Տոմիկս վատ մարդուն հիսուն մետրից ճանաչում էր։ Ասենք՝ զբոսնում ենք, մեկ էլ՝ դիմացից մեկը գալիս ա։ Դեռ հեռվից սկսում էր ցածր գռմռալ, ու ես գիտեի՝ վատ մարդն ա գալիս։ Զգուշացնում էր ինձ։
Մարգո Ղուկասյան (1927-2013), արձակագիր, լրագրող
Ես, նվաստս, Մարգո Ղուկասյան, դուստր Գևորգի, գերդաստանից Ղուկասյան, որք են սերյալ ի Բասենո գավառե, որ կա երեսին արևմտյանն Մասիսի, գրեցի կարոտյալ սրտով ձոն առ արեգակնաճեմ լյառն Արարատ:
Երկար ընդմիջումից հետո, EURO 2024-ի կիսաեզրափակիչների առիթով, ֆուտբոլային թեմային կանդրադառնամ: Անդրադարձն անում եմ որպես ֆուտբոլասեր, ոչ թե գիտակ: Չնայած, որոշ գիտակների մեկնաբանությունների եմ հանդիպում, որոնց ֆոնին ինձ կարող եմ ֆուտբոլային ստրատեգ համարել: Անցանք առաջ: Սկզբում կարճ անդրադարձ կատարեմ կիսաեզրափակիչ հասած թիմերին:
Բամբասկոտ մարդիկ ինձ միշտ հիացրել են իրանց ալտրուիզմով։ Մարդ ինչքա՜ն անձնազոհ ու նվիրված պիտի լինի հասարակությանը, որ ուրիշների կյանքով ավելի շատ հետաքրքրվի, քան՝ սեփական կյանքով։
Ղևոնդ Ալիշանը (հայ բանաստեղծ, բանասեր, պատմաբան, աշխարհագրագետ, թարգմանիչ) Վենետիկի Մխիթարյան միաբանության անդամ է: Ալիշանը գրական ասպարեզ է իջել որպես բանաստեղծ։ Շարունակելով Մխիթարյանների գրական ավանդները՝ սկզբում գրել է կրոնական թեմաներով, գրաբարով։
Եվրոպական ժողովուրդներն ու պետական գործիչները հոգնել են մշտնջենական Հայկական հարցից: Դա ինքնին հասկանալի է. չէ՞ որ այդ հարցը նրանք ձախողեցին: Հայաստան անունը նրանց նիրհած խղճերում արթնացնում է սոսկ ուրացած կամ չկատարած խոստումների տհաճ հիշողություններ: Նրանք մատը մատին չխփեցին իրենց խոստումները կատարելու համար, քանի որ դրանք տվել էին թեև փոքր, արնաքամ, սակայն շնորհալի մի ժողովրդի, որ չուներ նավթի ու ոսկու հանքավայրեր: