Իցիվ, իցիվ, իցիվ թե`
Նավիս կայմերը Քեզ մոտ
բերեին։
Դուրս գայի նավից, գիրկդ ընկնեի
ՈՒ լայի` լայի, վայունիս միջով.
Ներսում ժայռված ապառաժները դեպ Քեզ
հոսեին….
Դու ինձ գգվեիր, Դու ինձ լվայիր, Դու ինձ
շոյեիր,
Ինձ ազատեիր այսքան անամոք, անդուլ
նստվածքից,
Ինձ թևեր տայիր` ազատ թռչելու,
ճախրելու անվերջ։
Ցավերս առնեիր,
Ափերիս մեջ թաքնված աղոթքն ու հույսը
Իմոնց բաշխեիր:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ