Րաֆֆին մի վեպ է գրել. անունը՝ «Խենթը»։
Այս «խենթը» Տաճկահայաստան է գնում և ինքզինքը նվիրում է տաճկահայության ազատության գործին։
Երկար աշխատելով, երբ չի կարողանում իրականում գլուխ բերել իր երազանքը՝ պառկում է և իր «երազում» ազատագրում է հայության այդ մասը:
Փորձեք նայել իրականության աչքերին, գրողի մոր ծոցն ուղարկեք գլխակեր ու տնաքանդ ձեր ռոմանտիզմը: Երբ Թիֆլիսում սպանվեց Հայոց Մեծ Եղեռնի գլխավոր կազմակերպիչներից մեկը ՝ Ջեմալ Փաշան, Հայաստանի դատախազությունը, այդ սպանության կապակցությամբ, հարուցեց 1327 քրեական գործ:
ՈՒղիղ ութ տարի առաջ այս օրը հերոսական Արցախը կրկին հայտնվել էր պատերազմի ամենակուլ բոցերի մեջ։ Հայոց բանակը ռազմաճակատի ողջ երկայնքով կենաց-մահու պայքար էր մղում գերժամանակակից զենքերով զինված թշնամու դեմ ամեն մի թիզ հողի համար...
Հարգելի ընկերներ, այս օրերին հանրության տարբեր շրջանակներում բուռն քննարկում է գնում Տավուշի մարզի 4 գյուղերի ճակատագրի շուրջ։
Հաշվի առնելով այդ հանգամանքը` ձեր ուշադրությանն եմ ներկայացնում իմ` մի հատված 2013 թվականին հրատարակված «Վլադիմիր Մովսիսյան. կյանքը և գործը» մենագրությունից:
Առաջ, եթե ձկան խանութ էր, ուրեմն՝ վերջ, հավերժ ձկան խանութ էր. ծնվում էիր՝ ձկան խանութ էր, մեռնում էիր՝ ձկան խանութ էր։ Գիտեիր, որ Թութմոս II փարավոնի ժամանակներից ձկան խանութը եղել է ու կմնա մինչև գիտական կոմունիզմի հաղքանակը։
Միջպետական հարաբերություններն ամբողջ աշխարհում, առանց բացառության, մանավանդ, եթե դրանք բացահայտ թշնամական բնույթ են կրում, կառավարվում են այն սկզբունքով, ըստ որի, հակամարտ կողմերից մեկի վնասը մյուսի օգուտն է և հակառակը։