Ինչո՞ւ է սատանան սուրբ ներկայանում

Երեկ իրենց մեծարանքով համահայկական կուսակցություն հայտարարող «Սասնա ծռերի» անդամ Ժիրայր Սեֆիլյանը Ֆեյսբուքի իր էջում հայտարարել է. «Համբերության բաժակը լցվել է և, եթե Սասնա Ծուռ ապստամբներ Արմեն Բիլյանն ու Սմբատ Բարսեղյանը չազատվեն, մեր ժողովրդի առավել արժանապատիվ ու գիտակից հատվածը կպարտադրի ապստամբության իրավունքի ճանաչումն ու ապստամբների ազատությունը»:

2018-ի Աժ արտահերթ ընտրություններում ՍԾ-ի ստացած 1 տոկոսից դատելով` «մեր ժողովրդի առավել արժանապատիվ ու գիտակից հատվածը», բարեբախտաբար, չնչին տոկոս է Հայաստանում: Բայց խնդիրը ժողովրդի հերթական հատվածավորումը` առավել ու նվազի բաժանումը չէ, խնդիրը Ժիրայր Սեֆիլյանի հայտարարության վտանգավորությունն է ու հայտարարությանը` իշխանության չհաջորդած պատասխանը` համենայն դեպս` երեկ ամբողջ օրը:

Համբերության բաժակը, իրոք, պիտի լցվի, բայց ոչ թե Ժիրայր Սեֆիլյանի պատկերացրած ժողովրդի, այլ` քիչ թե շատ մտածելու ունակությունը պահպանած մարդկանց: Քիչ էր, որ ՍԾ-ի «ապստամբություն» կոչվածը համարժեք գնահատական չստացավ, քիչ էր, որ համաներումով բանտից ազատ արձակվեցին, քիչ էր, որ կուսակցություն ստեղծեցին, հիմա էլ «ապստամբության իրավունքի» ճանաչումից են խոսում: Բարոյական կամ իրավական հարթության մեջ ի՞նչ իրավունքով է Ժիրայր Սեֆիլյանը պահանջում, որ բանտից ազատ արձակվեն իր խոսքով` «Սասնա Ծուռ ապստամբներ Արմեն Բիլյանը և Սմբատ Բարսեղյանը»: Ի՞նչ հիմքերով է նրանց անվանում «հեղափոխության նախակարապետներ», որ իբր «իրենց կյանքը զոհասեղանին են դրել, ապստամբել են պետությունը զավթած ազգադավ ու ցեղասպան ռեժիմի դեմ»: Թավշե հեղափոխությունը ապացուցեց, որ իրեն ոչ մի նախակարապետ էլ պետք չէր, այն էլ` մարդասպան: Ավելին` Սեֆիլյանը համարում է, որ սպանության մեջ մեղադրվողներին «շարունակում են դատել այդ նույն ռեժիմի օրենքներով, նրա դատախազների ու քննիչների սարքած մեղադրանքով և նրա դատարանում»: Հետաքրքիր է, եթե Բիլյանն ու Բարսեղյանը համաներումով ազատ արձակվեին` Սեֆիլյանը կպնդե՞ր, որ Հայաստանում դատարանը շարունակում է գործել «նույն ռեժիմի օրենքներով»: Եվ արդեն բնավ հետաքրքիր չէ, որ նա իրեն ազատություն տված համաներումը որակում է «ծուղակ հիշեցնող անհեթեթ ակտ»:

Նրա ֆեյսբուքյան գրառումը գալիս է հաստատելու դեռ 2016-ին հնչող տեսակետները, որ ՊՊԾ գնդի գրավումը արտաքին քաղաքական միջամտություն էր և հստակ ռուսական ձեռագիր ուներ: 2016-ի քառօրյա պատերազմից 4 ամիս հետո ՊՊԾ-ի գնդի գրավումով իշխանափոխության հարց չլուծվեց: Մնաց Սարի թաղի բնակչության 2 շաբաթ անլույս ու անգազ ապրելը, ամբողջ տարածքում ինտերնետի անջատումը և այն բոլոր տառապանքները, որ ՍԾ-ի պատճառով սարիթաղցիները կրեցին նաև իրենց կալանավորված հարազատների պատճառով: Ներքաղաքական կյանքում արագացավ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի պաշտոնանկությունը ու Մոսկվան դեսանտ իջեցրեց Կարեն Կարապետյանին: Կար և Ղարաբաղի հարցը: 2016-ի մայիսին ԱՄՆ պետքարտուղար Ջոն Քերիի անմիջական մասնակցությամբ Վիեննայում ձեռք էին բերվել կարևոր պայմանավորվածություններ` շփման գծում վերսհսկողության միջոցների տեղակայման ու դիտորդների մասին: Հունիսին հաջորդեց ևս մեկ հանդիպում` Սանկտ-Պետերբուրգում, որտեղ արդեն չկար հրադադարի պահպանման մեխանիզմի տեղակայման հիշատակում: Պատահական չէ, որ Սանկտ Պետերբուրգի հանդիպումից հետո Երևանում ասուլիս տվեց Ֆրանսիայի դեսպանն ու իբրև ԵԱՀԿ համանախագահող երկիր` առաջարկեց Սարգսյան-Ալիր հանդիպում կազմակերպել Փարիզում` կրկնելով Վիեննայի օրակարգի առաջնահերթությունը: Հանդիպում, որ այդպես էլ չկայացավ: Չկայացավ, որովհետև ՊՊԾ գունդը գրավվեց: Հիշեցնեմ նաև, որ մինչ այդ ռուսներն ու ադրբեջանցիները համատեղ ու առանձին-առանձին «արտահոսքեր» էին թույլ տալիս, որ Սանկտ Պետերբուրգում Սերժ Սարգսյանը համաձայնել է հանձնել շրջանները: Եվ իբր` ՍԾ-ի «ապստամբությունը» կանխեց շրջանների հանձնումը: Իրականում Հայաստանից խլվեց քառօրյա պատերազմում շահած դիրքը ու Ադրբեջանին Վիեննայի օրակարգը պարտադրելու հնարավորությունը, որ ձեռնտու չէր ոչ միայն Բաքվին, այլև` Մոսկվային: Նույնը կրկնվում է հիմա, երբ փորձ է արվում բանակցություններում իրավիճակը հօգուտ հայկական կողմի շրջել, գտնվում է ինչ-որ մի Սեֆիլյան ու ինչ-որ մի իբր համահայկական կուսակցություն, որ ապստամբության կոչ է անում: Դեռ ինչքա՞ն պիտի Մոսկվան կառավարի Հայաստանում իրենց ընդդիմություն անվանող խմբակներին` ֆինանսավորելով ու նետելով քաղաքական ասպարեզ:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Համենայն դեպս` հիշեցնեմ, որ ՍԾ-ի մեկ այլ անդամ` Վարուժան Ավետիսյանը դեռ բանտում ասում էր, որ «ընդհանրապես զենքի էջը փակված է»: Ի՞նչ փոխվեց, որ ՍԾ-ն ապստամբությունից է խոսում: Գուցե պատճառն այն է, որ 31 հոգանոց զինված խմբից այսօր անազատության մեջ են միայն ոստիկաններ Յուրի Տեփանոսյանի և Արթուր Վանոյանի սպանության մեջ մեղադրվող Սմբատ Բարսեղյանը և Գագիկ Մկրտչյանի սպանության մեջ մեղադրվող Արմեն Բիլյանը: Մինչև ե՞րբ պիտի մարդկանց արդարության ու հայրենասիրության որոնումների վրա սեփական խաղերը բեմադրեն սրբի կեղծ լուսապսակ դրած ու նույնքան կեղծ ընդդիմադիրները` իրենց սատանայական ծրագրերով:

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ