ԱՀԱԲԵԿՉՈՒՀԻՆ

Գուրգեն ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆ

Ծննդյան օրերը հրաշագեղ Փարիզին առանձնահատուկ շքեղություն են հաղորդում: Դեկտեմբերի երկրորդ կեսից, մութն ընկնելուն պես, քաղաքի կենտրոնը հեքիաթային է դառնում: Այն ողողվում է խանութների լեփ-լեցուն ցուցափեղկերից հորդող բազմերանգ լույսերով և շողարձակում մայթերի ծառերը զարդարող հազարավոր փոքրիկ լամպերի գունավոր ցոլցլացող առատությունից:
-Աջից երկրորդ բարձրահարկ շենքը Ձեր պահանջած հասցեն է, մոտենալ չեմ կարող, տեսնում եք` ոստիկանական շուրջկալ է, - ասաց տաքսու վարորդը` մատնացույց անելով ոստիկաններին։
-Ի՞նչ է պատահել,- հետաքրքրվեցի ես:
-Չգիտեմ, մըսյե, միայն կարող եմ ենթադրել, որ լուրջ բան է տեղի ունենում: Մենք Փարիզի 15-րդ թաղամասում ենք գտնվում, Էյֆելյան աշտարակն այստեղից 200 մետրի վրա է: Ես առաջին անգամ եմ այստեղ ոստիկանական շուրջկալի ականատես լինում: Հավանաբար, հակաահաբեկչական օպերացիա են իրականացնում: Տեսնում եք, բարձրահարկի մուտքի մոտ սակրավոր է կանգնած: Խնդրում եմ, ինձ վճարեք գնամ, այստեղ կանգառս վտանգավոր եմ համարում, Ձեզ էլ խորհուրդ կտայի տարածքում չմնալ:
Իսկապես, շենքի մուտքի մոտ սակրավոր էր կանգնած, նրա շարժումները բավականին սահմանափակ էին, տիեզերագնացի արտահագուստ հիշեցնող նրա զրահահագուստն էր սահմանափակում շարժումները: Վճարելով տաքսու վարորդին` իջա մեքենայից ու միացա մայթին հավաքված հետաքրքրասերներին: Նկատեցի, որ դեպքերը զարգանում են շենքի հենց այն մուտքում, որտեղ բնակվում է բարեկամուհիս` Դիանա Աղաբեկյանը: Երկու օր առաջ Դիանան խնդրել էր ինձ մաթեմատիկայի մասնավոր դասեր տալ նրա նոր հարևանուհու երկու անչափահաս երեխաներին: Դիանայի պատմելով` հարևանուհին լիբանանահայ էր, մեկ ամիս առաջ էր բնակություն հաստատել իրենց շենքում: Դիանան նրանց հետ ծանոթացել էր շենքի վերելակում. արձագանքել էր, երբ լսել էր, որ անծանոթուհին հայերեն է խոսում երեխաների հետ:
Բարձրահարկ շենքը ոստիկանները վերցրել էին կրկնակի օղակի մեջ, երկու հզոր լուսարձակներից այն լուսավորվում էր, շենքի տանիքի գլխին էլ ոստիկանական ուղղաթիռ էր պտույտներ գործում, աներևույթ մի բան փնտրելով: Մայթին հավաքված հետաքրքրասերների բազմությունը, ինչպես և ոստիկանները, լուռ հետևում էին ծավալվող դեպքերին: Լարված լռությունը պարբերաբար խախտվում էր ոստիկանների շների կատաղի հաչոցից և ուղղաթիռի պտուտակի հռնդյունից: Շուտով հետաքրքրասերների բազմությանը միացան նաև հեռուստալրագրողներն իրենց տեսախցիկներով: Մայթին տեղադրված հեռախոսից երկու անգամ զանգահարեցի Դիանային։ Հեռախոսափողը վերցնող չկար: Քիչ անց սակրավորը կրկին երևաց Դիանայենց շենքի մուտքում, նա գլխի սաղավարտը հանել էր, ինչը նշան էր, որ պայթյուն չի լինելու: Ամբոխը թեթևացած շունչ քաշեց։ Հետո երևացին հակաահաբեկչական միավորման դիմակավորված, սևազգեստ մարտիկները: Նրանցից երկուսը մուտքից հանեցին բավականին մեծ, զարդարված տոնածառ և նետեցին շենքի պատի տակ: Ավագ ոստիկանը ձեռքով գլխավերևում ինչ-որ շարժում կատարեց, և ոստիկանական շուրջկալից րոպեների ընթացքում հետք չմնաց, Դիանայենց շենքի մուտքն ազատ էր: Հատուկ ջոկատայինները, ոստիկանները, հեռուստալրագրողներին և հետաքրքրասեր քաղաքացիներին առանց բացատրություն տալու, անմիջապես հեռացան: Մայթին հեռուստալրագրողներից մեկը, տեսախցիկի առջև կանգնած մատնացույց անելով հեռացող ոստիկանական մեքենաները, հեռուստադիտողներին բողոքում էր, որ ոստիկանները, ոտնահարելով լրատվամիջոցների մասին օրենքը, առանց հանրությանը բացատրություն տալու հեռացան:
Դիանայենց հարկում վերելակից դուրս գալուն պես, անհասկանալի տագնապս իրական դարձավ. նրանց դռան բանալու հատվածում խոռոչ էր բացված, որի միջից միջանցքի հատակը երևում էր: Կիսաբաց դուռը բացեց Դիանայի աղջնակը:
-Բարև Ձեզ, քեռի Անդրանիկ, ներս համեցեք, - ասաց նա` արտասուքը գեղեցիկ, սևաթույր աչքերում:
-Ի՞նչ է պատահել, այս ի՞նչ ոստիկանական շուրջկալ էր ձեր շենքում, դուռն ինչո՞ւ է վնասված,- հարցրի անհամբեր:
-Ներս համեցիր, Անդրանիկ, դուռը ոստիկաններն են ջարդել,- դահլիճից լսվեց Դիանայի երգեցիկ ձայնը: Հուզականությունը Դիանայի սոպրանոն մելամաղձոտ և ավելի տպավորիչ էր դարձրել:
Թեյի սեղանի շուրջը տեղեկացա, որ ոստիկանական շուրջկալը, հակաահաբեկչական միջոցառումները Դիանայի բարեգործության պատճառով են եղել:
-Բայց դու ի՞նչ կապ ունես այս ամենի հետ:
-Ես և աղջիկս որոշեցինք մեր նոր հարևանուհու երեխաներին ծննդյան տոների կապակցությամբ նվեր մատուցել: Նախորդ օրն իմ ներկայությամբ հարևանուհուս երեխաները մայրիկից տոնածառ խնդրեցին, իսկ մայրը մերժեց, թե` իրենց ազգանունով, հասցեով պատվիրել չեն կարող, վտանգավոր է:
-Ինչո՞ւ է վտանգավոր, - հետաքրքրվեցի ես:
-Պարզվեց, հարևանուհուս ամուսինը Բեյրութի քաղաքային ոստիկանությունում բարձրաստիճան սպա է: Ամիսներ առաջ նրա ղեկավարած օպերացիայի շնորհիվ Բեյրութի նավահանգստից մեծ քանակությամբ թմրանյութ են հայտնաբերում։ Արդյունքում ձերբակալում են տեղական մաֆիայի մի քանի պարագլուխների: Ձերբակալություններից հետո հանցագործ կլանը սպայից և նրա ընտանիքի անդամներից վրեժխնդիր լինելու փորձեր է ձեռնարկում: Երկու անգամ ծառայողական մեքենան են պայթեցնում, ինքնաձիգներից կրակահերթեր են արձակում նրանց տան ուղղությամբ: Ընտանիքի հայրը ստիպված է լինում կնոջն ու երկու երեխաներին ծածուկ տեղափոխել Փարիզ:
-Նրանք այստեղ ծպտվա՞ծ են բնակություն հաստատել,- հետաքրքրվեցի ես:
-Այո, այդ պատճառով էլ հարևանուհիս խնդրեց, որ երեխաների համար ես ուսուցիչ վարձեմ: Ես էլ ասացի, որ ճանաչում եմ մաթեմատիկայի լավագույն մասնագետներից մեկին և խնդրեցի քեզ, որ նրա երեխաների հետ պարապես:
-Բայց ի՞նչ կապ ունի այս ամենը ոստիկանական շուրջկալի հետ,- հարցրի ես:
Դիանայի հուզմունքն անցել էր, նա նույնիսկ լայն ժպտաց` մերկացնելով ճերմակ ատամնաշարը։
-Քանի որ երեխաների մայրն աշխատում էր տնից դուրս չգալ, մնալ ծպտված, ես և աղջիկս որոշեցինք երեխաների համար տոնածառ պատվիրել և գեղեցիկ անակնկալ մատուցել:
-Ե՞վ:
-Տոնածառը պատվիրեցինք։ Բնական է, այն մեր հասցեով բերեցին: Աղջկաս հետ մեր բնակարանից մեծ դժվարությամբ աստիճանավանդակով բարձրացրինք նրանց հարկ, քանի որ եղևնին բարձր էր` վերելակ չմտավ: Տեղավորեցինք հարևանուհուս դռան դիմաց, զարդարեցինք, շուրջն էլ տուփերով նվերներ դրեցինք: Սքոչով փակեցինք դռան աչքը, տվեցինք զանգն ու կամացուկ մոտեցանք վերելակին:
-Բայց ինչո՞ւ փակեցիք դռան աչքը:
-Որպեսզի դուռը բացելուն պես երեխաները գեղեցիկ անակնկալի հանդիպեն,- հոգոց հանեց Դիանան:
-Ե՞վ...- չկարողացա զսպել ծիծաղս:
-Զանգը լսելով, մայրը մոտենում է դռանը, տեսնելով, որ դռան աչքը փակ է, փորձում է ինձ հեռաձայնել, իսկ ես աղջկաս հետ դեռևս վերելակում էի: Նա էլ հեռաձայնում է շենքի անվտանգության աշխատակիցներին: Վերջիններս էլ օպերատիվորեն տեղեկացնում են, որ նրանց դռան դիմաց զարդարված տոնածառ է դրված, երեք տուփի հետ:
-Խեղճ հայուհին կարծում է, թե մաֆիան իրենց գտել և դռան դիմաց ռումբ է տեղադրել, որ դուռը բացելուն պես պայթի,- եզրակացրի ես:
-Այո, ճիշտ այդպես է լինում: Տեղի ոստիկանությանն այս ընտանիքի պատմությունը հայտնի է, նրանք անմիջապես մեծ ուժերով գալիս են, որ կանխեն ահաբեկչությունը: Դե, մնացածն արդեն տեսել ես,- տխուր ժպիտով խոսքն ավարտեց Դիանան:
-Մեծ աշխարհ է, ամեն ինչ էլ կպատահի,- ժպտացի ես։- Դու ցանկացել ես փախստական երեխաներին հաճելի անակնկալ մատուցել:
-Երբ հակաահաբեկչականի մարտիկները ներխուժեցին բնակարան, ինձ և աղջկաս պառկեցրին հատակին ու սկսեցին հարցաքննել, զուգահեռ էլ բնակարանս տակնուվրա անել, խոսքերդ հիշեցի` բարի գործը, որպես կանոն, անպատիժ չի մնում,- արցունքների միջից ծիծաղեց Դիանան:
-Ինչպե՞ս էին այդքան արագ պարզել, որ դու ես տոնածառի հեղինակը:
-Շենքի անվտանգության ծառայությունը 32 հարկում էլ տեսախցիկներ ունի դրած: Նայել էին տեսագրությունը, թե ինչպես եմ ես գաղտագողի աղջկաս հետ տոնածառը և փաթեթավորված նվերները մեր «զոհի» դռանը դնում, սքոչով նրանց տեսադաշտը փակելով: Իհարկե, նրանք համոզվեցին, որ ես ահաբեկիչ չեմ, որ ցանկացել եմ երեխաներին իմ «սյուրպրայզով» երջանիկ րոպեներ պարգևել, որպեսզի իրենց գործն ավարտին հասցնեն, նվերներս տարան փորձաքննության, ասացին` կարգն է այդպիսին: Այսպես իմ և աղջկաս բարի մղումն այսքան անտեղի չարչարեց մարդկանց։
Լսում էի և մտածում` ինչ լավ է, որ Դիանայի նման մարդիկ էլ կան:

Հեղինակի նյութեր

• Արհավիրք
• Հայկանուշը
• Աղոթասերը
• Ադամանդի անտարբեր ցոլքը
• Հին օրերի Երևանս
• Ավոն
• Յուգդոն
• Կարոտախտ
• Ակամա համասեռամոլները
• Արեգակի զավակը
• Շունը
• Քարահունջ-Կրեմլ
• Սև կատուն
• ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՒԹՅՈՒՆ-1
• ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՒԹՅՈՒՆ-2
• ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՒԹՅՈՒՆ-3
• ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՒԹՅՈՒՆ-4
• ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՒԹՅՈՒՆ-5
• ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՒԹՅՈՒՆ-6
• ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՒԹՅՈՒՆ-7

Մեկնաբանություններ