Հ1-ի եթերում Ալեն Սիմոնյանը, Պետրոսի մոտ խոսելով հունիսի 12-ին խորհրդարանի մատույցներում կատարվածի մասին, ասում է՝ այսքան բանից հետո կաթողիկոսը ո՞նց է քնում...

Պետք չէ շփոթել բռնապետությունը խուլիգանապետության հետ։ Յուրաքանչյուր բռնապետության հիմքում ընկած է գաղափարախոսությունը։ Բռնատիրական կառավարումն էլ իրականացվում է իդեոկրատիայի միջոցով...

Բողոքական հակաիշխանական շարժման պատճառը Տավուշի մարզի Ադրբեջանի հետ ունեցած սահմանային հատվածի շուրջ ծավալված գործընթացներն էին: Դրա հետ կապված հանրային գժգոհության բուռն վերելքը առաջադրեց իր հարցադրումները, որոնք հանգում էին հետևյալին...

Սեյրան Օհանյանի հետ քաղաքական առումով ունեմ բազմաթիվ խնդիրներ, սակայն այժմ հարցը դրա մասին չէ։

Գալու են ուրիշ ժամանակներ, ուրիշ որակի էլիտաներ, ովքեր դաստիարակելու են ուրիշ որակի ժողովուրդ, և լինելու է Հայաստանի ու հայ ժողովրդի վերածնունդ։

Արդեն որերորդ ՔՊ֊ականն է ասում, որ փողոցից իշխանության չեն գալիս։ Ու հարցն այն է, որ ճիշտ են ասում։ Ուղղակի իրենց բերանով ընդունում են, որ իրենք ևս փողոցից չեն եկել իշխանության...

«Հեծանվային клоунада»-ով փորձում ես հանրությանը ներշնչել, որ իրավիճակը երկրում ամբողջությամբ գտնվում է վերահսկողությանդ տակ, սակայն նույնիսկ այդ «клоунада»-ի ժամանակ միտքդ անբեկանելիորեն ԴԱՏԱՊԱՐՏՎԱԾ է ձևակերպել հրաժարականիդ տեքստն ու պատկերացնել «կառավարական ամառանոց-Մարգարա» երթուղով ճողոպրելդ: Ջանքերդ զուր են, ճարպի՛կ, որովհետև անգամ ամենատկարամիտն է արդեն հասկանում, որ այդ «клоунада»-ները կազմակերպում ես վախերիցդ փախչելու համար, անգամ ինքդ էլ պարզ հասկանալով, որ անհնար է դա:

Ամեն առավոտ արթնանում եմ այն մտքով, որ այսօր երկար - բարակ վիճելու ժամանակը չէ, դանակը ոսկրից պետք է հեռացնել։ Հանուն հաշտության պետք է հետաձգել դանդաղ վերելք ապրող ընդդիմադիր դաշտի հետ բոլոր խորքային վեճերը մինչև խաղաղ ժամանակներ։

Փորձեմ Բագրատ Սրբազանի երեկվա վերջին ու կարևոր ուղերձը վերծանել։ Ցանցային պայքարը մեկնարկում է։ Պետք է թիրախային ու ասինխրոնիկ մեթոդներով աշխատել պիղծ ռեժիմին ծառայող անձանց հետ անմիջական շրջապատում...

Այսինքն, իր խելքով, կիսատ կրթությամբ, էն էլ՝ ոչ մասնագիտական, երբեք լուրջ համակարգ չղեկավարած մարդը, որ ո՛չ պատերազմ էր տեսել, ո՛չ բանակում ծառայել, բանակն ու հրամանատարությանն անդրադառնալիս բացառապես վարկաբեկած մարդը, իշխանությունը ձեռքն ընկնելով հասկացել կամ կարծել է, կամ վստահ է եղել, որ Արցախի հիմնախնդրի կարգավորումը հնարավոր է միայն Ադրբեջանի կազմում՝ որպես բացառապես ինքնավարություն: