Ափսո՜ս, մարդն իր այս աշխարհն էլ կարող էր դրախտ դարձնել
17.11.2014 | 12:34
Երբ Աստված մարդուն դրախտից վտարեց, թույլ տվեց նրան իր հետ տանելու դրախտի գույնզգույն ու բուրավետ ծաղիկները՝ որպես հուշ կորուսյալ դրախտի և հատուցում անդառնալի կորստի: Նա նյութական աշխարհը զարդարեց ծաղիկներով, որ մարդկանց աչքը ամեն օր տեսնի գեղեցիկը, նրանց հոգին լցվի սիրով ու բարությամբ, ու նրանք ծաղիկների պես խաղաղ ապրեն: Բայց ո՞վ և որտեղի՞ց մարդկանց աշխարհ բերեց փուշն ու տատասկը և աճեցրեց մարդկանց միջև, որոնք հենց մի քիչ աճում էին, սկսում էին ծակել ու արյունոտել մարդկանց: Իսկ մարդիկ, փոխանակ փուշ ու տատասկը արմատից հանեին, այդ փշերով միմյանց ցավ էին պատճառում: Իսկ հետո ծաղիկների փոխարեն... հաշիշ և թութուն աճեցրին: Ափսո՜ս, մարդն իր այս աշխարհն էլ կարող էր դրախտ դարձնել:
Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ
Հեղինակի նյութեր
- «Մեծ ոճիրը»
- Не так страшен черт, как его малюют!
- Արարատ Միրզոյան, Ձեր հրաժարումը փարիսեցիություն է
- Ինչու՞ են մահանում մեր զինվորները՝ դեռ չհայրացած մեր երիտասարդները
- Ինչպես միշտ՝ Կալաշնիկով
- Որտե՞ղ է տրամաբանությունը` արդարության հետ միասին
- Ես խղճում եմ մոլորյալներին
- «Սահման քաջանց զենքն է յուրյանց»
- Մենք հաղթում ենք նաև պաշտպանվելիս
- «Գետի ջրերին արցունք մի՛ խառնիր»
- Օրհնեցե՛ք, սրբազան հայրեր
- Հարգենք ինքներս մեզ ու մեր մեծերին, և մեզ կհարգեն ու մեզնից կակնածեն օտարները
- Չի՛ կարելի հայրենիքը փոխանակել մի կտոր հացի հետ
- Հազար զենք էլ լինի, եթե սահմանդ պահող չլինի ու զենքդ կիրառող չլինի...
- Հապաղելու ժամանակ չունենք
- Հարյուր երկու տարին քի՞չ է, թե՞ շատ
- «Հայերին անընդհատ բռնության մեջ չի կարելի պահել, որովհետև նրանք բռունցքվում են»
- Ընտանի՞ք, թե՞ անհատ, ընտանի՞ք, թե՞ պետություն
- Քրիստոնեության և իսլամի միջև չկան քաղաքական հակասություն և թշնամանք
- Դարձյալ անմեղ հայի արյուն է թափվում օտար երկրում
Մեկնաբանություններ