«Երրորդ օրն է տանն ենք գիշերում: Տարօրինակ զգացողություն է, կարծես ոչինչ էլ չի եղել, երազ էր, անցավ գնաց: Մի տեսակ դատարկություն է մեր ներսում, բոլորիս` Արցախում ապրող ամեն մարդու:
Այսօր մի հուզիչ և ուրախալի բան իմացա. Արցախի այս դժնդակ լուրերն առնելով՝ տարիներով մոսկվայաբնակ, գորիսեցի երիտասարդ ամուսիններն իրենց երեխաների հետ շտապել են հայրենի քաղաք՝ ծնողների մոտ գտնվելու:
Ու որոշել՝ այլևս չեն գնա Մոսկվա, այսուհետ ու միշտ կմնան իրենց թոշակառու ծնողների կողքին, չեն լքի նրանց:
Չչարանաք ու չնեղսրտեք ձեր բնակավայրերում այս օրերին հաստատված արցախահայության հնարավոր վերաբերմունքից։ Տունն ու տեղներդ տաք նստած, ամուսին ու երեխա պինդ գրկած՝ չշտապեք պիտակավորել ու բամբասել այդ մարդկանց։
Հերթական անգամ բացատրեմ, թե ինչ է կատարվում:
Թուրքիայի արտգործնախարար Ֆիդանն Արևմուտքին ասել է, որ Հայաստանին ուղղված իրենց ուղղորդումներում ավելի տեղին խորհուրդներ տան...
Դժվար է լուծում առաջարկել, երկու դեպքում էլ վտանգն առկա է: Ռուսը, կարծում եմ, հենց այնպես չի լքի տարածաշրջանը, քաոս ու արյունահեղություն կստեղծի, իր հետ էն աշխարհ կտանի նաև մեզ. Արցախը վկա:
ՈՒկրաինան հրետակոծության ու ցամաքային հարձակման է ենթարկել Ռուսաստանի սահմանամերձ մի քանի բնակավայր, այդ թվում՝ Կուրսկի հատվածը։ Ենթադրաբար՝ մի քանի ռուսական գյուղ գրավել են ուկրաինացի զինվորները։
Այս լուրը Հայաստանի ռուսատյաց զանգվածի համար ավելի ուրախալի է, քան, եթե ասեինք, որ Արցախը ազատագրել ենք թշնամուց...