Ինչպես են հայտնիները դիմավորում Նոր տարին, որտեղ են հայտնիներն անցկացնում արձակուրդը, ինչպես են հայտնիները կլպում մանդարինը․․․ Հայտնիները․․․ Հայտնիները․․․

«ՀԱՅ ազգը, որին թեև աշխարհի հզորները զլանում են այս երկրագնդի վրա հատկացնել ինքնուրույն և խաղաղ ապրելու մի տեղ և անգամ զրկում են նրան ապրելու իրավունքից, նրանք այդ ուժեղները, նույնիսկ չեն տեսնում հազարավոր հիասքանչ ճարտարապետական կոթողներով լեցուն հայերի բնիկ երկիրը, որտեղ հայերն ապրել են կապված անքակտելի և անժխտելի կապերով քաղաքակիրթ մարդկության և առավելապես Եվրոպայի ժողովուրդների հետ:

․․․Նեղ, անհարմար աստիճաններով ես բարձրացա վաղուց լքված ձեղնահարկ։ Վերևում տաք էր, չոր, կիսամութ։ Տանիքի փոքր ճեղքերից ներս ընկնող, համարյա շոշափելի լույսի բարակ սյուների մեջ պարում էին փոշու հատիկները...

Քյուրդերը, չափազանց հետամնաց ժողովուրդ լինելով հանդերձ, հոգով արի և ընդունակ ցեղ են: Տիգրանակերտ նահանգի արևելյան մասը, Բաղեշի նահանգի գրեթե կեսը, ամբողջ Կորդվաց լեռները և Մասիսներից մինչև Մուսուլ (բացի Սիարտխուբից, որը Ասորեստան էր) քյուրդերով բռնված էին:

Եթե փողոցով անցնելիս որևէ շքամուտքից ԼԳԲՏ-ն թռնի դեմքներիդ ու իրեն պահի սանձարձակ շանորդու նման, մի՛ շտապեք պապենական հայհոյանքներ շաղ տալ:

Աշխարհի ամենանշանավոր ու հակասական գործիչներից մեկի՝ Շառլ-Մորիս դը Թալեյրանի մասին բազում ճշմարիտ ու հորինովի պատմություններ կան:

Ավարտվեց Հյուսիսային Ամերիկայում՝ Կանադայի Տորոնտո քաղաքում, Նյու-Յորքում և Լոս-Անջելեսում կազմակերպված «Հայրենիք-Սփյուռք գործակցության 10-ամյա ուղին» եռահատորի շնորհանդեսների շարքը։

Վերջապես նայեցի օլիմպիադայի բացումը։ Հետաքրքիր էր, հատկապես՝ Սենով լողացող միգծանի աշխարհագրությունը։ Ես չգիտեի, որ աշխարհում էդքան պետություն կա։ Նենց տպավորություն էր, կարծես ինչ-որ մարդիկ իրանց խոհանոցն անկախ պետություն են հայտարարել, գոգնոցից դրոշակ են կարել ու եկել Փարիզ՝ մարզական օմլեթաշինության մրցումներին մասնակցելու։ Դե, Փարիզ գնալու համար ի՜նչ չես անի։ Ես էլ իմ լվացքի մեքենան անկախ պետություն կհռչակեի ու հեծած կգնայի Փարիզ, եթե շուտ գլխի ընկնեի։ Քթի ծակ ա պետք ունենալ։

Վան, 2 հուլիս, 1909, հատված ընկ. Բ. Փանջունու նամակից. «Վանի խավարամիտ գլուխները լուսավորելու համար մի հրապարակային ժողով գումարեցի: Ժողովը բանալով նախապես հայտարարեցի թե մենք իբրև ազատ երկրի ազատ քաղաքացիներ և ազատ խոսքի ու ազատ կարծիքի ուխտված պաշտպաններ, բացարձակ ազատություն կուտանք ներկաներուն որ իրենց դիտողություններն ազատորեն ներկայացնեն և եթե ընդդիմախոսներ կան, հաճին խոսք ուզել և բեմ բարձրանալ:

Ես սա պատահաբար կարդացի համացանցում և չգիտեմ, արդյո՞ք Ֆինլանդիայում իրականում ամեն ինչ լավ է, բայց այն, ինչ ներկայացվում էր, իրոք հետաքրքիր էր։