Մերձավոր Արևելքում ստեղծված պայթյունավտանգ իրավիճակին անդրադառնալով՝ ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը հայտարարել է. «Իրան-Իսրայել ուղու վրա ամեն ինչ չափազանց լարված է։ Այս անվերջանալի հարվածների փոխանակումը պետք է դադարեցվի։ Անհրաժեշտ է գտնել իրավիճակի կարգավորման այնպիսի ուղիներ, որոնք երկու կողմերին էլ կբավարարեն: Հարցի պատասխանը միշտ փոխզիջումների որոնման մեջ է, որոնք հնարավոր են տվյալ իրավիճակում, որքան էլ դա դժվար լինի»:               
 

Իսկ դու արդեն «ճակատ» ունե՞ս

Իսկ դու արդեն «ճակատ» ունե՞ս
23.10.2015 | 00:59

Այն, ինչ կատարվում է սահմանադրական հանրաքվեի «Ոչ»-ի շուրջ, ոչ թե մարկեսյան, այլ զավեշտի շարքից է: Սֆինքսյան այդ մարմինն ունի հազար ձեռք, որոնցում երկու հազար մոմ է վառվում` «անհայտ աստվածների» ու կուռքերի համար, այդ իսկ պատճառով էլ ճիշտ կլինի այդ «ճակատները» համարակալել, որպեսզի հնարավոր լինի հասկանալ` ով ում համար է մարտնչում:
Կանգ առնենք ամենասրբազան պատերազմի` «Նոր Հայաստանի» խաչակիրների` Ժիրայր Սէֆիլյանի և «Ժառանգության» (կա՞ նման կուսակցություն՝ հարցրինք, ասացին՝ կա, բայց ղեկավարն էլի հույժ շտապ գործերով գնացել է ԱՄՆ, երբ կգա, չգիտեն, չեն կարող ասել) վրա:
Այս «ճակատում», ինչպես տեսնում եք, բացահայտ ապստամբությունը ներխառնված է պարտիզանական պայքարի «տեսլականների» հետ: Իսկ թե ցայսօր ինչի՞ են ընդունակ եղել այս երկու «տեսլականները», չհիշեցնենք, որովհետև նախագահական ընտրություններում մոտ քառասուն տոկոս ունեցող Րաֆֆին այդ տոկոսները փոշիացրեց` մինչև Բաղրամյան-26-ից հասավ Ազատության հրապարակ:
Արցախյան ճակատում հերոսացած և հայաստանյան ներքաղաքական դաշտում իր հերոսացման ասքը դեռ չկերտած, սակայն նույն ոգով մարտնչող (մանավանդ Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի օրերին Արցախ հասած, Արցախը ներքաղաքական խնդիրների մեջ ներխառնելու լայնամասշտաբ «նախագծերով» տոգորված), Քոչարյանին «դուրս հրող», Օսկանյանի «Սիվիլիթասի»` նյութատեխնիկական բազայի վրա կայացած և այսօր էլ շարունակվող Ժիրայր Սէֆիլյանի «մասով» նկատենք.
ա) տարածաշրջանային լարվածության ու մարտահրավերների այս փուլում, որքան էլ ինքը և յուր «լայն ճակատը» վճռական են տրամադրված ապստամբության, ոստիկանությանը հակահարված-համարժեք պատասխան տալու, իշխանափոխություն անելու հարցում. յուր «գժուկության» մեջ մի երկու սթափեցնող հաշիվ-ֆակտուրա ներկայացնելով, օգնենք այդ ճակատին:
Սէֆիլյանը, ով դեռ նախագահական ընտրությունների ժամանակ էր Րաֆֆի Հովհաննիսյանին հրահրում զինված ապստամբության ու մերժվում, պետք է լավ հասկանա, որ այս անգամ ևս Րաֆֆու կողմից կդատապարտվի լքման: Նախ, որ Րաֆֆիի էությունը չէ դա: Եվ հետո` Րաֆֆին սիրում է ոստիկաններին ու նրանց Զորավարին: Եվ ապա, արդյո՞ք Ժիրայրը չի մտածել, որ Րաֆֆին իր «ճակատի» մեջ ներդրված է որպես «տրոյական ձի», որը, հարկավոր պահին հետ քաշվելով, կավերի Ժիրայրի պատերին անիմաստ խփվող «ճակատը»` «պակասեցնելով» այն:
բ) Ժիրայրը երբևէ մտածե՞լ է, թե ինչու Լևոն Զուրաբյանենք առանձին ճակատ են ստեղծում։ Չէ, պատճառը միայն նյութատեխնիկական «բազան» ու սպասումները չեն: Քոչարյանն էլ չէ, ում մասին Զուրաբյանն ասաց՝ էրնեկ չէ՞ր մտներ քաղաքականություն (Քոչարյանը պարզապես հանրաքվեի այս փուլում չի ցանկանում «նյութատեխնիկա» շատ օգտագործել, նա կտեսնի` ինչ է կատարվում, և եթե պահը հասունանա, խաղի մեջ կմտնի խորհրդարանական ընտրությունների շեմին, որպեսզի ավելորդ «նյութատեխնիկա» չծախսի, առանց այն էլ ավելորդ շատ ծախսվեց այս տարիներին` խիստ անիմաստ):
Պատճառը, պարոն Սէֆիլյան, կրկին «տրոյական ձիու» առկայությունն է «Ոչ»-ի ճամբարում: Զուրաբյանենք նախ կապահովեն «դեմոկրատիկ» շղարշը (բա հո մենակ «Այո»-ի շտաբը չէ՞ր մասնակցելու այս թատրոնին` «հաց» ապահովեր) և ապա` իրենց գոյությամբ ամեն րոպե կխանգարեն Սէֆիլյանենց` սեփական ցույցերը կազմակերպելով, ժողովրդին ընտրագույնս շեղելով, մանավանդ որ, ի տարբերություն «Ոչ»-ի ճակատի, իրենք տեղերում լուրջ կառույցներ ունեն, խորհրդարանական ուժ են` քարոզչության ժամ ունեն հեուստաընկերություններում, ընտրական հանձնաժողովներում էլ` տեղեր:
Մնում է Ժիրայրի համար հնչեցնել վերջին հարցը.
-Իսկ ո՞վ է կանգնած Զուրաբյանենց թիկունքում:
Չենք պատասխանի, որովհետև շատ հեշտ է գլխի ընկնելը:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1340

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ