Մինչև ե՞րբ ենք հայտնի կենդանու ականջում քնած մնալու

Ադրբեջանական քարոզչամեքենան անպատկառության սահմանը վաղուց տվել-անցել է, մենք էշի ականջում դեռ քնած ենք: Բանը հասավ նրան, որ ռուսական РЕН ТВ հեռուստաալիքի «Военная тайна» հաղորդաշարի հեղինակ Իգոր Պրոկոպենկոն է արդեն «դարի բացահայտումն» անում` հազարամյակների պատմություն ունեցող հայ գիտամշակութային ողջ ժառանգությունը հողին հավասարեցնելով: Մի դեղնակտուց ադրբեջանցի պատմաբանիկի էլ բերում-կանգնեցնում է դիմացը, որ սա իր ցնդաբանություն-նաղլը «գիտականորեն» հիմնավորի: Է, հա՜, աղվեսն իր պոչն է վկա բերում, բա ո՞ւմ պիտի բերեր, լեթարգիական քնի մեջ ազգային սնապարծության երազն օրորող հայ պատմաբանի՞: Ասենք, ծախու հեռուստալրագրողի՞ն ինչ կա, փող տվող եղավ, լավ էլ կբերի, Ադրբեջան կոչվող տարածքն էլ իսպառ կջնջի աշխարհի քարտեզից:
Լավ, հանգիստ թողնենք լրագրողի մասնագիտությունը պոռնկության հետ հաճույքով զուգակցող պրոկոպենկոներին, դառնանք մեզ: Ո՞Ւր է «մեր պատասխանը Չեմբեռլենին», ընդ որում, ծանրակշիռ ու հեղինակավոր պատասխանը: Փա՜ռք Աստծո, հայերով ու Հայաստանով զբաղվող լուրջ պատմաբաններ կան, այդ թվում` ռուս, հեռուստաժա՞մ էր պետք գնել նույն РЕН ТВ-ից, գնեինք ու միլիոնների ականջին հասցնեինք մեր ճշմարտությունը, որ տառաճանաչ դարձած յուրաքանչյուր ստահակ մի քանի արծաթով չդնի ու հեգնախառն ցինիզմով գլխիվայր շուռ տա: Չէ, ո՞նց կլինի, մենք ամեն «դատարկ» բանի վրա փող ծախսող չենք, հետն էլ մի «իմաստուն» ասացվածք գիտենք ընդամենը, որ հրաշալիորեն արդարացնում է էշի ականջում քնած լինելու մեր մշտական կեցվածքը. «Շունը հաչա, քամին փչի»: Պատկերացրեք, լավ էլ փչում է քամին ու հաչոցն այդ տարածում աշխարհով մեկ: Գուցե հանգի՞ստ թողնենք վերջապես հայտնի կենդանու բազմաչարչար ականջներն ու մտածենք շան հաչոցը կտրելո՞ւ մասին:
Ի դեպ, երբ ասում եմ «մտածենք», իհարկե նկատի ունեմ մտածելու և խելամիտ հակահարված տալու ունակ, քիչ թե շատ հանրային ճանաչում ունեցող յուրաքանչյուր հայի, սակայն խոսքս ամենից առաջ երեք պետական գերատեսչությունների մասին է՝ մշակույթի նախարարություն, Ազգային անվտանգության ծառայություն, արտաքին գործերի նախարարություն։ Թե՞ այս կառույցները ղեկավարող բարձրաստիճան չինովնիկները մոռացել են, որ «մի ժամանակ մի բան էլ էին անում»։ Մտածում էին։

Լիլի ՄԱՐՏՈՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Նզովք
• ՈՒնենք չտեսորեն շլացած, գեղցիաբար շփացած, անհուսորեն փչացած իշխանիկներ
• Հարափոփոխ աշխարհում ոչինչ հաստատուն գոյություն չունի
• Գավառական փահլևանություն իրական «գետնին վրա»
• Վիրտուալ դոնքիշոտներ
• Լիլի Մարտոյան․ Տրամաբանության հետ աղերս չունեցող վարկած
• Լիլի Մարտոյան. Համահարթեցում
• Լիլի Մարտոյան. Ջրից չոր դուրս բերել ջանացողների ալիբին
• Բոլորս ենք պատանդ, երկիրն էլ՝ հետը
• Ոչ միայն կնկա խելք, այլև կնոջ հոգեկերտվածք ունեցող ազգ ենք
• Շատ կարևոր մի բան փչացել է հայ հանրության ներքին մեխանիզմում
• Իշխանության եկած ամեն բախտախնդիր կարճ ժամանակ անց իրեն թագավոր է երևակայում
• Բե­կում, բայց ին­չո՞վ
• Կես ճշ­մար­տու­թ­յու­նը կեղ­ծի­քից վատ է
• Երբ լռում է դի­վա­նա­գի­տու­թ­յու­նը, ­որո­տում են թն­դա­նոթ­նե­րը
• Պա­տե­րազ­մում՝ ինչ­պես պա­տե­րազ­մում
• Մեզ խա­ղաղ օ­րե­րում հաղ­թե­լու խելք է պետք, գրո՛­ղը տա­նի
• Թե ինչ­պես ե­կավ չոր­րորդ ընտ­ր­յա­լի վերջը
• Օխլո­սը չա­փից դուրս է խե­լոք, խե­լա­ցի դե­մո­սի ձայնն էլ կա­րե­լի է խլաց­նել
• «Դմակավո՞ր», թե՞ «դիմակավոր»

Մեկնաբանություններ