Դե բավական է, էլի, ինչքա՞ն կարելի է հակառակորդներին ուրախանալու առիթ տալ: Առավոտից կարդում եմ Պարույր Հայրիկյանի անչափ ցավալի մահափորձի հետ կապված ամենատարբեր մեկնաբանությունները: Հիմա էլ տպավորություն է ստեղծվում, որ այս առավոտ Հայաստանում արթնացել է... մեկ միլիոն Շերլոկ Հոլմս: Մարդիկ, փոխանակ իրենց վրդովմունքը հայտնեն, դատապարտեն երևույթը, քաջալերեն ու գոնե հոգեպես թև ու թիկունք դառնան պարոն Հայրիկյանին, մի մարդու, որն իր կյանքն է նվիրել ու շարունակում է նվիրել Հայաստանին ու ազգային գաղափարներին, ինչ-որ անհեթեթ վերլուծություններ են անում, փիլիսոփայում, արդեն մեղադրանքներ ներկայացնում կոնկրետ մարդկանց: Քաղաքակա՞ն են մահափորձի դրդապատճառները, թե անձնական, հուսով եմ` կպարզի հետաքննությունը, սակայն, որ սա մեծ հարված է մեր այդքան դժվարությամբ ձեռք բերած պետականությանը, բացարձակ ճշմարտություն է: Էլի եմ խնդրում, եկեք դիլետանտությամբ չզբաղվենք, ժամանակից շուտ չանենք անկապ եզրակացություններ, չվիրավորենք միմյանց ու առիթ չտանք «հարևաններին»` հերթական անգամ ուրախանալու:
Իսկ պարոն Հայրիկյանին, ով շատ ուժեղ անձնավորություն է , ցանկանում եմ առաջին հերթին շուտ ապաքինում: