Երբ տառապում ես նախորդների թողածը մերժելու գայթակղությամբ
«Ավելի լավ է հաշտվել անարդարության հետ, քան իրականացնել կործանարար փոփոխություններ, որոնց արդյունքում կարող է այնպես ստացվել, որ առաջարկվող ուղղումն ավելի վատ լինի, քան այն, որը կոչված է բուն չարիքը վերացնելուն, մանավանդ, որ հաճախ է պատահում, երբ անարդարացի հայտարարված փաստերն այդպես էլ չեն համապատասխանում իրականությանը»:
Այս խոսքերի հեղինակը 20-րդ դարասկզբի ԱՄՆ-ի նախագահ ՈՒիլյամ Հովարդ Տաֆտն է, նախագահ, ով ոչ թե սեփական ես-ն ու կարողությունները կարևորելու մոլուցքով նախընտրեց զրոյացնել իր նախորդների թողած լավ կամ վատ ժառանգությունը, այլ աշխատեց (իր նախորդների օրինակով) ինչ-որ բան ավելացնել կատարվածի վրա: Այսօր Միացյալ Նահանգներն աշխարհի թիվ մեկ գերտերությունն է, իսկ այն երկրները, որոնց ղեկավարները տառապել և տառապում են իրենց նախորդների թողածը մերժելու գայթակղությամբ, կա՛մ հայտնվել են պատմության լուսանցքում, կա՛մ գտնվում են այն վիճակում, ինչ վիճակում այսօր մենք ենք:
Սենոր Հասրաթյան