15 օրում և խաղաղ պայմաններում 4 մահ ունեն բանակում ու փոխանակ մի հատ նախարար կոչվածին կանչեն ԱԺ, հանեն տռաս, նստած քննարկում են, թե ով ա արժանի վաստակավոր արտիստի կոչմանը, ով՝ չէ։ Ու այդ ամենին ակտիվ մասնակցում ա նաև նիկոլի ձեռքով զոհվածի ծնողը, ով մանդատ ա ստացել միմիայն զոհվածի ծնող լինելու համար։ Ինքը ասելիք չունի բանակում մահերի հետ կապված, իր միակ մտահոգությունը Արտաշ Ասատրյանի փառքն ա...
Հեռու ման մի եկեք. ձեզնից լավ վաստակավոր արտիստների ու ձրիակերների դժվար էլ գտնեք։
Արամ Գևորգյան