7-րդ դասարանի «Հայոց պատմություն» դասագրքի մասին շատ-շատ է գրվել ու խոսվել, հանրային քննարկումներ կազմակերպվել։ Խնդրին անդրադարձ է եղել հնարավոր գրեթե բոլոր միջոցներով, ներկայացվել, որ դասագիրքն իր այս կերպի ու բովանդակության մեջ ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ համազգային չարիք, ազգային անվտանգությանը միտված սպառնալիք, սակայն ԿԳՄՍ նախարարությունն իր հովանավորողներով ու օրվա իշխանության շահերը սպասարկող լրատուներով, զոմբիացված զանգվածի ներկայացուցիչներով այն վերցրել են պաշտպանության տակ ու համառորեն իրականացնում են իրենց ձախավեր քաղաքականությունը։

Արդյո՞ք հայաստանցիներին ինչ-որ բան է անհրաժեշտ: Օրինակ, արդարադատություն, աշխատանք, անվտանգություն, սոցիալական արդարություն, ի վերջո, արժանապատիվ կյանք:

Բարբառները մեր ազգային հարստություններն էին, որոնցից քչերը կան այսօր։

Պուտինը կապիտուլյանտ Նիկոլին նստեցրել է իրեն հաղթած Ադրբեջանի բռնապետի կողքին:

Արցախի դահիճը «Մեր ժամանակների հերոսի» մրցանակ է տվել մի պարոնի, որն անմիջապես հայությանը կոչ է հղել` արդեն պետություն ենք դառնում, եկեք հզորացնենք այն:

«Տավուշ տեքստիլում» շուրջ 60 հնդիկ է աշխատում, ընկերության Բերդ քաղաքի ձեռնոցի գործարանում աշխատում է 27 հնդիկ բանվոր։ Նույն ընկերության սահմանամերձ Պառավաքար գյուղի ձեռնոցի գործաարանում աշխատում է 30-ից ավել հնդիկ, միասին՝ մոտ 60 հնդիկ բանվոր։

Աննա-Էրատոյի օգնական Ստելլա անունով այս կերպարը մի սրտաճմլիկ գրառում է արել իր «տիրուհու» մասին, որից պարզվում է, որ «Տիկին Աննան բարության, սիրո, ուժեղ կնոջ մարմնավորում է: Ոչ մի կնոջ մեջ այսքան սեր, նվիրում և հոգատարություն չեմ տեսել սեփական երկրի ու ժողովրդի հանդեպ (թերթեք պատմության վերջին երեսուն տարվա էջերը)»:

Տարին ավարտվում է: Ամեն տեսակի գերատեսչություններ, կազմակերպություններ, միություններ, գոյացություններ հանդես են գալիս ամփոփիչ հաշվետվություններով ու որպես կանոն շեշտում, որ տարին հագեցած էր ձեռքբերումներով, հաջողություններով, արդյունավետությամբ:

Քչերն են վրդովված Ստեփանակերտում ադրբեջանական թիմերի միջև տեղի ունեցած ֆուտբոլային խաղով, սակայն շատերը զայրացած են ՀՀ ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահի պաշտոնում Մելիքբեկյան Արմենի վերընտրմամբ:

Միջուկային հզոր տերություն ԽՍՀՄ-ը փլուզվեց ապաշնորհ կառավարման, հանքահումքային պաշարների արտահանման վրա ստեղծված խոցելի տնտեսության, գաղափարական լճացման պատճառով։