Խորան լուսո` անմնացորդ.
Թույլ ձեռներս երկինք հառած`
Քեզ են կանչում`
ՈՒ թող երբեք ոչ ոք չասի`
ՈՒր է նրա հզոր Աստված:
Երևա, Տեր,
Օգնիր ըմպել Շունչդ վսեմ,
ՈՒ ծածկոցդ թող լուռ նետվի
Ցուրտ աշխարհից դեպ քեզ նայող
Անտունների ու որբերի
Ցավագնա սրտի վրա:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ