ենք մենք հայրենիքը վիրտուալ սիրում
Ինչո՞ւ ենք մենք հայրենիքը վիրտուալ սիրում

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Սե­փա­կա­նաշ­նորհ­ված պետ­բ­յու­ջե
Սե­փա­կա­նաշ­նորհ­ված պետ­բ­յու­ջե
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.