«Ոսկանապատ» վերլուծական կենտրոնը միանում է գեներալ-մայոր ԳՐԻԳՈՐԻ ԽԱՉԱՏՈՒՐՈՎԻ հանդեպ ապօրինի հետապնդումը դադարեցնելու պահանջով սույն հայտարարությանը։

Հիշում եմ մորս` գյուղում: Տան պատի տակ նստած, միայնակ, աչքը` ճամփին: Մի բուռ կին էր, մի քիչ հիվանդ, հորս մահից հետո` մարմրող մոմի լույս: Մենակ էր իր հուշերի, վաղուց մահացած մերձավորների ու մտերիմների ծնած դատարկության, մեր անփութության ու իր անսահման սիրո հետ: «Էկա՞ր, տղա ջան»,- իր աշխարհից դուրս էր գալիս ու մեղավոր ժպտում ինձ, թեև ես էի մեղավորը, ես էի անվերջ հեռացողը և օրերս առանց իրեն ապրելու ինձ դատապարտողը:

Երբ այլևս պարզ դարձավ, որ ընտրազանգվածը էլ թուքը չի ընդունում որպես անձրև, կուսակցությունը շատ անհանգստացավ ու արտակարգ նիստ հրավիրեց: Որպես ամենափորձառու, խոսք առավ Պուտին ձերբակալող պատգամավորը.

Իմ կարծիքով մարդու կյանքում, ցանկացած բնույթի փոխհարաբերություններում, ամենակարևոր բաներից մեկը վստահությունն է ուրիշների կողմից իր անձի և իր կողմից ուրիշների նկատմամբ, այդ թվում՝ ընտանիքի, ընկերության, գործատուների, իշխանությունների և այլնի նկատմամբ:

Լուսանկարում Խորանաշատ վանքն է։ 12-13 դարերից մեզ հասած հոգևոր-մշակութային ամենագեղեցիկ և նշանավոր կենտրոններից մեկն է։ Գտնվում է Չինարի գյուղի մոտակայքում՝ ընդամենը 2,5 կմ հյուսի-արևելք։

ՍԱՐՈՅԱՆ -Վահա՛գն, պզտիկ պատմությունն մը ընեմ, լսե: Օր մը մորաքրոջս որդի Սիփան Բաղդասարյանի հետ Նյու Յորքեն ինքնաշարժով Ֆրեզնո կուգայինք: Երկա՜ր ճամփա... Քիթիս տակ սկսեցի երգ մը տնտնալ: Անդրադարձա, որ այդ եղանակ ուրիշ տեղ լսած չեմ, ներսես կուգա: Մեր հայկական հին երգերուն կնմանի:Սիփան միացավ ինձի, ու ան ալ սկսավ երգել: Երգեցինք, բան մը ան փոխեց, բան մը ավելցուց, աղվոր եղանակ մը ստացվավ: Տեղն ու տեղը բառեր շինեցի այդ եղանակին համար: «Եկուր իմ պզտիկ տունս, քեզի չամիչ տամ»՝ այդպես կկոչվի երգ: Հազարավոր դիսկ հանեցինք: Ամերիկացիներ այդ շատ սիրեցին, դիսկեր իսկույն վաճառվեցան: Եթե ըսեմ, թե այդ մեկ երգեն մեկ միլիոն տալեր շահեցինք, պիտի հասկնաք, թե ինչ ապուշ երկրի մեջ կապրինք: Կես միլիոն տվի Սիփան Բաղդասարյանին:Գինիի գործարան մը բացավ: Ինձնեն հարուստ եղավ: Բայց ափսո՜ս, շուտ մեռավ Սիփան, այդ հարստության մեջ մեռավ: Ամերիկացիք մինչև հիմա ալ կերգեն այդ երգ. «Եկուր իմ պզտիկ տունս»...

Անցած հանգստյան օրերին, ելույթ ունենալով Աճարկուտ գյուղում, «Հայկական ժամանակ» կայքի խմբագիր և զուգահեռաբար նաև գործող վարչապետի տիկին Աննա Հակոբյանը հայտարարեց, որ պատերազմի օրոք մենք 11 000 դասալիք ենք ունեցել։ Ես երբևիցե չեմ անդրադարձել այս տիկնոջ որևէ խոսքին, նույնիսկ առավել սադրիչ, սակայն այս անգամ նրա ասածը ուղիղ մտնում է մեր երկրի անվտանգության տիրույթ, առավել ևս, որ նույն պնդումը մի քանի օր առաջ արել է թշնական պետության պարագլուխ Իլհամ Ալիևը։

«Հետևյալ երկուշաբթի օրը զրույց տարածված էր, թե պրն Յանիկյան խոսք պիտի առներ: Կարծեմ, այս անգամ չորս հանրային կառքերով (ավտոբուս-Կ.Վ.) ունկնդիրներ ժամանեցին: Դատարանը խճողված էր, երբ Յանիկյան կապույտ զգեստով մը ներս մտավ:

Ըստ լեգենդի՝ Ինցիտատուսն եղել է Կալիգուլայի սիրելի ձին: Ձիուն նա դարձրել է սենատոր: Սամոդուռը Կալիգուլային տվեց անցավ: Նա Ազգային Ժողովը դարձրեց կենդանաբանական այգի:

Էն լեզու կտրող երեսփոխանին մեկդ ասեք, որ առաջին ռեյսով թռնի Բաքու ու կտրի իրենց օրուգիշեր նվաստացնող Ալիևի լեզուն, քանզի Ալիևն էլ է բարձրաձայնել իրենց մասնակցությունը 2018-ի իշխանազավթմանը: