Լոնդոնից իրարամերժ հայտարարություններ ենք լսում: Ադրբեջանական կողմը մեղադրում է Հայաստանին, որ հրաժարվել է Ալիև-Փաշինյան հանդիպումից, հայկական կողմը հանդիպումից հրաժերվելու մեջ մեղադրում է Ադրբեջանին:
Ըստ տրամաբանության, կողմերից մեկը ստում է: Իմ կարծիքով՝ երկու կողմն էլ ճիշտ են ասում: Մենք, բնականաբար, չենք տիրապետում մանրամասներին, սակայն փորձենք հասկանալ տրամաբանությունը:
Հանդիպման նախաձեռնությունը բրիտանական կողմինն է եղել, և, բնականաբար, պետք է բրիտանական օրակարգով այն կայանար:
Բրիտանիան տասնյակ, եթե ոչ հարյուրավոր միլիարդների ներդրումներ ունի Ադրբեջանում և Կենտրոնական Ասիայում, հիմնականում՝ հանքարդյունաբերական ոլորտում, և պետք է շահագրգռված լինի Միջին միջանցքի հարցով, այսինքն, Հայաստանը հրաժարվի սուվերեն վերահսկողությունից Սյունիքի ռեգիոնում, ինչը նաև Ադրբեջանի պահանջն է:
Կարելի է ենթադրել, որ Հայաստանի պատվիրակությունը հրաժարվել է այդ օրակարգից և առաջարկել է հանդիպել այլ օրակարգով, Ադրբեջանը հրաժարվել է օրակարգը փոխել և ցանկացել է հանդիպել բրիտանական օրակարգով: Ադրյունքում՝ միմյանց մեղադրում են հանդիպումից հրաժարվելու մեջ: Ըստ երևույթին, խնդիրը հանդիպման օրակարգն է եղել:
Ստեփան Դանիելյան