«Մխչյանի հանրապետության» բաժնետոմսերը

(երկու ուղերձ. մեկը՝ Հովիկ Աբրահամյանին,
մյուսն էլ Կարեն Կարապետյանին` ի քննություն)

ՆԱԽԵՐԳԸ ՀՆՉԵՑ ԼՈՒՍՈՒՄՈՒԹԻՆ

Կա՞ որևէ կասկած, որ ԱԺ նախագահ Գալուստ Սահակյանն է մեր անցումային-ցնցահարվող դարի գաղափարական ոգին: Այո, նա հրաշալի կաղապարեց երևույթը լկտի-դաժան՝ պետական ատյանների «գողանալը դեռևս գողություն չէ»: Կանցնեն բազում տարիներ, անհամար ջրեր կհոսեն գիժ Դեբեդով, հազարավոր գիտական թեզեր կպաշտպանվեն «Աֆորիստիկ մտքի տիտանը» վերնագրով և վերջապես հայ ակադեմիական միտքը կվերծանի տիար Գալուստ Սահակյանի սահմանումների ողջ խորքը: Նվաստս, այս պահին գտնվելով գալուստյան սահմանումների ազդեցության գոտում, կատակաբանում է ահա այսպես. «Մարմնավաճառությունը ձեր ենթադրած մարմինը վաճառելը չէ: Դրանք պարզ առևտրային հարաբերություններ են, երբ, ըստ նախնական համաձայնության և գրավոր պայմանագրի, նաև որպես մարդասիրության դրսևորույթ՝ մեկը (կինը¤ վաճառում է իր ապրանքը, իսկ մյուսը (այրը) այն ձեռք է բերում»:

ՎԱՐՉԱԿԱՆ ԹՈՒԹԱԿԻ ԵՂԵՐԵՐԳԸ

(այգաբաց է, հողմ է փչում դայլայլուն)

ՀՀ արդարադատության նախարարին ուղղված նամակը խեղվում է իր ձևով և բովանդակությամբ և նշյալ նախարարության աշխատակազմի ղեկավար Արմենը՝ Գևորգյան, արդարացնում է Արարատի և Վայոց ձորի մարզերի ընդհանուր իրավասության դատարանի և դատը վարող դատավոր Ա. Հովհաննիսյանի անհեթեթ վճիռը այս պատճառաբանությամբ. «Հայտնում ենք նաև, որ դիմումը չի պարունակում դատավոր Ա. Հովհաննիսյանի կողմից՝ ՀՀ դատական օրենսգրքի 153-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին և 2-րդ կետերով սահմանված կարգապահական պատասխանատվության հիմք հանդիսացող արարքի կատարման մասին առերևույթ հիմքեր»: (Օրիորդ Արփինե Հովհաննիսյանը և տիար Արմեն Գևորգյանն արդյոք ծանո՞թ են Մխիթար Գոշի հռչակավոր «Դատաստանագրքին»):

Առերևույթ հիմքերը սրանք են, որոնք անհեթեթ հոգածությամբ շրջանցում են ակնհայտ վարչատնտեսական աճպարարությունը, քանի որ այս պատմության մեջ առկա է ՀՀ 13-րդ վարչապետ, նաև ՀՀ լոլիկատաքդեղյան մագնատ Հովիկի՝ Աբրահամյան, գերակա շահը:

ՀՀ 14-րդ վարչապետին նամակ են հղել բաժնետոմսային ժառանգությունից զրկված Մանե Մուրադյանն ու Գոհար Սարգսյանը: Բայց չէ՞ որ ՀՀ կառավարության «Քաղաքացիների ընդունելության և դիմումների քննարկման վարչությունը» ակնհայտորեն տառապում է վարչաթութակային համախտանիշով. քաղաքացիների դիմումը քննարկում է և այն արդեն երկրորդ անգամ ուղղորդում է դեպի ՀՀ արդարադատության նախարարություն: Սակայն, չէ՞ որ ի պատասխան տողերիս հեղինակի նույնաբովանդակ հոդվածի` առ Արփինե Հովհաննիսյան («Բաց նամակ փակ ծրարով»), նույնաբովանդակ պատասխան է ստացվել: Մանե Մուրադյանն ու Գոհար Սարգսյանը, հավատալով 14-րդ վարչապետի բարեփոխչական առաքելությանը, դիմում են նրան: Դիմում են՝ ընկնելով վերոնշյալ վարչության ծուղակը: Բնականաբար, մեր այս նյութը միակ հնարավորությունն է բողոքը հասցնելու անձամբ վարչապետին: Աղաղակող եղելությունը վերստին ներկայացնելուց առաջ հուշենք, թե ինչ է առաջադրել երկրի նախագահն ու քաղաքական այս բազմանիստ փասիանսի գլխավոր խաղարկողը ներկա վարչապետին, առկա վարչախմբին, ի վերջո, ՀՀ բյուրոկրատական և դատաիրավական համակարգի բոլոր մոգերին և քրմուհիներին: Այս թվում, իհարկե, նաև արդարադատության նախարար, նշյալ դեպքում Հովիկ Աբրահամյանի փաստաբանի դերն ստանձնած պատվարժան Արփինե Հովհաննիսյանին:

«Ձեզ վիճակված է դառնալ այս անցումային ժամանակաշրջանի առաջնորդը, և ես հավատում եմ ձեր ուժերին, հավատում եմ, որ Հայաստանի Հանրապետության այս կառավարությունը կարող է անել այն, ինչը չի հաջողվել նախկին բոլոր կառավարություններին»:

Նախկին կառավարությունը այս թնջուկը չլուծեց, այս կառավարությունը պարտավոր է այն կարգավորել: Ընդ որում, վարչապետ Կարեն Կարապետյանին ձեռք պետք է մեկնի այս տրագիֆարսիկ ներկայացման գլխավոր գործող անձ, ՀՀ 13-րդ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը:

Այսպիսով, սիրելի Կարեն, պաշտելի Կարապետյան, խորամուխ եղեք այս գործում, և գնահատեք այն ողջ լայնքով ու ամբողջ երկայնքով: Հետո էլ, ինչ խոսք, պարզաբանեք՝ այն պրիմիտիվ գողությո՞ւն է, թե՞ խորիմաստ աճպարարություն:

ՍԱՄՈԴԵԼԿԻՆԻ ՎԿԱՆԵՐԸ

(մայրամուտին հողմը հանկարծ մոլեգնեց)

Քնարական դադար է, հողմաղացն էլ կանգ է առել: Ահա թե ինչ է «ստիխել» վաղամեռիկ պոետ Սիփանը Շիրազ.

Աշխարհի մեջ դու տեղ չունես,

Հազարամյա որբուկ.

Կարկուտներն են ջարդում քո կեզ

Մանկությունը անձուկ:

Դրվագում ենք բաժնետոմսային պատմությունն այս փուլ առ փուլ, գրեթե վստահ, որ այն կհանգուցալուծվի փաթեթային տարբերակով:

1995 թվական

«Երեկոյան Երևան» թերթի աշխատակից Գևորգ Մուրադյանը Երևանի աճուրդի կենտրոնից ձեռք է բերում՝

-«Աբովյանի գարեջրի գործարանից»՝ 20 բաժնետոմս,

-«Երևանի հրուշակեղենի կոմբինատից»՝ 22 բաժնետոմս,

-«Արտաշատի գինու, կոնյակի գործարանից»՝ 66 բաժնետոմս:

Բոլորն էլ` 10-հազարական դրամ անվանական արժեքով:

Գևորգ Մուրադյանի վաղաժամ մահից հետո նրա դուստր Մանե Մուրադյանը և կինը՝ Գոհար Սարգսյանը, որոշում են տեր կանգնել իրենց օրինական ժառանգությանը և ստանում են՝

-«Աբովյանի գարեջրի գործարանից» 20 բաժնետոմսի դիմաց՝ 57245 դրամ,

-Երևանի «Հայհրուշակ» գործարանից 22 բաժնետոմսի դիմաց (այն «Երևանի հրուշակեղենի կոմբինատի» իրավահաջորդն է) 740 հազար դրամ և, SOS՝ «Արտաշատի գինու, կոնյակի գործարանից»՝ 0 դրամ, 0 լումա՝ 66 բաժնետոմսի դիմաց: Ինչո՞ւ: Զի նշյալ գործարանի 98 տոկոս բաժնեմասի տիրակալ Հովիկ Աբրահամյանն իր դրածոներին հրահանգում է մնացած 2 տոկոս բաժնեմասը (այդ թվում նաև Գևորգ Մուրադյանին պատկանող 66 բաժնետոմսերը, այսինքն՝ գործարանի ընդհանուր սեփականության 0,5 տոկոսը) չվավերացնել ՀՀ կենտրոնական դեպոզիտարիայում: Եվ վերջ, այս նենգադավը մատի փաթաթան է դառնում ՀՀ Արարատի և Վայոց ձորի մարզերի ընդհանուր իրավասության դատարանում, որի բարեպաշտ դատավորները (նախ՝ Ե. Քոչարյանը, ապա Ա. Հովհաննիսյանը) կրկնակի մերժում են Մանե Մուրադյանի հայցն ընդդեմ «Արտաշատի գինու, կոնյակի գործարան» ՓԲԸ-ի, 66 բաժնետոմսի բաժնեմասն ստանալու վերաբերյալ, որովհետև Գևորգ Մուրադյանի անվամբ բաժնետոմսեր չեն գրանցվել Հայաստանի դեպոզիտարիայում:

2014 թվական

Դատարանական այս խրախճանքում, բարեբախտաբար, արժանի բարձրության վրա է գտնվում ՀՀ վճռաբեկ դատարանը, որը բեկանում է ՀՀ վերաքննիչ դատարանի որոշումը: Այս որոշմամբ վերաքննիչ դատարանը մի վերին քննությամբ դարձյալ ջրում է Հովիկ Աբրահամյանի դրածո, նշյալ գործարանի 100 տոկոս բաժնետեր Միխայիլ Սամոդելկինի մոլախոտ-ծառը, և 2014-ի մայիսի 14-ին վճռաբեկ դատարանը վճռական ձևով գործն ուղարկում է ՀՀ Արարատի և Վայոց ձորի ընդհանուր իրավասության դատարան՝ նոր քննության: Ի՜նչ քննություն. ընդհանուր իրավասության դատարանը ունի մեկ քննիչ և վերաքննիչ, ինչպես նաև մեկ օրենք և օրինականություն՝ Հովիկ Աբրահամյանի (ի դեմս Միխայիլ Սամոդելկինի) շահն ու գերշահը:

1997 թվական

ՀՀ կառավարության 13.03.1997 թվականի «բաժնետիրական ընկերությունների կողմից բաժնետերերի և այլ արժեթղթերի սեփականատերերի ռեեստրի վարման և պահպանման գործը կանոնակարգելու մասին» թիվ 41 որոշման 1-ին մասի համաձայն, ՀՀ-ում գործող բոլոր բաժնետիրական ընկերությունները, որոնց բաժնետերերի կամ այլ արժեթղթերի սեփականատերերի թիվը 50 և ավելի է, պարտավոր են արժեթղթերի սեփականատերերի ռեեստրի վարման և պահպանման գործն իրականացնել մասնագիտացված կազմակերպության՝ ՀՀ ֆինանսների նախարարության «Ազգային կենտրոնացված ռեեստր» պետական ձեռնարկության միջոցով»: Հենց այս փաստի վրա է հենվել ՀՀ վճռաբեկ դատարանը, որի որոշման մեջ կան ահա նման սթափեցնող ցուցումներ:

«Այսպիսով վճռաբեկ բողոքի հիմքի առկայությունը վճռաբեկ դատարանը դիտում է բավարար ՀՀ քաղաքացիական դատավարության 228-րդ հոդվածի ուժով վերաքննիչ դատարանի որոշումը բեկանելու համար»:

Բայց ահա պարզվում է, որ «Արտաշատի գինու, կոնյակի գործարան» ՓԲԸ-ն ամբողջովին դուրս է ՀՀ կառավարության 13.03.1997-ին ընդունած թիվ 41 որոշման սահմաններից: «Սամոդելկինի վկաներ» նորահայտ աղանդի անդամների համար, ամենայն հավանականությամբ, Հայաստանում գործում է «Մխչյանի պոմիդորաձկնաբուծական հանրապետության» օրենսդրությունը: Թե ովքեր են Միխայիլ Սամոդելկինի բաժնետիրական աղանդի անդամները, դժվար չէ կռահելը:

ՀԵՏԳՐՈՑ-ՄՐՈՑ

Հարգարժան վարչապետ Կարեն Կարապետյան,

վերոնշյալ 66 բաժնետոմսերի յուրացումը արդյոք դասվո՞ւմ է պրիմիտիվ գողության ռեեստրում, թե՞ այն ավազակաբարո գործընթաց է, կամ էլ գուցե երկրաշինական սխրա՞նք է:

Մի խոսքով, ՀՀ 13-րդ և 14-րդ վարչապետերը թևքերը քշտած պետք է այս խմորը հունցեն և մի օրհնված բոքոն հաց թխեն: Թթխմորը մատուցված է, անցեք գործի, եղեք անփորձանք և հաշվի առեք, որ մինչև 2017-ի ապրիլի 2-ը մնացել է մի քանի ամիս:

Տիար Աբրահամյան, պետայր Արգամիչ, 66 հատ անվանական բաժնետոմսի գինը որքան հնանա, այնքան կբարձրանա: Հիշեք ժողովրդական իմաստությունը. «Պարտքը հնանա, տերը շնանա»:

Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ազգային կապիտալը պետականության անկյունաքար
• Հովվերգական դավադրություն (բացահայտված է ՔՊ-ի հինգերորդ շարասյունը)
• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն
• Հռչակագիրը՝ փակուղում
• Կարմիր բերետավոր... դիտահորեր
• «Լաոն կհեծնի՞ կարմիր նժույգ»

Մեկնաբանություններ