Չէ, եղբայր էպոսագետ, քեզնից այս պահին ազգի առաջնորդ լինելու հոտ չի փչում

Առատ է սերմը, բայց, ցավոք, հունձն առատ չի լինելու, որովհետև որոշ սերմերի ծլունակությունը գիտահետազոտական որևէ լաբորատորիայում չի ստուգվել: Վերցնենք, օրինակ, մեկին` էպոսագետ թեկնածուին: Նախ ասեմ, որ «էպոսագետ» բառը շատ տարողունակ և բազմիմաստ է: Ցանկացած ազգի էպոսի մեջ խտացված են նրա հավաքական ոգին, պայքարելու և հաղթելու անկոտրում կամքը, ոչ միայն սրով, այլև խելքով և խորամանկությամբ (որը մեկ բառով կարելի է ասել` դիվանագիտություն) հաղթելու ունակությունը: Օրինակ, մեր էպոսի սիրելի հերոսի` Դավթի կերպարում մարմնավորված է ուժը, որն ի զորու է հաղթելու անգամ անկարելի վիճակում: (Կյանքը ցույց է տալիս, որ միայն ուժով չես կարող միշտ հաղթել. Իսրայելը տարեցտարի պարտվում է): Հիշենք այն պահը, երբ Մսրա Մելիքը, քաջ գիտակցելով, որ անկարող է ուժով հաղթելու նրան, իբր բարեկամանալու պատրվակով իր մոտ է հրավիրում Դավթին, որի համար լարել էր թակարդը, նախօրոք փորել էր տվել 40 գազ խորությամբ փոսը և ծածկել գորգերով: Թե ինչպես է դուրս գալիս փոսն ընկած Դավիթը, պարզ է էպոսից: Էպոսում արտացոլված է մեր ժողովրդի դարերով դրսևորած կույր դիվանագիտությունը, անսահման հավատը, երբեմն էլ կույր հավատը դեպի մարդը, անկախ ազգային ու կրոնական պատկանելությունից: Հիշենք նաև Շապուհի կողմից Արշակի կալանվելը: Թվում է, էպոսագետը պիտի որ լավ ըմբռնած լիներ այդ պահը և իր ընտրողների առաջ հանդես գար թարմ խոսքով, որին այսօր այնքան կարոտ է ընտրազանգվածը: Բայց պարզվում է, որ հարգելի էպոսագետը ժողովրդին ասում է, եթե ես ընտրվեմ նախագահ, ապա ՀՀ 1-ին և 2-րդ նախագահներին կվերցնեմ որպես խորհրդականներ: Հարց է ծագում. որպես խորհրդական նրանք ի՞նչ պիտի խորհուրդ տան քեզ։ Ա՛յն, թե ինչպե՞ս շարունակել այս երկրի թալանը և ամայացումը, թե՞ ինչպես կարճ ժամանակում հարստանալ, ինչպե՞ս իշխանության անցնելուց հետո մեջքով պիտի շուռ գալ դեպի ժողովուրդը, թե՞ ինչպես վերևից նայել ժողովրդին, ինչպե՞ս խորացնել իշխողի և ժողովրդի միջև եղած անդունդը, թե ինչպես ժողովրդի արյունը հեղել և մնալ անպատիժ: Թե ինչպես... ինչպես... ինչպես… Մինչև ե՞րբ պիտի շարունակվի այդ անորոշ «ինչպես»ների շարանը:
Չէ, եղբայր էպոսագետ, քեզնից այս պահին ազգի առաջնորդ լինելու հոտ չի փչում:

Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Նիկոլին «քարշ տալու» սրբազան գործը դրված է հայ ժողովրդի վրա
• Ո՞վ է Գագիկ Ջհանգիրյանը
• Երբ այլևս չես լի­նի իշ­խա­նու­թ­յան, զին­վո­րա­կան տրի­բու­նա­լը վեր կհա­նի մեզ պար­տադր­ված պար­տու­թ­յան բո­լոր պատ­ճառ­նե­րը
• Հիմ­նա­կան մե­ղա­վո­րը հայ կա­ռա­վա­րող­ներն են
• Իմ գնա­լուց ա­ռաջ թող Հա­յաս­տա­նում ջր­հե­ղեղ լի­նի
• Ո՞րն է քո մատ­նու­թ­յան գի­նը, դա­վա­ճան պա­պի` ֆա­շիստ­նե­րին ծախ­ված ե­նո­քա­վան­ցի Նի­կոլ Փա­շի­ն­յա­նի դա­վա­ճան թոռ
• Խրախ­ճանք ժան­տախ­տի պա­հին
• Ո՛վ մարդ­կա­յին ար­դա­րու­թ­յուն, թո՛ղ ես թք­նեմ քու ճա­կա­տիդ
• Զոհ­ված­նե­րի ա­ր­յու­նը երկն­քից կան­չում է` պա­տե­րազ­մը հասց­նել հաղ­թա­կան ա­վար­տի
• «Պրո­ֆե­սիո­նալ» «իմ­քայ­լա­կան­նե­րը» կե­րան իմ 800 հակ յոն­ջան և …
• Նի­կոլ, իսկ դու ար­դա­րաց­վե՞լ ես, մաքր­վե՞լ ես քո քրեա­կան ան­ց­յա­լից
• Վե­հա­փա՛ռ, կրկ­նեք Գևորգ Հին­գե­րոր­դի օ­րի­նա­կը, ժամն է գոր­ծե­լու
• Պատ­մա­կան դեպ­քե­րի և դեմ­քե­րի հա­մե­մա­տա­կան վեր­լու­ծու­թ­յուն
• Որոշ բա­շի­բո­զուկ­ներ փոր­ձում են զրո­յաց­նել մեր կես­դա­ր­յա պայ­քա­րի ի­մաս­տը
• Արտա­կարգ և լիա­զոր դես­պան Ար­ման Նա­վա­սար­դ­յա­նին
• Վեր­նա­գի­րը վեր­ջում թող ընտ­րի ըն­թեր­ցո­ղը (պա­խա­րա­կե­լի՞ է, որ ո՛չ գո­միկ են, ո՛չ էլ տրանս­գեն­դեր)
• ՈՒ՞ր է մեզ տա­նե­լու այս գաղջ մթ­նո­լոր­տը
• Ո՞վ դուրս թո­ղեց Ղա­րա­բա­ղը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից
• Ձեր հերթն էլ կգա
• Ես` որ­պես ՀՀ քա­ղա­քա­ցի, հայ­տա­րա­րութ­յուն եմ տա­լիս ժա­մա­նա­կին հորդ կա­տա­րած հան­ցա­գոր­ծու­թ­յան մա­սին

Մեկնաբանություններ