Պատասխանատվություն ստանձնեք

Երբ ինչ-որ նախաձեռնություն, շարժում կամ պայքար լավ չի ընթանում, գործող դերակատարները սովորաբար պատճառը փնտրում են անբարենպաստ հանգամանքների մեջ կամ այլ մարդկանց են մեղադրում և սկսում են տարբեր պատճառաբանություններ բերել` եթե, եթե, եթե....

Բոլոր պատճառաբանությունները մեկ նպատակ են հետապնդում` մեղադրել ամեն ինչին ու բոլորին, բացի սեփական անձից:

Նա, ով ուրշների վրա է դնում պատասխանտվությունը, ուրեմն նրան էլ հենց փոխանցում է իշխանությունը: Այսպիսով, որոշիչը ոչ թե հանգամանքներն են, այլ այն, թե ինչպես ենք մենք դրանք օգտագործում:

Շարժման նախաձեռնողը կարող է հաղթել միայն այն դեպքում, երբ իր վրա է վերցնում շարժման ողջ պատասխանատվությունը: Միայն նախաձեռնողն է պատասխանատու նրա համար, թե ինչպես են արձագանքում շարժմանը, և ինչիպիսի խոչընդոտների է բախվում շարժումը: Հնարավոր է, որ դուք մեղավոր չլինեք ստեղծված իրավիճակի համար, բայց միայն նախաձեռնողն է պատասխանատու նրա համար, թե ինչպես կընթանա շարժման հետագա ընթացքը:

Պատասխանատվություն

Պատասխանատվությունը նշանակում է ցանկացած հանգամանքներին ճիշտ պատասխան գտնելու ունակություն: Պատասխանն էլ ճիշտ կլինի, երբ նախաձեռնողը կենտրոնանա նպատակի վրա և թույլ չտա ոչ մեկին շեղել իրեն այդ ուղուց: Բեռնարդ Շոուն բավականին լակոնիկ կերպով սահմանել է այդ միտքը. «Մենք սովորել ենք բոլոր մեր անհաջողությունների համար մեղադրել հանգամանքները: Նա, ով ցանկանում է այս կյանքում հաջողության հասնել, գնում և գտնում է այն հանգամանքները, որոնք իրեն անհրաժեշտ են: Իսկ եթե չի կարող գտնել, ինքն է ստեղծում դրանք»:

Ով խուսափում է պատասխանատվությունից, գերի է ընկնում: Ով իր վրա պատասխանտվություն է վերցնում, ազատություն է ստանում:

20-րդ դարի ամենահայտնի հոգեբաններից մեկը` Վիկտոր Ֆանքլը նշել է.«Ոչ ոք, բացի ինձանից, չի կարող կառավարել իմ վարաբերմունքը հանգամանքների նկատմամբ: Դուք կարղ եք տանջել ինձ, սպանել իմ հարազատներին, բայց իմ միտքը միայն ինձ է պատկանում: Միայն ես կարող եմ որոշել` ինչպես գնահատել այս կամ այն իրավիճակը»:

Կյանքի ամեն օրը ծնունդ է, և օրը մեզ նվեր է անում` հնարավորություն տալով փոխել ամեն ինչ, սակայն նախաձեռնողները չեն նկատում այդ ամենը և շարժմանը իմպույլս հաղորդելու հնարավորությունները:

Ելնելով այս ամենից՝ նրանք չափազանց մեծ նշանակություն են տալիս այն հանգամանքներին, որոնք չեն կարող վերահսկել: Արդյունքում քայքայում են շարժումը և հենց իրենց:

Ինքնաքայքայում

Շատերը կարծում են, որ բավարար ուժ չեն ունենա, որ փոխեն հանգամանքները և վերականգնեն իրենց ազատությունը: Փոխարենը` անմարդկային ջանքեր են գործադրում իրենց ստրկությունը պահպանելու համար:

Այն մարդը, որ իր վրայից հանում է պատասխանատվությունը, նմանվում է անեկդոտի այն հերոսին, որն ամեն օր ընդմիջման ժամին գործընկերների հետ զրույցում բողոքում է տնից բերած իր ուտելիքից. «Սարսափելի է, նորից պանրով ու լոլիկով են, ես դրանք ատում եմ»: Եվ այսպես ամեն օր. երբ գործընկերներից մեկը նրան հարցնում է՝ «եթե պանրով ու լոլիկով չես սիրում, ինչու՞ կնոջդ չես ասում ուրիշ բան պատրաստի քեզ համար», ի պատասխան նա նշում է.«Ես ամուսնացած չեմ, ես ինքս եմ պատրաստում իմ ուտելիքները»:

Այնպես որ, իրական կյանքում էլ յուրաքանչյուր մարդ ինքն է պատրաստում իր ուտելիքը:

Ղեկավարը, որն իր վրայից հանում է պատասխանատվությունը, խախտում է բնության օրենքները և հանցագործություն է գործում իր և իր աջակիցների հանդեպ: Հիմնականում առաջնորդն է մեղավոր իր հանդեպ շրջապատի բացասական վերաբերմունքի համար: Եթե ընդունի դա, կկարողանա շտկել սեփական վարքը:

Միայն արի և հմուտ առաջնորդից է կախված՝ կիրականանա՞ն նրա նպատակները, թե՞ ոչ: Լավ հիշեք մի բան` եթե երկար ժամանակ կամք ու վճռականություն չեք ցուցաբերում ձեր նպատակները կյանքի կոչելու համար, դրանք թուլանում են և աստիճանաբար վերանում: Խոստովանեք, որ դուք որպես առաջնորդ ամեն ինչ կարող եք և դա գիտակցելուց հետո կկարողանաք ճիշտ որոշումներ կայացնել: Հաղթող առաջնորդները միշտ լիովին իրենց վրա են վերցնում պատասխանատվությունը և երբեք ոչ ոքի չեն փոխանցում իշխանությունը, այսպիսով չմեղադրելով հանգամանքները և մարդկանց: Նրանք գիտակցում են, որ բոլոր բացասական հույզերը կորցնում են իրենց իշխանությունը այն պահին, երբ մարդն իր վրա է վերցնում պատասխանատվությունը:

Ստանձնիր պատասխանատվություն:

Գրիգոր Գրիգորյան

Մեկնաբանություններ