Լեհական անտառները մեջըս եթե ոչ Շիշկինին, ապա գոնե նրա նկարած արջերին հանդիպելու ցանկություն ծնեց, էն էլ անիծվածները չկային ու չկային։ Իմ ահի՞ց էին փախել, թե՞ ինչ, փաստը մնում է փաստ, որ գերանները թափուր էին թողել։ Ես էլ ստիպված որոշեցի անմահանալ։
Աշոտ Համբարձումյանը նկարս տեսել, խորապես տպավորվել, շիշկինյան հորինվածքի մեջ փոփոխություն էր արել, որը հարմար գտա ձեզ ներկայացնել՝ վերնագրում եղած տեքստային մատուցմամբ՝ էսօրվանից էս կողմերի արջը ես եմ։
Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ