Րաֆֆին մի վեպ է գրել. անունը՝ «Խենթը»։
Այս «խենթը» Տաճկահայաստան է գնում և ինքզինքը նվիրում է տաճկահայության ազատության գործին։
Երկար աշխատելով, երբ չի կարողանում իրականում գլուխ բերել իր երազանքը՝ պառկում է և իր «երազում» ազատագրում է հայության այդ մասը:
Փորձեք նայել իրականության աչքերին, գրողի մոր ծոցն ուղարկեք գլխակեր ու տնաքանդ ձեր ռոմանտիզմը: Երբ Թիֆլիսում սպանվեց Հայոց Մեծ Եղեռնի գլխավոր կազմակերպիչներից մեկը ՝ Ջեմալ Փաշան, Հայաստանի դատախազությունը, այդ սպանության կապակցությամբ, հարուցեց 1327 քրեական գործ:
ՈՒղիղ ութ տարի առաջ այս օրը հերոսական Արցախը կրկին հայտնվել էր պատերազմի ամենակուլ բոցերի մեջ։ Հայոց բանակը ռազմաճակատի ողջ երկայնքով կենաց-մահու պայքար էր մղում գերժամանակակից զենքերով զինված թշնամու դեմ ամեն մի թիզ հողի համար...
Հարգելի ընկերներ, այս օրերին հանրության տարբեր շրջանակներում բուռն քննարկում է գնում Տավուշի մարզի 4 գյուղերի ճակատագրի շուրջ։
Հաշվի առնելով այդ հանգամանքը` ձեր ուշադրությանն եմ ներկայացնում իմ` մի հատված 2013 թվականին հրատարակված «Վլադիմիր Մովսիսյան. կյանքը և գործը» մենագրությունից:
Առաջ, եթե ձկան խանութ էր, ուրեմն՝ վերջ, հավերժ ձկան խանութ էր. ծնվում էիր՝ ձկան խանութ էր, մեռնում էիր՝ ձկան խանութ էր։ Գիտեիր, որ Թութմոս II փարավոնի ժամանակներից ձկան խանութը եղել է ու կմնա մինչև գիտական կոմունիզմի հաղքանակը։