«ՍՏԱՑՎՈՒՄ Է, ՈՐ ՈՉԻՆՉ ԷԼ ՉՈՒՆԵՆՔ»

Հայաստանի վոլեյբոլի ֆեդերացիայի նորընտիր նախագահը Սյունիքի մարզպետ Սուրիկ Խաչատրյանն է: Եվ ահա այդ մարզաձևի մարզուհիների Սիսիանի հավաքականն այս տարի դարձավ չեմպիոն: Վճռական նշանակություն ունեցավ հաղթանակը Հայաստանի վերջին տարիների անփոփոխ չեմպիոն «Նժդեհ» թիմի նկատմամբ: Ի դեպ, վերջինիս գլխավոր մարզիչն այժմ արդեն Հայաստանի վոլեյբոլի ֆեդերացիայի նախկին նախագահ ԽԱՉԻԿ ԱՍՄԱՐՅԱՆՆ է: Նրան հարցրինք` իր թիմի պարտությունը կապ ունի՞ Հայաստանի վոլեյբոլի ֆեդերացիայի ղեկավարի փոփոխության հետ:
-Այդ մասին ոչինչ չեմ ցանկանում ասել: Ի դեպ, վճռական խաղում, որն անցկացվեց մայրաքաղաքի խուլ-համրերի դահլիճում, «Նժդեհը» 2:3 հաշվով պարտվեց Սիսիանի հավաքականին: Խաղին ներկա էր նաև Սյունիքի մարզպետը: Կողմնակալ մրցավարությունն անգամ չպետք է նպաստեր, որ «Նժդեհը» պարտվի: Իմ սաները պարզապես իրենց հնարավորություններից ցածր հանդես եկան: Դրանից առաջ, այս տարվա առաջնությունում մեր թիմը նույն հակառակորդին հաղթել էր Սիսիանում և զիջել Երևանում: Ընդամենը չորս թիմ էր մասնակցում առաջնությանը: Երրորդ մրցանակակիր դարձավ քրեակատարողական հիմնարկների վարչության հավաքականը: Փաստորեն, դա վերակազմավորված Արթիկի նախկին հավաքականն է: Հյուսիսային համալսարանի ներկայացուցիչները երրորդ փուլին չմասնակցեցին, որպեսզի միայն ուժեղագույնները շարունակեն պայքարը չեմպիոնի կոչման համար: Այդ թիմն առաջին անգամ էր մասնակցում Հայաստանի առաջնությանը: Ի դեպ, «Նժդեհը» 2003-ից անընդմեջ դառնում էր Հայաստանի չեմպիոն:
-Փաստորեն, Դուք կարծում եք, որ «Նժդեհը» Հայաստանի առաջնության ամենաուժեղ թիմն է:
-Այո։ Սեպտեմբերին մեր թիմը Վրաստանի մայրաքաղաք Թբիլիսիում միջազգային ներկայացուցչական մրցաշարի մասնակցեց և գրավեց երկրորդ տեղը:
-Վոլեյբոլիստների Հայաստանի առաջնությունո՞ւմ էլ այդպիսի լարվածություն կար:
-ՖԻՄԱ-ն, որի գլխավոր մարզիչը որդիս` Կարեն Ասմարյանն է, հինգերորդ անգամ անընդմեջ դարձավ Հայաստանի չեմպիոն: Երկրորդ մրցանակակիրը Արմավիրի «Արազափ» թիմն է: Այն տևական ընդմիջումից հետո էր Հայաստանի առաջնությանը մասնակցում: Սակայն այս թիմը նախկինում խաղացել է ուժեղագույնների խմբում և նույնիսկ Հայաստանի չեմպիոն է դարձել: Երրորդ տեղում ՀԷՑ-ի հավաքականն է: Այս թիմը ստեղծվել է նախկինում Արաբկիրի համայնքը ներկայացնող կոլեկտիվի բազայի վրա:
-Անցանկալի իրադարձություններ չկատարվեցի՞ն:
-Ստեփանակերտի ներկայացուցիչները Երևան չժամանեցին` վերջին հանդիպումներին մասնակցելու: Արցախցիները կարող էին պայքարել միայն 6-րդ տեղի համար: Նրանք երեք խաղ չանցկացրին: Առաջնությանն ընդամենը 7 թիմ էր մասնակցում:
-Ոմանք կեսկատակ-կեսլուրջ ասում են, որ եթե Խաչիկ և Կարեն Ասմարյանները չլինեն, Հայաստանում վոլեյբոլը կդադարի գոյություն ունենալուց:
-Ինքս մարզիչ եմ և մտադիր չեմ առաջիկայում հեռանալ այս աշխատանքից: Իսկ թողել եմ միայն ղեկավար պաշտոնը: Ինչ վերաբերում է վճռական խաղում մեր թիմի կրած պարտությանը, ապա պետք է փորձենք հաջորդ տարի ավելի ուժեղ լինել և կրկին չեմպիոն դառալ: Պետք է ապացուցենք, որ պատահականություն է եղել այս տարվա պարտությունը:
-Հայաստանի վոլեյբոլի ֆեդերացիայում միշտ էլ ներքին խլրտումներ, հակամարտություններ եղել են: Այժմ իրավիճակը կարելի՞ է շտկված համարել:
-Դա հնուց է գալիս: ՈՒշագրավ է, որ անկախացումից հետո Հայաստանի վոլեյբոլի ֆեդերացիայի բոլոր նախագահներն էլ ժամկետից շուտ հրաժարվել են իրենց պաշտոնից: Այդպես են վարվել Ռ. Ղուկասյանը, Ռ. Ջանիբեկյանը: Ես էլ կամովին հեռացել եմ այդ աշխատանքից: Դրա համար պահանջվեց, որ կազմակերպության արտահերթ համաժողով հրավիրվի: Փաստորեն, Ջանիբեկյանի հրաժարականից հետո ես մեխանիկորեն էի ստանձնել ֆեդերացիայի նախագահի պարտականությունները, քանի որ մինչ այդ փոխնախագահ էի: Ինքս առաջարկում էի համաժողով հրավիրել և նախագահ ընտրել: Բայց Հայաստանի պետական մարզական կառույցի ղեկավարները համամիտ չէին և առաջարկում էին սպասել: Խնդիր էր դրվել այդ պաշտոնը վստահել այնպիսի մեկին, որը շատ փող ունի: Ես դրան դեմ չէի: Հարցն այն է, թե ովքեր են կանգնած ֆեդերացիայի նորընտիր նախագահի կողքին: Բոլոր նրանք են, ովքեր նախկին երեք նախագահների պաշտոնավարության ընթացքում այնպիսի մթնոլորտ են ստեղծել, որ աշխատելը գրեթե անհնար է դարձել: Ստացվում է, որ առաջին նախագահը վատն էր, երկրորդը վատն էր, երրորդը` նույնպես: Եվ ահա այժմ նույն մարդիկ ֆեդերացիայի չորրորդ նախագահի շուրջն են համախմբվել: Արդյո՞ք նույն բանը չի շարունակվի:
-Բայց չէ՞ որ նախագահի տեղակալներից մեկը Ձեր որդին` Կարեն Ասմարյանն է:
-Նրան չէին կարող չընդգրկել ղեկավար կազմում: Եվս մեկը կա ֆեդերացիայի նախագահության կազմում, որն ալիքները խառնելուց հեռու է մնում, բայց երկու մարդ ոչինչ անել չեն կարող, առավել ևս, որ ֆեդերացիայի նախագահը գործից ոչինչ չի հասկանում:
-Սուրիկ Խաչատրյանը վոլեյբոլիստ չի՞ եղել:
-Ոչ: Նախագահի տեղակալը Գոռ Ալեյանն է, գլխավոր քարտուղարը` Ռազմիկ Սուլթանյանը: Փաստորեն, այժմ ամբողջ աշխատանքն իր վրա է վերցրել վերջինս, քանի որ մյուսները զբաղված են տարբեր գործերով:
-Իսկ այս ընթացքում որևէ բան փոխվե՞լ է:
-Պարզապես, Հայաստանի առաջնության ավարտից հետո ֆեդերացիայի նախագահը նվերներ հանձնեց աչքի ընկած թիմերին:
-Դրամական պարգևնե՞ր էլ կային:
-Ոչ, դրամական մրցանակները սպորտի և երիտասարդության հարցերի նախարարությունն է սահմանում: Առաջին տեղը զբաղեցրած թիմի յուրաքանչյուր խաղացողը ստանում է 10 հազար դրամ, երկրորդ տեղը զբաղեցնողը` 7 հազար դրամ, երրորդ տեղը զբաղեցնողը` 5 հազար դրամ: Ամեն տարի մեր երկրի առաջնության ավարտից հետո անցկացվում էր ֆեդերացիայի գավաթի խաղարկությունը: Անկախացումից հետո ամեն տարի նոյեմբերին այդ մրցաշարը կազմակերպվել է: Նախապատրաստական աշխատանք էր կատարվել, որպեսզի թիմերը խաղան այդ ստուգատեսում: Այժմ խոսակցություններ են ականջիս հասել, որ այդ մրցումները չպետք է անցկացվեն: Պատճառաբանությունն այն է, որ փող չկա: Ի դեպ, ամեն տարի դեկտեմբերին կազմակերպվել է նաև Սերգեյ Արակչյանի հուշամրցաշարը: Նախկինում երկու անգամ էլ կազմակերպվել է Նինա Յասակովայի հուշամրցաշարը: Իսկ թե գավաթի խաղարկության մրցաշարը չի անցկացվելու, ուրեմն վերջինս էլ չի լինելու: Այդուհանդերձ, հնարավոր է, որ Երևանի վոլեյբոլի ֆեդերացիան որևէ մրցաշար կազմակերպի: Բայց ամեն բան մշուշոտ է, քանի որ Երևանի վոլեյբոլի ֆեդերացիայի նախագահ Հրաչյա Մուրադյանն էլ, ասես, մտորումների մեջ է:
-Իսկ ի՞նչ եք կարծում, Հայաստանի վոլեյբոլի ֆեդերացիայի նորընտիր նախագահն ինչպե՞ս պետք է աշխատի, եթե այդ գործի մեջ նախկինում չի եղել:
-Համաժողովի ժամանակ նա ասաց, որ ինքն իր թիմում այնպիսի մասնագետների է ընդգրկել, ովքեր քաջահմուտ են և իրեն կօգնեն ճիշտ աշխատելու հարցում:
-Ինչպե՞ս բացատրել, որ նոր նախագահ է նշանակվում այնպիսի մարդ, ով ի վիճակի է կարգավորելու ֆեդերացիայի ֆինանսական հարցերը, սակայն պարզվում է, որ փող չկա անգամ նախատեսված միջոցառումներն անցկացնելու համար:
-Ի՞նչ ասեմ, այդպես է ստացվում:
-Հայկական վոլեյբոլի ներկայիս իրական պատկերն ինչպիսի՞ն է:
-Չի կարելի ասել, որ մարզաձևն ամբողջովին մեռած է: Աշխատանք կատարվում է: Նախկինում կապը թույլ է եղել վոլեյբոլի միջազգային, Եվրոպայի ֆեդերացիաների հետ: Կարեն Ասմարյանն արդեն երկու անգամ մասնակցել է այդ կազմակերպությունների համաժողովներին: Դրանք անցկացվել են Իտալիայում և Սլովենիայում: Սերտացել է կապը Ռուսաստանի վոլեյբոլի ֆեդերացիայի հետ, որը մեր կոորդինատորն է:
-Հույս կա՞, որ առաջիկայում մեր երկրի հավաքականները, ակումբային թիմերը կմասնակցեն եվրոպական ստուգատեսների:
-Ոչ, դեռ վաղ է այդ մասին խոսելը: Այդ հարցով արդեն ֆեդերացիան պետք է զբաղվի:
-Վերջին անգամ Հայաստանի ներկայացուցիչները ե՞րբ են հանդես եկել եվրոպական ստուգատեսներում:
-1992-ին մեր վոլեյբոլիստուհիները Վիեննայում մասնակցել են Եվրոպայի առաջնության ընտրական մրցաշարին: Վատ են հանդես եկել: Ինչ վերաբերում է վոլեյբոլիստներին, ապա 1992-ին մերոնք պետք է Իսրայելում մասնակցեին Եվրոպայի առաջնությանը, սակայն թիմը մրցավայր չմեկնեց: Փող չկար: Հայաստանի չեմպիոն «Նաիրիտը» պետք է խաղար: Իսկ չգնալու համար Հայաստանը որակազրկեցին և 10 հազար դոլար տուգանք նշանակեցին: Այդ պարտքը փակվել է:
-Ինչպիսի՞ բյուջե կունենա ֆեդերացիան 2011-ին:
-Այս տարի հատկացվել էր 8 մլն դրամ` դասական և լողափնյա վոլեյբոլի համար: Նոր ֆինանսավորումը, հավանաբար, այդքան էլ լինի:
-Եթե փող լինի, Հայաստանում վոլեյբոլը կզարգանա՞:
-Պետք է երեխաներից սկսել, պատանեկան խմբերի հետ տարվող աշխատանքից: Սակայն դրա համար բարձրակարգ մարզիչներ են անհրաժեշտ: Մենք դա էլ չունենք: Ինչպես նաև բարձրակարգ մրցավարներ չունենք: Ստացվում է, որ ոչինչ էլ չունենք:
Զրույցը` Գագիկ ԲԵԳԼԱՐՅԱՆԻ

Մեկնաբանություններ