Ըստ The Economist-ի՝ ժամանակակից ու ապագա պատերազմներն ունենալու են 3 հիմնական հատկություն։
1.Մարտական գործողությունները լինելու են ամբողջովին թափանցիկ, և նոր մարտական կանոնադրությունները պետք է գրվեն այս իրողությունից ելնելով։
Իհարկե, մեր բանակն էլ է ձեռք բերում տարբեր տեսակի ԱԹՍ-ներ և ստատիկ տեսախցիկներ, բայց չի լուծվում 3 հիմնական խնդիր. չկա ներդրվող տեխնոլոգիաների ունիֆիկացիա, չկա ընդհանուր կառավարման համակարգ, մշակված չեն կիրառման կանոնադրությունները. ով ինչպես հարմար է գտնում, այդպես էլ կիրառում է։
2. Մարտական գործողություններում ավելի ու ավելի են ներգրավվելու կոմերցիոն կառույցները։
ArtsakhX-ը սրա վառ օրինակն է. հուսով ենք` ՊՆ-ն գիտակից կգտնվի ու մի օր նման համակարգ իր մոտ կտեղադրի։ Սա կարող է լավ սկիզբ լինել ընդհանուր կորպորատիվ տեխնոլոգիական ոլորտի` դեպի պաշտպանական ոլորտ ներթափանցման համար, իսկ այստեղ կուտակված պոտենցիալը հսկայական է։
3. Չնայած արհեստական բանականության դարին՝ միևնույն է, մարտական գործողությունների համար անհրաժեշտ է լինելու ներգրավել մեծ քանակի մարդկային ռեսուրս։
Երբեմնի Հայոց 60.000-անոց բանակից թողել են մոտ 35.000-ը, որը կրիտիկական քիչ է մեր առջև կանգնած խնդիրները լուծելու համար։ Ունենք դիրքեր, որտեղ ընդամենը 5-7 հոգով են հերթապահում։ Սա ուղղակի հանցագործություն է մեր տղաների նկատմամբ։ Եվ այս թեմայով նույնիսկ ֆլեշմոբ անող չկա։ Բոլորը իրենց միայն աշխարհաքաղաքական մտքի գիգանտներ են համարում, և նման «ստից» հարցերով չեն հետաքրքրվում։ Վերացական հարց լինի՝ ինչպես ձուկը ջրում լողան, առարկայականը թողնում են «ցածր ինտելեկտ» ունեցողներին։
Վահրամ Մարտիրոսյան