Ռազմիկ Դավոյանը հայ գրականության ծառերից մեկն է և բնությունով ավելի շատ ընկուզենու է նման։

Վերջին տարիներին Հայաստանում նկատվում է բիզնեսի վրա պետության ազդեցության ավելացման միտում, ինչը ոչ թե ազգային տնտեսության զարգացմանն ուղղված պրոտեկցիոնիզմի հետևանք է, այլ՝ իշխանության ամրապնդման գործիք...

Ազգակործան պատուհասն այսօր (27.10.2024-irates.am) բարիլույսախառն անդրադարձել էր էթիկա երևույթին և, նորաձև կրթվելու պահանջ-հրամայականով, էթիկայի պահպանումը դիտարկել որպես անվտանգության ապահովման կարևոր բաղադրիչ։

Ղազախստանի Ակտաու քաղաքի օդանավակայանի մոտակայքում դեկտեմբերի 25- ի առավոտյան Ադրբեջանի «Azerbaijan Airlines» (AZAL) ավիաընկերության Բաքու- Գրոզնի չվերթի «Embraer 190» ինքնաթիռի կործանման պատճառի առնչությամբ մեր երեկվա վերլուծականում արտահայտված վարկածն այսօր պաշտոնական հաստատում ստացավ: Բայց մինչև նշված հաստատումը հրապարակելը, ներկայացնենք այն տեղեկությունները, որոնք տվյալ դեպքի առնչությամբ հայտնի էին դարձել մինչ այդ:

Էս կապիտալի ստրուկներին թվում է, թե կառավարությանը բաժնեմասերի 12.5 տոկոսը նվիրելու դեպքում, իրենք կարող են Ամուլսարը հանք դարձնել։ Չի՛ ստացվելու:

Նիկոլ Փաշինյանն «ավետիս» է հղել՝ կառավարության որոշմամբ «Հայոց պատմություն» առարկան կկոչվի «Հայաստանի պատմություն»։ Այս անվանումների մեջ իմաստային մեծ տարբերություն կա։

Անհայտություն, տար ինձ անապատներդ, որտեղից բուրգերը չեն հեռանում՝ իբրև զառամյալներ, ուր ստվերներ չկան ժանեկազարդ, և չկան միջանցիկ քամիներ՝ արծաթե բուրվառները հագած:

Կոնկրետ գերի ենք ընկել սրանց ձեռքը, դրա համար նախ ինքներս մեզ պիտի ազատենք մեր տներում գերու կարգավիճակից, ապա մտածենք Բաքվի գերիների մասին: Առանց առաջինի երկրորդն անհնար է:

Իմ մանկության ու պատանեկության տարիներին, երբ մեր գյուղում մարդ էր մահանում, ամաչում էինք հեռուստացույց անգամ միացնել, համարելով, որ դա անհարգալից վերաբերմունք է մահացածի ու նրա սգակիր հարազատների նկատմամբ։ Էլ չեմ ասում, որ հոգեհանգստի ու հուղարկավորության նախորդող և հաջորդող մի քանի օրերին չեղարկվում էին բոլոր տեսակի խնջույքներն ու հարսանիքները։ Գյուղը դառնում էր մեկ ընտանիք ինչպես ուրախության, այնպես էլ դժբախտության ժամանակ։

Երբ մթնոլորտը հագենում է տգիտությամբ, հասարակության մեջ բոլոր տեսակի տխմարների ու տխմարությունների առաջ այլևս ոչ մի փակ ճանապարհ չի մնում։