Կարծում ենք` մայր-Ռուսիան իրեն կպահի քրիստոնեավայել

Մեր տեղեկություններով` թուրքական կողմն արել և անում է ամեն ինչ, որ Վլադիմիր Պուտինն ապրիլի 24-ին գնա Թուրքիա` մասնակցելու Գալիպոլիի ճակատամարտի հարյուրամյակի տոնակատարություններին: «Ֆրանս 24»-ին (էս ինչի՞ է 24) տված հարցազրույցում Սերժ Սարգսյանը բավականին հատու է խոսել այդ մասին. «Ինձ համար անհասկանալի կլինի, եթե հանկարծ Վ. Պուտինը մերժի ցեղասպանության հարյուրամյակին գալ Հայաստան»:
Ի՞նչ է կատարվում: Նախ` Օլանդը մեկ տարի առաջ եկավ Հայաստան ու ասաց, որ ինքն անպայման մասնակցելու է Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին, ապա` օրերս լուր առանք, որ նա նաև Ադրբեջան է գնալու: Ինչն էլ իր հերթին նշանակում է, որ Օլանդը չի ցանկանում նեղացնել թուրքերին և, Ադրբեջան գնալով, փորձում է որոշակիորեն դիվերսիֆիկացնել իր տարածաշրջանային այցը, բովանդակազրկելով այցի բուն նպատակը: Ինչն էլ իր հերթին նշանակում է, որ Թուրքիան անչափ մեծ լոբբինգ է իրականացնում ոչ միայն Պուտինի, այլև Օլանդի և ընդհանրապես աշխարհի բոլոր լիդերների նկատմամբ: Ինչն էլ շատ բնական է. չարը միշտ էլ ակտիվ է պարապ, սուրբ տեղը լցնելու հարցում:
Քանզի աշխարհի լիդերները, ոնց երևում է, ակնհայտորեն զիջում են:
Դառնալով Սերժ Սարգսյանի բավականին կոշտ արձագանքին, որը, ի դեպ, հնչել է ի շարունակություն Պուտինի մամլո քարտուղար Պեսկովի արտահայտության, թե Պուտինը Հայաստան կգա ապրիլի քսանից հետո (կոնկրետ օր չի նշվել), իսկ Պեսկովն այդ հայտարարությունն էլ հնչեցրել էր` Սերժ Սարգսյանի` Ադրբեջանին զենքի վաճառքի անթույլատրելիության հայտնի հայտարարությունից հետո, պետք է ասել, որ Պեսկովն ու իր «բոսը» հարմար «առիթ «գտան»` ընդունելու Էրդողանի հրավերը:
Հասկանալի է, թե ինչ է անում Ռուսաստանը: Նաև իր իրավունքն է` չմասնակցել Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին, կամ Հայաստան գալ ոչ թե այդ օրը, այլ իր խելքին փչած որևէ օր: Այնուհանդերձ, կարևորը մեզ համար դա չէ: Եվ եթե Ռուսաստանի, Ֆրանսիայի, էլ չենք ասում Անգլիայի ու Գերմանիայի բաց աչքի առաջ ժամանակին խեղվել է մի ողջ ազգի ճակատագիր, հոսել քրիստոնյա երկու միլիոն մարդու արյուն, ապա այսօր` 100-րդ տարելիցին նրանք նույնիսկ «պարտավոր» են նաև «ներկա» լինել յաթաղանատիրոջ կողքին, որպես անուղղակի «մասնակիցներ», կամ որ է` «լռողներ»:
Մեզ համար կարևորը երկնքում եղող մեր զոհերի լուռ խնկարկումն է, նրանց սուրբ հիշատակի ճիշտ «արծարծումն» ու Տիրոջ հոգածությանը նրանց հանձնումը:
Պարզապես, քրիստոնյա Ռուսաստանը պետք է հաշվի առնի շատ կարևոր մի հանգամանք. հայոց մեջ` հայ հասարակությունում դեպ Ռուսաստան նեգատիվ վերաբերմունքն առանց այն էլ անցել է թույլատրելիի սահմանը, և այն էլ` շատ վաղուց: Սկսած Ադրբեջանին զենք վաճառելուց մինչև Թուրքիային ու Ադրբեջանին Հայաստանի հաշվին սիրաշահելը:
Վերջին կաթիլը Պերմյակովի դեպքն էր:
Կարծում ենք` մայր-Ռուսիան գեթ մեկ անգամ հաշիվ կտա իրեն: ՈՒ երկու միլիոն զոհերի հիշատակի առաջ իրեն կպահի քրիստոնեավայել:
Ի՛ր իսկ համար:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ