Ախոյանի ախոյանն իմ բարեկամն է, բայց Ախոյանն արժանի չէ իմ թշնամին լինելու

Նոյեմբերի 1-ին Սարգիս Հացպանյանը համացանցում և ֆեյսբուքյան իմ էջում զետեղեց «Բոլոր երգերը երգել էինք, մնացել էր սարի սմբուլը» վերտառությամբ գրվածք: Խոսքն այն մասին էր, որ հոկտեմբերի 28-ին «Արևմտահայոց Ազգային համագումար» միջազգային հասարակական կազմակերպության Փարիզի գրասենյակի ՀՀ ներկայացուցիչ, ԱԺ ԲՀԿ խմբակցության անդամ Արագած Ախոյանը թուրք գրող Իսմայիլ Բեշիկչիին պատվել էր «Գևորգ Սուրենյանց V Տփղիսեցի կաթողիկոս» հուշամեդալով, իսկ հաջորդ օրը ԵՊՀ ռեկտոր Արամ Սիմոնյանը նույն մարդուն պարգևատրել էր մայր բուհի ոսկե մեդալով: Հանուն ինչի՞, ո՞ր ծառայությունների համար:
Ո՞վ է Բեշիկչին: «Կարմիր Քրդստանի» գաղափարն առաջ մղող պատմական զեղծարար, որը հեղինակ է 38 գրքի, որոնց մեջ, ըստ Սարգիս Հացպանյանի, հայերիս մասին ընդամենը մեկ Ա4 թղթի չափ հիշատակում կա: Ավելին, այդ մարդը տարածքային պահանջներ է ներկայացնում նաև մեր երկրին:
Սարգիս Հացպանյանին շատ վաղուց չէ, որ ճանաչում եմ, բայց վստահաբար կարող եմ ասել՝ նա ունի ակադեմիական հիմնարար գիտելիքներ, փայլուն տիրապետում է արևմտահայոց պատմությանը և արդի Թուրքիայի իրադրությանը: Եվ ահա նա՝ Ղարաբաղյան պատերազմի ազատամարտիկը, գիտական բարեխղճությամբ ու ամենայն մանրակրկտությամբ, բազմաթիվ աղբյուրների հղումով բացահայտել էր Բեշիկչիի հակահայ գործունեության ողջ էությունն ու հարցրել՝ Ցեղասպանության 100-ամյակի նախօրեին նմանն արժանի՞ էր մեդալների:
Համալսարանից արձագանք չեղավ (և դա «իմաստուն» վարմունք էր), բայց «բացը» լրացրեց Արագած Ախոյանը՝ նոյեմբերի 5-ին ԲՀԿ ձայնափող «Կենտրոն» հեռուստաալիքով խոստանալով «մերկացնել» Հացպանյանին: Ընդ որում, «բոցաշունչ» ելույթն ուներ այնպիսի բառապաշար, որին կնախանձեր անգամ թուրք բազարբաշին:
Ս. Հացպանյանն էլ ի՞նչ պիտի աներ՝ նոյեմբերի 7-ին Ա. Ախոյանին հրապարակավ հրավիրեց բանավեճի: Քանի որ Ս. Հացպանյանը ֆեյսբուքյան իմ էջում էլ էր իր նյութերը զետեղել, այսինքն՝ ուշադրություն էր հրավիրել, որոշեցի մասնակցել քննարկմանը: Բայց քանի որ բացարձակապես գաղափար չունեի Փարիզի գրասենյակի ՀՀ ներկայացուցչի մասին, քալեցի համացանց: Պարզվեց, որ Ա. Ախոյանն ունի միջին մասնագիտական կրթություն և զբաղվում է շինարարական բիզնեսով: Ակնհայտ էր, որ ԱԺ պատգամավորն իր «բարձունքից» չէր իջնի ու չէր գա, բայց հույս ունեի, որ ներկա կլինեն նրա խորհրդատուները: Ավա՜ղ:
Նախ, ԶԼՄ-ներից ընդամենը երկուսս էինք՝ «Ար»-ի թղթակիցը և «Իրատեսի» նվաստս: Եվ դա զարմանալի չէր, հո քաղաքական խարդավանքների վարպետների, շինծու «աստղերի», կոմպրադորական բուրժուազիայի սպասարկուների հավաք չէ՞ր, որ «լուսաբանեին»: (Լրագրություն ունենք՝ աշխարհը չունի…):
Մինչ Ս. Հացպանյանը տասնյակ գրքերով, զանազան հոդվածների պատճեններով, քարտեզներով հյուլե-հյուլե ժամուկես ծվատում էր Բեշիկչիին, ես այլ խոհերի մեջ էի:
Դժվա՞ր է հասկանալ, որ Թուրքիան իննսունիննուկես տարվա տեղեկատվական պատերազմի մեջ է հայության դեմ: Պատերազմ, որն ինչ-ինչ պահերի Թուրքիայի կողմից զուգորդվում է առարկայական անսպեռ քայլերով: Ապացույց՝ «գորշ գայլի» լուսանկարվելը աշխարհիկ ու հոգևոր առաջնորդների հետ, ինչպես նաև Հանրապետության հրապարակում: Բեշիկչիի այցն ու պարգևատրումը այս շարքից են: Տեսեք, թուրք գաղափարախոսը 17 տարի բանտարկված է եղել, ենթարկվել բռնությունների ու կտտանքների, բայց նա ոչ միայն չի ընդունում Արևմտյան Հայաստանի, այն հայության բնօրրան լինելու պատմական, փաստական անհերքելի իրողությունը, այլև տարածքային պահանջներ ունի ՀՀ-ի և Արցախի հանդեպ: Ի՞նչ վատ է, ինչպես իննսունինը տարի առաջ թուրքը քրդական չեթեներին խրախուսում էր հայ բնիկներին բնաջնջել, այնպես էլ այժմ «գործուղում» է Հայաստան՝ կռիվ գցելով մեր տան մեջ: Սա թուրքական հակազդեցություն է, որի համար օգտագործվում է հայաստանյան կոմպրադոր փողվորը:
Այս փողվորնե՛րն են տուն քանդողները: Հայաստանում գործում է «Ես քեզ՝ փող, դու ինձ՝ ինչ կուզեմ» պայմանագիրը: Կուսակցության անվան տակ ՍՊԸ-ներ են բացում, որտեղ ամեն դրամագռփիչ իր մասնաբաժինն ունի: Մեկը սցենար է գրում ու ցեղասպանության մասին ֆիլմ նկարում, մեկն էլ ինչ-որ կազմակերպության ներկայացուցիչ է և մեդալով պարգևատրում է զեղծարարին:
Լսե՛ք, դուք պետությունը կերել եք ներսից, ինչպես որդը՝ խնձորը, և ստիպել, որ մենք գերադասենք ազգը պետությունից: Դուք իշխանությանն իջեցրել եք ձեր մակարդակին և ինքներդ դարձել տերուտիրակալ: Այս ամենը ձեզ համար քի՞չ է, հիմա էլ ձեռք եք զարկել ցեղասպանությա՞նը: Գոնե անթաղ նահատակների հիշատակը մի՛ պղծեք: Դա չեք մարսի:

Խաչատուր ԴԱԴԱՅԱՆ

Հ. Գ.- Քանի որ ԱԺ պատգամավորը սպառնում էր «մերկացնել» Ս. Հացպանյանին, բնութագրիչ վրձնահարվածներ ներկայացնեմ: Ժամուկես խոսելով Բեշիկչիի մասին, Ս. Հացպանյանը միայն մեկ անգամ հիշեց Ա. Ախոյանին, առանց չարախնդության նշելով. «Չի եկել, որովհետև վախենում է ոչ թե ինձնից, այլ ճշմարտությունից»:
ՈՒ ևս մեկ բան: Երբ 2008-ին ստորագրահավաք է կազմակերպվել՝ Ս. Հացպանյանին բանտից ազատ արձակելու համար, ստորագրել է նաև Բեշիկչին: Այդ բանն իմանալով, բանտարկյալը նրան նամակ է գրել և պահանջել, որ ստորագրությունը հանի։

Հեղինակի նյութեր

• Նոր գտածո
• Բարերարյալը
• Հոգևորականության դերակատարումը՝ ենթատեքստով
• Ազգապահություն
• Կեցցե հայ-թրքական բարեկամությունը
• Շահան Նաթալիի նամակը Միսաք Թորլաքյանի մահվան կապակցությամբ (Բոստոն, նոյեմբերի 13, 1968 թ.)
• Առասպել
• Հայրս ու ես
• 10 տոկոս
• Թեպետ համոզված եմ, այդ թուրքը հայոց այբուբենը չգիտի, բայց սա հայերեն գիտցողների համար է
• Գաբրիել Սունդուկյանի զայրույթը
• Աներևակայելի կանայք
• Հայկական նավերը Կասպից ծովում
• Նիկոլ. բայց ոչ Սա, մեկ ուրիշը․․․ (հոկտեմբերի 5-ին ընդառաջ)
• Այսօր նրա ծննդյան օրն է՝ 150-ամյակը, և ես կատարեցի ուխտս (2019 թ. սեպտեմբերի 26-ին գրած հուշերից)
• Բարերարյալը՝ Արմենակ Մուրադյան (հատված ինքնակենսագրությունից)
• Բարերարյալը՝ Տիգրան Նալբանդյան
• Արմեաշկա (Յ․ Տէր-Գրիգորեանի՝ Վանօյի, հուշերից)
• Թիֆլիսի կուսանաց անապատը
• Երախտիք

Մեկնաբանություններ