«Երրորդ համաշխարհային պատերազմն» սկսված է. մուսուլմանները կգրավեն Երոպան ոչ թե զենքով, այլ նամազով

Ժամանակակից աշխարհի քաղաքակրթության հիմքը դրվել է Հունաստանում: Հունաստանն է օրրանը փիլիսոփայության, ճարտարապետության, բժշկության, գրականության, ռազմարվեստի, իրավագիտության և շատ այլ արժեքների:

Եվրոպական քաղաքակրթությունը ոչնչացնել փորձեցին պարսիկները: Ասել, թե պարսիկները բարբարոս, հետամնաց ազգ էին, մեծագույն սխալ կլինի: Զրադաշտական Պարսկաստանը ստեղծել էր իր քաղաքակրթությունը, բայց անհամեմատ հետ էր եվրոպական արժեքներից: Պարսկաստանը չուներ փիլիսոփայության, բժշկության բնագավառում որևէ հայտնի անուն: Ավելին, փիլիսոփայության, բժշկության գրքերը թարգմանվում էին հունարենից պարսկերեն, իսկ թարգմանիչները ոչ թե պարսիկներ էին, այլ սիրիացի քրիստոնյաներ: Պարսիկ արքաների փորձը` գրավելու Եվրոպան, դատապարտված էր ձախողման: Ճիշտ է, պարսկական ծովային նավատորմը նույնպես հզոր էր հունականից, բայց հույները, որպես քաջարի կռվողներ, կարողանում էին խելացի մանևրելու միջոցով չեզոքացնել պարսիկների ուժը: Ընդամենը երեք հարյուր սպարտացիներ կարողացան երկուհարյուրհազարանոց պարսկական բանակի մուտքը հունական տարածքներ տասն օրով փակել, իսկ մ.թ.ա. 331 թվականին Ալեքսանդր Մակեդոնացին Գավգամելայի ճակատամարտում մեկընդմիշտ փոշիացրեց Եվրոպան գրավելու պարսիկների իղձերը:

Եվրոպան (Հռոմը) գրավելու հաջորդ փորձն արել է Կարթագենը: Տեղին է նշել, որ, ի տարբերություն հետագա դարերում դեպի Եվրոպա արշավողների, Կարթագենը հզոր քաղաք-պետություն էր և Հռոմի համեմատ շատ հարցերում առաջատար: Առաջին փյունիկյան պատերազմի ժամանակ կարթագենական ծովային նավատորմը անհամեմատ ուժեղ էր հռոմեականից և տիրապետող էր Միջերկրական ծովում: Կարթագենական նավերը կառուցվել էին ժամանակի տեխնիկայի ոգով, արագընթաց էին և նվազ խոցելի: Արդյունքը առաջին փյունիկյան պատերազմում Կարթագենի տարած հաղթանակն էր: Սակայն, պատահական մի դիպվածով, մարտի ժամանակ կարթագենական նավը խրվեց ծանծաղուտում: Հռոմեացիք այն հանեցին և տարան ուսումնասիրման: Ընդամենը երկու ամիս հետո պատրաստ էր կարթագենական նավի հռոմեական տարբերակը, իսկ կարճ ժամանակ անց նմանատիպ հռոմեական նավերն էին արդեն Միջերկրական ծովի տերն ու տիրակալը: Զգալով ծովում իրենց առավելության կորուստը` Հաննիբալը որոշեց Հռոմը գրավել այլ ճանապարհով՝ ցամաքով: Մինչ Հաննիբալը Հռոմի պատերի տակ էր, հռոմեական բանակը չգնաց նրա հետ առճակատման, այլ փորձեց գրավել Կարթագենը: Աֆրիկյան պետության փորձը` գրավելու Հռոմը, վերջացավ Կարթագենի ոչնչացմամբ:

Եվրոպան գրավելու հաջորդ փորձն արեցին «Ալլահ, աքբարի» որդիները, որոնց կողմից քրիստոնյա Մերձավոր Արևելքի հեշտ գրավմանը նպաստեց բյուզանդական հզոր կայսրությունը` ոչ քաղկեդոնական դավանանքին հարող քրիստոնյա ազգերին հալածելով: Եգիպտոսի բնիկ ոչ քաղկեդոնական քրիստոնյա ղպտիները սիրով էին ընդառաջ գնում արաբներին, որոնք կարճ ժամանակ անց կարողացան ոչ միայն Եգիպտոսը, այլև ոչ քրիստոնյա Մերձավոր Արևելքը գրավել: Օր օրի հզորացող նոր ազգի որդիները, «Ալլահ, աքբար» կանչելով, հասան մինչև Իսպանիա` Պիրենեյան թերակղզի: Տեղին է նշել, որ հույների անբարո քաղկեդոնական ուղղությունը հետագայում իր կործանարար դրսևորումը ստացավ հայկական Անիի թագավորության կործանման հարցում, որով վերացվեց պատնեշը թուրքերի ճանապարհին դեպի Եվրոպա: Նույն դրսևորումներն են նաև մեր օրերի Երուսաղեմում: Հին աշխարհում Հռոմը գրավեցին վայրի ռազմատենչ հոները: Ալարիքի գլխավորությամբ գրավեցին Հռոմը, բայց, ինչպես հայ բանաստեղծն է գրել, «Այդպես Հռոմն են հասցնում վերցնել, բայց չեն հասցնում կրակի մատնել»: Ռուսները փակեցին մոնղոլ-թաթարների ճանապարհը դեպի Եվրոպա, որին սպառնացող ամենալուրջ վտանգը 1675 թվականին էր, երբ թուրքերը հասել էին Վիեննայի պատերի տակ: Այդ բարբարոս ազգը, որն առայսօր առաջավոր որևէ միտք, գաղափար չի տվել մարդկությանը, եվրոպական քաղաքակրթության հետագա գոյությունը դրել էր հարցականի տակ: Հռոմը (Եվրոպան) գրավելու ոչ առաջավոր ազգերի փորձերն անցել են անհաջող: Առաջին և Երկրորդ աշխարհամարտերի ժամանակ քրիստոնյաներն իրենք էին ոչնչացնում միմյանց, և յուրաքանչյուր կռվող կողմ աշխատում էր խլել մյուսի ավարը (գաղութները): Այսօր Ասիայում արդեն արթնացել է Ասիայի «քնած առյուծը»:

Հիշում եմ, 1977-ին սովորում էի պետական համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետում, փիլիսոփայություն էր դասավանդում իմ համագյուղացի, հորս ուսանողական ընկեր Աշոտ Բաբախանյանը, հաճախ էինք զրուցում աշխարհին վերաբերող քաղաքական հարցերի շուրջ: Խոսքի մեջ հարցրեց` երեկվա «Պրավդան» կարդացե՞լ ես: Պատասխանը դրական էր: Կոմկուսի խոսափողը առաջին անգամ հասկացնում էր Արևմուտքին` ծայրաստիճան սրվել են խորհրդա-չինական հարաբերությունները, և Արևմուտքը փորձում է օգտվել դրանից, ու՞ր եք նայում, հիշեք պատմությունը, հիշեք մոնղոլ-թաթարներին: Այսօր Չինաստանը աշխարհի համար վտանգավոր չէ, որովհետև, որքան էլ գերհզոր լինի չինական հրաշքը, ռազմական տեսակետից նա դեռ անհամեմատ թույլ կմնա ԱՄՆ-ի, Ռուսաստանի համեմատ: Վերջապես, մեր օրերի հզոր երկրների քաղաքական գործիչները երբեք չեն գնա պատերազմի, որովհետև այն կհանգեցնի աշխարհի ոչնչացման: Նման պայմաններում Եվրոպան գրավելու հիանալի հնարավորություն են ստացել այն բարբարոս ցեղերի հետնորդները, որոնց պապերն այդպես էլ չկարողացան գրավել Հռոմը:

Մերձավոր Արևելքում հրահրվող պատերազմները, իսլամական ծայրահեղականների դաժանությունները ամենևին էլ պատահական երևույթներ չեն: Երբ 1975 թվականին ընդունվեց Հելսինկյան եզրափակիչ ակտը, դրանով, կարելի է ասել, խարխլվեց և վերջնականապես ոչնչացվեց ԽՍՀՄ-ը, այժմ հերթը Եվրոպայինն է: Միլիոնավոր գաղթականներ տարեցտարի լցվում են Եվրոպա, և որևէ եվրոպացի լիդեր չի կարող կտրուկ քայլերի դիմել կամ ընդդիմանալ, որովհետև ըմբոստացողի աչքը կխոթեն՝ բա ու՞ր մնացին «մարդու իրավունքները»: «Երրորդ համաշխարհային պատերազմն» արդեն սկսվել է, և դրա մուսուլմանական նշանաբանն է ճապոնական հայտնի ասույթը, որ ժամանակին կիրառում էին Չինաստանի հանդեպ. «Հաղթել պատերազմում առանց պատերազմի»: Չինացուն շահագրգռելով, կակաչ ցանելով, նրանք թունավորում էին չինացուն և գրավում երկիրը: Այսօր, մարդու իրավունքների անվան տակ, մուսուլմաններն առանց պատերազմի գրավում են Եվրոպան: Թուրքիայի նախագահ Էրդողանը բացահայտ ագրեսիա է իրականացնում Եվրոպայի նկատմամբ` կոչ անելով այնտեղ ապրող թուրքերին շատ երեխաներ ունենալ: Պատերազմի ժամանակ հեշտ է լավ կամ վատ լուծում տալ այս կամ այն հարցին: Պատերազմների ժամանակ նետվող ռումբերը ոչնչացնում են նաև կռվին չմասնակցող խաղաղ բնակչությանը: Ոչ ոք ոչինչ չի կարող ասել` պատերազմ է: Դժվար է ոչնչացնել մարդկանց, երբ չկա ճակատ: Մոտ 60 տարուց ավելի միլիոնավոր թուրքեր ապրում են Գերմանիայում, բայց նրանք առայսօր թուրք են մնացել և չեն ձուլվել գերմանական հարուստ քաղաքակրթությանը: Փոխարենը, նրանց այստեղ գալով, Գերմանիայում զրոյից ավելացել են մուսուլմանական մեջիդները, նամազի ժամին թուրքերը հենց խոշոր քաղաքի փողոցներում անում են իրենց նամազը: Մարդու իրավունքն է:

Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Հ. Գ. «Երրորդ համաշխարհային պատերազմն» սկսվել է: Սկսվել է Եվրոպան գրավելու հեշտ ճանապարհով՝ նամազով: Կարթնանա՞ արդյոք Եվրոպան այդ նամազից, դժվար է ասել: Եվրոպայի հակառուսականությունն օգնում է Թուրքիային խաղալու երկու լարի վրա, ինչպես եղել է դարեր շարունակ: Ժամանակը չէ՞, որ Եվրոպան վերջապես գիտակցի` Ռուսաստանը, որքան էլ վտանգավոր լինի, Թուրքիա չէ:

Հեղինակի նյութեր

• Նիկոլին «քարշ տալու» սրբազան գործը դրված է հայ ժողովրդի վրա
• Ո՞վ է Գագիկ Ջհանգիրյանը
• Երբ այլևս չես լի­նի իշ­խա­նու­թ­յան, զին­վո­րա­կան տրի­բու­նա­լը վեր կհա­նի մեզ պար­տադր­ված պար­տու­թ­յան բո­լոր պատ­ճառ­նե­րը
• Հիմ­նա­կան մե­ղա­վո­րը հայ կա­ռա­վա­րող­ներն են
• Իմ գնա­լուց ա­ռաջ թող Հա­յաս­տա­նում ջր­հե­ղեղ լի­նի
• Ո՞րն է քո մատ­նու­թ­յան գի­նը, դա­վա­ճան պա­պի` ֆա­շիստ­նե­րին ծախ­ված ե­նո­քա­վան­ցի Նի­կոլ Փա­շի­ն­յա­նի դա­վա­ճան թոռ
• Խրախ­ճանք ժան­տախ­տի պա­հին
• Ո՛վ մարդ­կա­յին ար­դա­րու­թ­յուն, թո՛ղ ես թք­նեմ քու ճա­կա­տիդ
• Զոհ­ված­նե­րի ա­ր­յու­նը երկն­քից կան­չում է` պա­տե­րազ­մը հասց­նել հաղ­թա­կան ա­վար­տի
• «Պրո­ֆե­սիո­նալ» «իմ­քայ­լա­կան­նե­րը» կե­րան իմ 800 հակ յոն­ջան և …
• Նի­կոլ, իսկ դու ար­դա­րաց­վե՞լ ես, մաքր­վե՞լ ես քո քրեա­կան ան­ց­յա­լից
• Վե­հա­փա՛ռ, կրկ­նեք Գևորգ Հին­գե­րոր­դի օ­րի­նա­կը, ժամն է գոր­ծե­լու
• Պատ­մա­կան դեպ­քե­րի և դեմ­քե­րի հա­մե­մա­տա­կան վեր­լու­ծու­թ­յուն
• Որոշ բա­շի­բո­զուկ­ներ փոր­ձում են զրո­յաց­նել մեր կես­դա­ր­յա պայ­քա­րի ի­մաս­տը
• Արտա­կարգ և լիա­զոր դես­պան Ար­ման Նա­վա­սար­դ­յա­նին
• Վեր­նա­գի­րը վեր­ջում թող ընտ­րի ըն­թեր­ցո­ղը (պա­խա­րա­կե­լի՞ է, որ ո՛չ գո­միկ են, ո՛չ էլ տրանս­գեն­դեր)
• ՈՒ՞ր է մեզ տա­նե­լու այս գաղջ մթ­նո­լոր­տը
• Ո՞վ դուրս թո­ղեց Ղա­րա­բա­ղը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից
• Ձեր հերթն էլ կգա
• Ես` որ­պես ՀՀ քա­ղա­քա­ցի, հայ­տա­րա­րութ­յուն եմ տա­լիս ժա­մա­նա­կին հորդ կա­տա­րած հան­ցա­գոր­ծու­թ­յան մա­սին

Մեկնաբանություններ