Դրվագներ Զանգեզուրի գոյամարտի էջերից

1919 թ. նոյեմբերի 1-ից մինչև 7-ն ընկած ժամանակահատվածում ես ղեկավարում էի Զանգեզուրի բանակը, երբ գեներալ Շիխլինսկու հրամանատարության ներքո Ադրբեջանի կանոնավոր զորքերը շարժվում էին դեպի մեր կողմը։

Նոյեմբերի 7-ին, ամբողջ ճակատով սկսելով հակահարձակումը, ջախջախեցի թշնամուն` գրավելով մեկ թնդանոթ, 32 գնդացիր, 675 ռազմագերի և մեծ քանակությամբ ռազմամթերք։

1920 թ. մարտի 23-ից մինչև ապրիլի 7-ը, երբ հանրապետության զորքերը շարժվում էին դեպի Արցախ, ես ջախջախիչ պարտության մատնեցի թշնամուն, ստիպելով նրան փախչել։

Ապա մտա Արցախ` վերջնականապես կոտրելով թշնամուն և հնարավորություն տալով այդ շրջանին միավորվելու մայր հայրենիքին։

ԽԱՉԱՏՈՒՐ ՄԱԼԻՆՑՅԱՆ, գնդապետ, Զանգեզուրի և Արցախի հերոսամարտի հերոս։ Ինչպես ինքն էր ասում, ծագումով Զանգեզուրի Գորիս գյուղից է։ Սովորել և ավարտել է Գորիսի հայ ռուսական երկդասյա դպրոցը։

1909-ից 1913 թթ. ծառայել է ցարական բանակում, զորացրվելով ավագ ենթասպայի աստիճանով։ 1914 թ. կրկին զորակոչվել է և մասնակցել առաջին աշխարհամարտի ավստրո-գերմանական և կովկասյան ճակատում տեղի ունեցած մարտերին։

Գեորգիևյան խաչի քառակի ասպետ է։

Ձերբակալվել է և ՀԽՍՀ ՊՔՎ կոլեգիայի 14.10.1933 թ, որոշմամբ ենթարկվել է 5 տարվա աքսորի։

Նրա հետագա ճակատագիրն անհայտ է։

Դավիթ ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Հ.Գ.

Հատված մեղադրական եզրակացությունից.

Համաձայն ՀԽՍՀ ՔՕ 60,63,67 հոդվածների, մեղադրյալը ենթարկվել է 5 տարվա աքսորի այն բանի համար, որ1918-20 թթ. հայ-թուրքական կռիվների ժամանակ ծեծի է ենթարկել մի շարք հայերի, որոնք Զանգեզուրի ռազմաճակատում հրաժարվել են ադրբեջանցիների հետ կռվելուց։

Նյութի աղբյուրը` (Զանգեզուրի գոյամարտի հերոս Խաչատուր Մալինցյան, Զանգակ, Երևան, 2014), Աշոտ Սիմոնյան։

Մեկնաբանություններ