Մարգո Ղուկասյան (1927-2013), արձակագիր, լրագրող
Ես, նվաստս, Մարգո Ղուկասյան, դուստր Գևորգի, գերդաստանից Ղուկասյան, որք են սերյալ ի Բասենո գավառե, որ կա երեսին արևմտյանն Մասիսի, գրեցի կարոտյալ սրտով ձոն առ արեգակնաճեմ լյառն Արարատ:
Ադրբեջանը 2020 թվականից հետո ձգտում է ԹՊԿ-ում (Թյուրքական պետությունների կազմակերպություն) լիդերության և գերիշխող դիրքի։ Բաքվի բռնապետը երեկ հայտարարել է 2 մլն դոլար հավելյալ ներդրման մասին, խոսելով կազմակերպության դերի և կշռի բարձրացման անհրաժեշտության մասին։
Մակրոնը լուծեց իր տակտիկական խնդիրը՝ խուսափեց քաղաքական ֆիասկոյից, դեռ ավելին՝ «ջարդեց» «աջ ալիքը», որ առաջ էր եկել Եվրախորհրդարանի ընտրություններից հետո, երբ Մարին Լը Պենի «Ազգային միավորումն» առաջատար էր:
ԵՄ անդամակցության թեման բլեֆ է: Այդ մասին գիտեն Նիկոլ Փաշինյանն ու արևմտաթուրքական ուժերի տնաբույծ ներկայացուցիչները, բայց փորձում են «մակարոնեղեն» կախել իրենց հավատացող փոքրաթիվ մարդկանց ականջներից:
Ինչպես հասկացնենք մեր մտքի գիգանտներին, որ ինչքան էլ տևական ստրկությունը և դրա արդյունք ստրկամտությունը շատ վատ, նույնիսկ արգահատելի բաներ են, բայց, այնուամենայնիվ, լրիվ կոտորվելուց ու վերանալուց լավ են՝ հնարավոր վերածննդի իմաստով։
Նիկոլ Փաշինյանի և իր թիմակիցների կողմից սնուցվող հակառուսական ալիքն այս տարվա ընթացքում վերածվեց արդեն հակառուսական հիստերիայի և ճղճղոցների։ Այս ընթացքում Նիկոլ Փաշինյանն ԱԺ-ում, Բելառուսի Հանրապետության նախագահ Լուկաշենկոյի՝ Շուշի կատարած այցին անդրադառնալիս, հստակ ակնարկով, անգամ հեգնանքով մեղադրեց Ռուսաստանի Դաշնությանը՝ Արցախի դեմ պատերազմ պլանավորելու մեջ:
Երկար ընդմիջումից հետո, EURO 2024-ի կիսաեզրափակիչների առիթով, ֆուտբոլային թեմային կանդրադառնամ: Անդրադարձն անում եմ որպես ֆուտբոլասեր, ոչ թե գիտակ: Չնայած, որոշ գիտակների մեկնաբանությունների եմ հանդիպում, որոնց ֆոնին ինձ կարող եմ ֆուտբոլային ստրատեգ համարել: Անցանք առաջ: Սկզբում կարճ անդրադարձ կատարեմ կիսաեզրափակիչ հասած թիմերին:
Ինձ բնավ չի մխիթարում այն հանգամանքը, որ պայմանական «նախկինների» ժամանակ Արցախը հայկական էր, որովհետև բաքվեցի բռնապետը շատ կոնկրետ ցույց է տալիս, թե ինչպես է հնարավոր քանդել ու նորից կառուցել։
BRICS-ի գաղափարախոսական առանցքը, վերջին հաշվով, հանգում է zero sum game սկզբունքից միջազգային հարաբերություններում ինչ-որ չափով հրաժարվելու հօգուտ ալտրուիստական բնույթի նպատակների։