Հավերժ փառք ազատության համար զոհված զինվորներին

Մայիսի 9: Այդ օրը առաջադեմ մարդկությունը նշում է առանձնակի շուքով: Այդ օրը թանկ ու հարազատ է նաև հայ ժողովրդի համար: Հիրավի, մենք կարող ենք հպարտորեն ասել՝ այդ մեծ հաղթանակում իր փառավոր բաժինն ունի հայ ժողովուրդը, որի 300000 զինվորներն իրենց կյանքը տվեցին: Այդ հաղթանակում իրենց մեծ ավանդն են ներդրել նաև հայ տաղանդավոր զորավարները, մարշալները, ծովակալները, գեներալները:

Այդ օրը երբեք չի ջնջվի, բայց արի ու տես, որ 20-րդ դարի վերջին փողոցից քաղաքականություն էր եկել լեն ու բոլ երկրում պոնչիկ-պիրաժկիով իրենց օրն անցկացրած, պորտվեյնից կայֆ ստացածների մի սերունդ, որն սկսեց ոչ միայն ֆիզիկապես ավերել երկիրը, այլև բարոյապես սպանել այն ամենը, ինչը կապված էր խորհրդային անվան հետ: Բանը հասել էր այնտեղ, որ փորձում էին կշեռքի երկու նժարին դնել ֆաշիզմի և նրա դեմ հաղթանակ տարած երկրի զինվորներին: Լավ եմ հիշում այդ ստահակներից մեկի խոսքերը, թե ինչու պիտի տոնենք մայիսի 9-ը, երբ մի տոտալիտար երկրի զինվոր կռվել է մեկ ուրիշ տոտալիտար երկրի զինվորի դեմ: Այդ մտածելակերպով ու հոգեբանությամբ մարդիկ էին, որ ավերում էին երկիրը: Ցավալի չէր լինի, եթե նրանք սովորական ստահակներ լինեին, բայց ցավալի էր, որ այդ տոնը պաշտոնապես հանված էր պետական տոների ցուցակից:

Եվ նման ատելությամբ լցված մարդիկ քաղաքական գործիչներ էին համարվում, հակախորհրդային ատելության մարմնավորում էր մեր նորանկախ երկրի առաջին նախագահը: Երբ մայիսի 10-ի թերթերից մեկում կարդացի, թե առաջին նախագահն այցելել է «Հաղթանակ» զբոսայգի, ամենևին չուրախացա, պարզապես զարմացա, թե որքան կարճ կարող է լինել իր սեփական խոսքի նկատմամբ մարդու, քաղաքական գործչի հիշողությունը:
Զինվորի փառքը ոչ ոք չի կարող սպանել: Նրանց փառքը ոչնչացնել ցանկացողները կարժանանան…

Չեխիայում էինք: Բռնոյից վերադառնում էինք Պրահա: Ավտոբուսը կանգ առավ մի փոքրիկ սարալանջի մոտ: Սարալանջին անկանոն թմբեր էին: ՈՒղեկցողը խնդրեց իջնել ավտոբուսից: Երբ բոլորս իջել էինք, ասաց.
-Սրանք ֆաշիստական զինվորների գերեզմանաթմբերն են, որոնք անգամ տապանաքար չունեն, անուն, ազգանուն չունեն:
Հիշեցի մայիսի 9-ը ժխտողներին և ֆաշիստների անփառունակ թաղված զինվորներին:
Չէ, հերոս, ազատարար զինվորի հիշատակը ոչ ոք չի կարող նսեմացնել:
Այսօր ո՞վ կարող է նսեմացնել ապրիլյան կարճատև պատերազմի 18-ամյա հերոսների անունը, անկախ նրանից, թե ովքեր կգտնվեն պետության ղեկին: Հավերժ փառք ազատության համար զոհված զինվորներին:

Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Նիկոլին «քարշ տալու» սրբազան գործը դրված է հայ ժողովրդի վրա
• Ո՞վ է Գագիկ Ջհանգիրյանը
• Երբ այլևս չես լի­նի իշ­խա­նու­թ­յան, զին­վո­րա­կան տրի­բու­նա­լը վեր կհա­նի մեզ պար­տադր­ված պար­տու­թ­յան բո­լոր պատ­ճառ­նե­րը
• Հիմ­նա­կան մե­ղա­վո­րը հայ կա­ռա­վա­րող­ներն են
• Իմ գնա­լուց ա­ռաջ թող Հա­յաս­տա­նում ջր­հե­ղեղ լի­նի
• Ո՞րն է քո մատ­նու­թ­յան գի­նը, դա­վա­ճան պա­պի` ֆա­շիստ­նե­րին ծախ­ված ե­նո­քա­վան­ցի Նի­կոլ Փա­շի­ն­յա­նի դա­վա­ճան թոռ
• Խրախ­ճանք ժան­տախ­տի պա­հին
• Ո՛վ մարդ­կա­յին ար­դա­րու­թ­յուն, թո՛ղ ես թք­նեմ քու ճա­կա­տիդ
• Զոհ­ված­նե­րի ա­ր­յու­նը երկն­քից կան­չում է` պա­տե­րազ­մը հասց­նել հաղ­թա­կան ա­վար­տի
• «Պրո­ֆե­սիո­նալ» «իմ­քայ­լա­կան­նե­րը» կե­րան իմ 800 հակ յոն­ջան և …
• Նի­կոլ, իսկ դու ար­դա­րաց­վե՞լ ես, մաքր­վե՞լ ես քո քրեա­կան ան­ց­յա­լից
• Վե­հա­փա՛ռ, կրկ­նեք Գևորգ Հին­գե­րոր­դի օ­րի­նա­կը, ժամն է գոր­ծե­լու
• Պատ­մա­կան դեպ­քե­րի և դեմ­քե­րի հա­մե­մա­տա­կան վեր­լու­ծու­թ­յուն
• Որոշ բա­շի­բո­զուկ­ներ փոր­ձում են զրո­յաց­նել մեր կես­դա­ր­յա պայ­քա­րի ի­մաս­տը
• Արտա­կարգ և լիա­զոր դես­պան Ար­ման Նա­վա­սար­դ­յա­նին
• Վեր­նա­գի­րը վեր­ջում թող ընտ­րի ըն­թեր­ցո­ղը (պա­խա­րա­կե­լի՞ է, որ ո՛չ գո­միկ են, ո՛չ էլ տրանս­գեն­դեր)
• ՈՒ՞ր է մեզ տա­նե­լու այս գաղջ մթ­նո­լոր­տը
• Ո՞վ դուրս թո­ղեց Ղա­րա­բա­ղը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից
• Ձեր հերթն էլ կգա
• Ես` որ­պես ՀՀ քա­ղա­քա­ցի, հայ­տա­րա­րութ­յուն եմ տա­լիս ժա­մա­նա­կին հորդ կա­տա­րած հան­ցա­գոր­ծու­թ­յան մա­սին

Մեկնաբանություններ