Իրականում շատ վիրավորական է, երբ հայեցի «Ոսկեպար» անվանումը փաթեթավորում են թուրքական «Ասկիպար» հնչեղությամբ ու թանկով ծախում:

Շարժումը, իհարկե, թափ է հավաքում: Սակայն պետք է քաղաքական թայմ֊մենեջմենթ իրականացվի։ Շարժման այս տեմպերի պահպանման դեպքում արդեն մյուս շաբաթվա վերջ այն դուրս է գալու կայունության պլատո, որում կարող է մնալ 3-4 օր...

Ոստիկանությունը հաղորդագրություն է տարածել, որում մասնավորապես նշվում է, թե «որոշ շրջանակներ, այդ թվում՝ նաև ԶԼՄ-ներ, սոցհարթակներում անհիմն և համակարգված եղանակով թիրախավորում են ՆԳՆ Ոստիկանությանը՝ փորձեր անելով տարածել կառույցի հեղինակությանը վնասող ապատեղեկատվություն և ուղղորդված սխալ տեղեկություններ»:

Նաիրա Զոհրաբյանը նշել է, որ Կիրանցից սկսվելու է ազատագրական շարժումը: Ես մի փոքր համաձայն չեմ: Ազատագրական շարժումն արդե՛ն սկսվել է:

Վստահաբար կարելի է ասել, որ ժողովրդի գերակշիռ մասը չի ուզում այս իշխանություններին: Հապա ինչու մարդիկ տասնյակ հազարներով դուրս չեն գալիս ցուցադրելու իրենց անհամաձայնությունը սրանց:

Կիրանցից ու Ոսկեպարից սկիզբ առած, Հայ առաքելական Սուրբ եկեղեցու հոգևոր հայրերի (հատկապես Բագրատ Սրբազանի) առաջնորդությամբ հանուն հայրենյաց հողի պաշտպանության ոտքի ելած ժողովրդի մոտ ՏԱ ՀՈՒՅՍ, ՏԱ ԼՈՒՅՍ, ՏԱ ՈՒԺ Է արթնացել։

Ոմանց թվում ա, թե քաղաքացին դամբուլի նման մի բան ա, որին ծառից քաղում են ու քացի են տալիս։ Դե, հայոց լեզուն էնքան ճկուն ա, որ կարելի ա նաև տենց մեկնաբանել։ Բայց իրականում՝ քաղաքացին դամբուլ չի։ Քաղաքացին աղյուս ա՝ էն աղյուսը, որով կառուցվում ա պետության շենքը...

Սիոնիզմը նախ ստեղծեց Ադրբեջանը, հետո ստեղծեց Իսրայելը։ Երկուսն էլ արհեստածին և արհեստական պետություններ են, և եթե հնարավոր լինի դիմակները հանել, ապա կպարզվի, որ դիմակների տակ ոչինչ չկա։ Բայց իրական է սիոնիզմը...

«Դեմ ենք տարածքներ հանձնելուն», «Դեմ ենք միակողմանի զիջելուն» և այսօրինակ նշանաբաններին պետք է փոխարինի հստակ (աներկբա) քաղաքական օրակարգ, օրինակ` «Փաշինյան Նիկոլի հրաժարական»:

Մինչ դավաճան քայլիստների թայֆան և նրանց սպասարկողները հանրությանը մոլորեցնում և մանիպուլացնում են, թե բա Նիկոլը Հայաստանի հողերից մի կտոր չի տալիս Ադրբեջանին և դա Ադրբեջանի հողերն են ու նմանատիպ այլ հիմարություններով կերակրում քաղաքականապես անգրագետ և պատմություն չիմացող քայլիստների դավաճանախմբին երկրպագող զանգվածին՝ սեփական խայտառակ պարտությունը որպես հաղթանակ, փոխզիջում և արժանապատիվ կապիտուլյացիա ներկայացնելով, պաշտոնական Բաքուն նախագահի մակարդակով «երեք մատի կոմբինացիա» է ցույց տալիս հայ ժողովրդին բացահայտ ասելով, որ մի միլիմետր հետ չի տալու Հայաստանից գրավված տարածքներից, որոնց 90 տոկոսը Բաքուն Հայաստանից գրավել կամ ստացել է որպես նվեր Նիկոլ Անհողի կառավարման ժամանակ: