Այն գործընթացները, որոնք այսօր իրականացնում են Հայաստանի ոչ բարով իշխանությունները, երեկ արդեն պայմանավորված են եղել ադրբեջանական կողմի հետ: Ավելի ճիշտ, ցուցումներ են ստացել...

Միջազգային քաղաքական համակարգի երևացող ու չերևացող պարագլուխները դիտում են հայերին ու պաղեստինցիներին նույն կերպ՝ որպես ազգային ու հողային իրավունքներից զուրկ ժողովուրդների, որոնց կարելի է և պետք է ցուցադրաբար ենթարկել ցեղասպանության։ Դա էլ հենց անում են և՛ Հայաստանում, և՛ Պաղեստինում...

ԵՄ: Գուցե իսկապե՞ս, մեր երազած կառույցն է դա: Իսկ դա հասկանալու համար, առնվազն պիտի իմանալ, թե ինչ հիմնական սկզբունքի վրա է կառուցված ԵՄ -ը:

Միայն քաղաքական իրականությունից կտրված մեկը կարող է Մոլդովայում տեղի ունեցածը համարել արևմտամետ նախագահ Մայա Սանդուի և նրա եվրաինտեգրման կուրսի հաղթանակ:

Մենք սխալմամբ կարծում ենք, թե մեր հիմնական վտանգը դրսից է, ուրիշ երկրից։ Մենք սրանով ճակատագրական սխալ ենք թույլ տալիս։ Բաց ենք թողնում ամենածանր պրոցեսը՝ պետության կազմաքանդումը ներսից...

Երբ ընդդիմությունը լսում է, որ իշխանությունը հողեր է հանձնում՝ տխրում է ու ափսոսում։ Երբ իմանում է, որ այսուայն իշխանավորները թալան են անում՝ թախծում է ու վշտանում։ Երբ տեսնում է, թե իշխանավորը ոնց է սողում ու նվաստանում Ալիևի ու էրդողանի առաջ՝ չարախնդում է ու զվարճանում։ Բայց երբ հանկարծ լսում է, որ իրենից պահանջում են մանդատները դնել՝ միանգամից խուճապի մեջ է ընկնում, արագ մոբիլիզացնում իր «կարող» ուժերը, սկսում հիմնավորել, որ դա վատ միտք է, որ դա ոչինչ չի տա, որ դա ձեռնտու է միայն նիկոլին, էնվերին ու նեթանյաուհին։

Քաղաքագիտության մեջ կա մի հասկացություն՝ «անուղղակի ագրեսիա», երբ երկիրը նվաճում ես ոչ թե պատերազմով, այլ ներսից՝ հեղափոխության, հեղաշրջման կամ արտաքին միջամտության երկարատև նախապատրաստման գործիքակազմով...

Մի կողմ թողնելով այն փաստերը, որ Շիրակի մարզի քայլիստները թայֆաների են բաժանված և մրցակցում են միմյանց հետ, որոշ ժամանակ էլ, քայլիստ-դավաճանների գյումրվա ակտիվը փորձում է խլել իշխանությունը Գյումրիում «Բալասանյան դաշինքից»:

Մերձավոր Արևելքը մի մեծ ճահիճ է, որտեղ հայտնվողները պետք է պատրաստ լինեն հսկայական ֆինանսական և մարդկային ռեսուրսներ կորցնելուն։ Թուրքիան, որ լավից-վատից ճանաչում է տարածաշրջանը, չդիմացավ գայթակղությանը և մտավ այդ խաղի մեջ ու մինչև հիմա չի կարողանում ո՛չ դուրս գալ, ո՛չ էլ որևէ առարկայական առաջխաղացում ունենալ։

Ատում եմ, քանզի անզոր եմ այն ուժերի հանդեպ, որոնք իմ դժբախտության պատճառն են: Մինչդեռ՝ ատելության խոսքը արգելված է: