Ոչ մի թիզականությունը ճոխություն է, որ ամեն ազգ չի կարող իրեն թույլ տայլ:
Դու չես կարող մի ձեռով զինվորական գրքույկ վաճառել, մյուսով՝ ոչ մի թիզական խաղալ:
Չես կարող և վերջ:
Վարչապետի տեղակալներ Մհեր Գրիգորյանն ու Տիգրան Խաչատրյանը կյանքերի մեջ զենք մաքրած կա՞ն, «Հայաստան» դաշինքի իբր թե ընդդիմադիր, մուլտիմիլիոնատեր, Երևանի կենտրոնի կեսն իրենով արած Արմեն Գևորգյանը կյանքի մեջ հերթապահ կանգնած կա՞:
Քանի՞ տասնյակ հազար մհերգրիգորյաններ ու արմենգևորգյանն են եղել Հայաստանում: Քանի՞ հազար աղքատ ընտանիքի երեխա է ծառայել նաև իրենց փոխարեն:
Վաշտը եթե կազմվում է հարյուր հոգուց, յուրաքանչյուրի վրա ընկնում է իքս բեռ: Վաշտը եթե կազմվում է 60 հոգուց՝ բեռը համարյա կրկնապատկվում է, չէ՞ Karen Andreasyan: Հլը ուռած գլուխդ աշխատացրու: Ի դեպ, դու էլ չես ծառայել բանակում, ինչու՞: Քեզ թվում է շուստրի տղա ես եղե՞լ:
Մեր պետության մի մասը գանձագող էր, իսկ մյուսին սարքել էին իրենց գողացածին պահակ:
Այդպես չէ՞ Բակո Սահակյան:
Բերում էին քեզ Գյումրի, հանում էին բեմ, որ դիմեն՝ Արցախի մարզպետով ու հետո ասեն՝ Արցախը միշտ էլ եղել է Ադրբեջանինը:
Էս չե՞ք եղել:
ՈՒ ինչքան իրենց ասածն էր աղաղակող լկտիություն, այդքան էլ քեզ պեսների չդադարող լռությունը, Բակո: Մի, իբր թե, ոչ մի թիզական էլ դու ես եղել:
Գրողը ձեզ տանի:
Արթուր ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆ
Կոլաժը` ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)