ԲՀԿ-ն քվե չի գողանում, ընտրակաշառք է բաժանում

Անտարբեր քաղաքացին յուրաքանչյուր պետության համար այն բումերանգն է, որը հետ է գնում երկրի քաղաքական էլիտային` որպես ադեկվատ պատասխան հասարակության հանդեպ վերաբերմունքի: Սոցիալական ցանցերն ու հատկապես Ֆեյսբուքն այսօր լի են Երևանի ավագանու ընտրություների վերաբերյալ կարծիք-մեկնաբանություններով: Իշխանական թևի օգտատերերը պասիվ են, ընդդիմադիրները` խիստ ակտիվ, բայց այս պասիվության ու ակտիվության արանքում կա մի շերտ, որն այսօր ընտրության չի գնալու: Ընտրություններից իրականում շատերն են հիասթափված, սակայն երիտասարդների մեջ հանդիպող ձեռնպահ հատվածը այն տեսակն է, որի քաղաքացիական ինքնագիտակցությունը բավականին բարձր է ընտրակաշառք վերցնելու համար:
Ընտրության չգնացողները հիմնականում 23-24 տարեկաններն են: Այս սերունդը անկախության հետ է ծնվել, մանկությունն անցել է պատերազմի պարտադրած զրկանքների մեջ: Այս սերունդը նաև երազել է իր երկրի արժանավոր քաղաքացին լինել: Օգտատերերից մեկը` Մարինե Ք.-ն գրում է. «Մենք առանց քաղաքապետի ու ավագանիների ավելի լավ Երևանում կապրենք… Կյանքումս առաջին անգամ ընտրության չեմ գնալու: Ինձ համար դա ցավալի ա… Հինգ տարեկանից երազում էի մեծանայի ու գնայի ընտրության, իսկ հիմա ինքնակամ որոշել եմ չգնամ…»: Աննա Հ.-ն, ով նույն սերնդից է, նույնպիսի տրամադրության մեջ է. « … Ընտրության չեմ գնացել, չեմ էլ պատրատվում»: Սա երկրի մասին մտածող ու ինքն իր հետ կռիվ տվող տեսակն է, ու եթե շարունակենք քայլել այն ճանապարհով, որով գնում ենք արդեն բավականին տևական ժամանակ, երկիրը փոխանցելու համար սերունդ չենք ունենալու:
Լուրջ խնդիրներ ունի մեր հասարակությունը, որում մեղքի իրենց բաժինն ունեն թե՛ իշխանությունը, թե՛ ընդդիմությունը: Ընդդիմությունը, որը բազմաշերտ է մեզանում, յուրաքանչյուր հերթական ընտրության հավաստիացնում է, թե տեր է կանգնելու ժողովրդի քվեներին: Ընդդիմադիր ներկայացող ԲՀԿ-ի մայիսմեկյան հանրահավաքում բարգավաճականներն ասում էին, թե ոչ ոք չի գողանալու ժողովրդի քվեն, խոսում էին արդար ընտրություններից: Այսօր առավոտից լրատվական կայքերը ողողված են ոչ միայն ՀՀԿ, այլեւ ԲՀԿ կողմից ընտրակաշառք բաժանելու մասին լուրերով: ԲՀԿ գործիչները, ըստ երևույթին, քվե գողանալը հասկանում են այն, երբ ընտրողի փոխարեն մեկ ուրիշն է քվեարկում, կամ ընտրողին ուղղորդում են ընտրատեղամասում, իսկ ընտրության օրով ցուցակներով փող բաժանելն ու դրանով մարդկանց նվաստեցնելը` նրանցից մի քանի հազարի դիմաց սեփական քվեն գնելով, պարզվում է, քվե գողանալ չէ:
Եթե իշխանությունը խոսում է երկրի կենսամակարդակը բարձրացնելուց, պիտի ավելի շատ ջանքեր թափի, ու եթե ընդդիմությունը պայքարում է, որը արդյունք չի տալիս, ուրեմն պետք է փոխի պայքարի մեթոդները: Իսկ ազնվությունը երկուսին էլ չէր խանգարի:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հե՜յ, հեղափոխություն, ո՞ւր մնացիր
• Հանրահավա՞ք եք ուզում, ինքնե՛րդ էլ արեք
• Եռյակում միմյանց հետ հայտարարություններո՞վ են խոսում
• Գյումրու ռուսական ռազմակայանը նախընտրելի ԶԼՄ-ներ ունի՞
• Սխալ տնտեսական քաղաքականությունը հարվածում է սպառողի գրպանին
• «Ժառանգության» հետ մի բան այն չէ
• Օրենքները լավն են, երբ գործում են
• «Ժառանգությունն» ինքն է իրեն դուրս դրել ընդդիմադիր դաշտից
• Ո՞վ պետք է փոխհատուցի գյուղացու կրած վնասի համար
• Դեղերի գները, այնուամենայնիվ, կբարձրանան
• Լիդինգթոն. «Հայ-թուրքական արձանագրությունները պետք է կատարվեն առանց հետաձգման»
• Ծառուկյանն ավելի քան կոմպրոմիսային է
• ԲՀԿ-ի «վազքը» ավելի կարճ կլինի, քան ենթադրվում էր
• Նոր ընդդիմություն կձևավորվի՝ ընդդեմ իշխանության և ոչիշխանականների
• Իշխանափոխությունից հետո «լավ» ընկերները կմնա՞ն համակարգում
• Հոկտեմբերի 27-ի բեռն ու Հայաստանի ապագան
• Գագիկ Ծառուկյանը ներողություն կխնդրի՞
• Ի՞նչ կա Ծառուկյանի մտքին
• Երբ որդեկորույս մայրերին քաշքում են ինչպես խուլիգանների
• Երբ հասցեատերն ավելի կարևոր է, քան հարցն ինքնին

Մեկնաբանություններ