Le Figaro պարբերականը հրապարակել է քաղաքական ամենատարբեր շրջանակներ ներկայացնող ֆրանսիացի շուրջ երեք տասնյակ գործիչների հավաքական ուղերձը, որով նրանք դատապարտում են Ֆրանսիայի մասնակցությունը Բաքվում կայանալիք COP29-ին և պահանջում անհապաղ ազատ արձակել հայ պատանդներին: «Ամոթալի այս համաժողովի անցկացումը չպետք է ծառայի Ադրբեջանի ավտորիտար և կոռումպացված վարչակարգի պաշտպանությանը, ոչ էլ խրախուսի դրա ծավալապաշտական մտադրությունների իրականացումը»,- շեշտված է ուղերձում:                
 

Հե­տո­ղոր­մ­յա մայր թատ­րո­նում

Հե­տո­ղոր­մ­յա մայր թատ­րո­նում
08.05.2020 | 00:37
Շուրջ մեկ տա­րի Գ. Սուն­դու­կյա­նի ան­վան ազ­գա­յին ա­կա­դե­միա­կան թատ­րո­նում «լեզ­վակ­ռիվ է ըն­թա­ցել. ՀՀ ար­վես­տի վաս­տա­կա­վոր գոր­ծիչ, բե­մադ­րիչ Տիգ­րան Գաս­պա­րյա­նը փոր­ձել է հաս­կաց­նել, բա­ցատ­րել և պա­տաս­խան պա­հան­ջել, թե ին­չու՞ են խա­ղա­ցան­կից հան­վել 10-ի հաս­նող իր բե­մադ­րու­թյուն­նե­րը։
Ղե­կա­վա­րի հա­մար վիզ դրած Ար­մեն Էլ­բա­կյա­նի տնօ­րի­նա­ցու Մկրտ­չյան Վար­դանն էլ, պա­տե­պատ ըն­կած, հիմ­նա­վո­րում է բստ­րել և, ի վեր­ջո, վեր­ջա­կե­տել. «Հան­դի­սա­տե­սի շր­ջա­նում պա­հան­ջարկ չեն ներ­կա­յաց­նում»։ Եվ սա այն դեպ­քում, երբ սուն­դու­կյան­ցու բե­մադ­րած Պ. Զեյ­թուն­ցյա­նի «Հա­րյուր տա­րի անց», Մ. Բուլ­գա­կո­վի «Մո­լիե­րի կյան­քը», Ա. Քա­մյուի «Կա­լի­գու­լա», Ֆ. Դոս­տոևսկու «Ո­ճիր և պա­տիժ», Վ. Շեքս­պի­րի «Ջոն ար­քա», Բ. Բրեխ­տի «Կով­կա­սի կավ­ճե շր­ջան» և այ­լոց հայտ­նի գոր­ծե­րը տա­րի­ներ շա­րու­նակ չեն ի­ջել մայր բե­մից։ Եվ մերժ­ման խոսքն այդ մարդն ա­սում է այն ժա­մա­նակ, երբ իր և ռե­ժի­սո­րի միջև սև կատ­վի գոր­ծո­նը ար­դեն դուրս է ե­կել թատ­րո­նի պա­տե­րից։
ՈՒ հի­մա, 2,5 տա­րի անց, այն բա­նից հե­տո, երբ հա­մա­վա­րա­կի պայ­ման­նե­րում ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան մի շարք կո­լեկ­տիվ­ներ, այդ թվում Վա­նա­ձո­րի Հովհ. Ա­բե­լյա­նի ան­վան դրա­մա­տի­կա­կան, Հա­մազ­գա­յին և այլ թատ­րոն­ներ, նա­խա­ձեռ­նում են առ­ցանց շփում­ներ հան­դի­սա­տե­սի հետ, ու­շա­ցու­մով արթ­նա­ցող Մկրտ­չյան Վար­դա­նը փոր­ձում է «մի կրա­կո­ցով 2 նա­պաս­տակ խփել»։ Ա­ռա­ջի­նը` թեև ան­կապ, բայց և այն­պես, են­թադ­րում է մեղ­մել ռե­ժի­սո­րի կող­մից չմո­ռաց­վող վր­դով­մուն­քը։ Երկ­րոր­դը, ո­րի վար­պետն է` հա­ճո­յա­նալ կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րա­րու­թյա­նը` ի դեմս փոխ­նա­խա­րար Ա­րամ Խզ­մա­լյան ըն­կե­րոջ։
Մեզ հա­սած տե­ղե­կու­թյուն­նե­րի հա­մա­ձայն` շախ­մա­տա­յին կոմ­բի­նա­ցիա­նե­րից գլուխ հա­նող Գաս­պա­րյա­նը ե­րեկ ձիու քայլ է կա­տա­րել. օգտ­վե­լով հե­ղի­նա­կա­յին ի­րա­վուն­քից, սուր­հան­դակ Ա­լիկ Թադևո­սյա­նի մի­ջո­ցով փո­խան­ցել է իր ան­հա­մա­ձայ­նու­թյու­նը` պատ­ճա­ռա­բա­նե­լով, որ ին­քը տե­ղյակ չէ, թե «Ոտ­քի` դա­տա­րանն է գա­լիս» ներ­կա­յաց­ման որ տար­բե­րակն է տե­ղադր­վե­լու թատ­րո­նի ին­տեր­նե­տա­յին կայ­քում։
Մա­տի ու մա­տա­նու ա­րան­քը չմտ­նե­լով` նկա­տենք, որ տնօ­րե­նի քայ­լը եղ­կե­լի է, միա­ժա­մա­նակ ծի­ծա­ղե­լի. ին­չու՞ է նա­խա­տես­ված ներ­կա­յա­ցու­մը հի­մա ցու­ցադր­վում, ոչ թե Մեծ ե­ղեռ­նի 105-ա­մյա տա­րե­լի­ցի օ­րը։
Վա­հե ՄԵ­ԼԻ­ՔՅԱՆ
Դիտվել է՝ 28713

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ