Եվ իս­կա­պես էլ փա­ռա­հեղ ե­ղավ

Կո­րո­նա­վի­րու­սը՝ կո­րո­նա­վի­րուս, հասց­րած (նաև՝ հասց­նող, հասց­նե­լիք) վնա­սը՝ սահ­մռ­կե­ցու­ցիչ ու ան­մարդ­կա­յին, բայց գո­նե մի դրա­կան կողմ ու­նե­ցավ՝ մար­զա­սե­րին պարգևե­լով ֆուտ­բո­լա­յին փա­ռա­հեղ օ­գոս­տոս, այս կերպ նպաս­տե­լով սթ­րե­սա­յին ի­րա­վի­ճա­կից քիչ թե շատ դուրս գա­լուն կամ այն հաղ­թա­հա­րե­լուն։ Ի­հար­կե, չլի­ներ հա­մաշ­խար­հա­յին ժան­տախ­տը, գեր­մա­նա­կան ու պոր­տու­գա­լա­կան մար­զա­դաշ­տե­րում օ­գոս­տո­սյան ֆուտ­բո­լա­յին տո­նը դար­ձյալ լի­նե­լու էր, ընդ ո­րում, ժա­մա­նա­կա­յին ա­վե­լի ծա­վա­լուն ընդգրկմամբ ու ֆուտ­բո­լա­սե­րին հասց­նե­լիք ան­հա­մե­մատ խնա­յո­ղա­կան ռե­ժի­մով. նկա­տի ու­նեմ ապ­րում­նե­րի, հույ­զե­րի այն փո­թոր­կու­մը, ո­րը մար­զա­սերն ու­նե­նում է բարձ­րա­կարգ հան­դի­պում­նե­րից ա­ռաջ ու հե­տո, ու դրանք հո­գե­բա­նո­րեն, ին­չու չէ, նաև ֆի­զի­կա­պես «մար­սե­լու» հա­մար ժա­մա­նակ է պետք։

«ԲԱ­ՎԱ­ՐԻԱՆ» Օ­ՐԵՆ­ՍԴ­ՐԻ ՀԱՅՏ Է ՆԵՐ­ԿԱ­ՅԱՑ­ՆՈՒՄ
Ե­թե մեզ մտո­վի փոքր-ինչ հետ գնա­լու նե­ղու­թյուն տանք, պի­տի որ կա­րո­ղա­նանք հի­շել, թե մաս­նա­վո­րա­պես Չեմ­պիոն­նե­րի լի­գան, որ ա­կում­բա­յին ֆուտ­բո­լի մր­ցա­շա­րե­րի գա­գաթ­նա­կետն է, բուն, գլ­խա­վոր եզ­րա­փա­կիչ տա­նող ճա­նա­պար­հին քա­նի՜ ապ­շե­ցու­ցիչ մի­ջան­կյալ եզ­րա­փա­կիչ ու­նե­ցավ մեկ ու­թե­րորդ, մեկ քա­ռորդ, կի­սաեզ­րա­փա­կիչ ան­վա­նում­նե­րի տակ։ Ե­ղա՞վ գեթ մե­կը, որ խոր ափ­սո­սանք չապ­րեց, դի­ցուք, «Ման­չեստր Սի­թի»-Մադ­րի­դի «Ռեալ» դի­մա­կա­յու­թյան այդ­քան վաղ փու­լում կա­յա­նա­լու հա­մար, «չգժ­վեց» «Ա­տա­լան­տա»-«Պա­րի Սեն Ժեր­մեն», «Բար­սե­լոն»-«Նա­պո­լի» խա­ղե­րի ահ­ռե­լի հու­զա­կան լից­քից, հո­գե­կան ծանր ցն­ցում չապ­րեց «Բա­վա­րիա­յի» հետ կա­տա­լո­նյան ա­կում­բի խայ­տա­ռակ խա­ղից ու կա­տա­լո­նյան ա­կում­բից ա­վե­լի ծանր ապ­րում­ներ ու­նե­նա­լով Մե­սիի հա­մար...
Թվար­կում­նե­րը կա­րե­լի է շա­րու­նա­կել՝ ընդ ո­րում ցան­կա­ցած ճա­շա­կի գո­հաց­ման օ­րի­նակ­նե­րի վկա­յա­կո­չու­մով, սա­կայն փաս­տը մնում է փաստ, որ վերջ­նա­հաշ­վում ա­մե­նա­հիշ­վո­ղը գլ­խա­վոր խաղն է՝ բուն եզ­րա­փա­կի­չը, ո­րին մյուն­խեն­ցի­նե­րը հա­սել էին բո­լոր մր­ցա­կից­նե­րի նկատ­մամբ ու­նե­ցած ակն­հայտ գե­րա­զան­ցու­թյամբ, ին­չը չես ա­սի մր­ցակ­ցի՝ «Պա­րի Սեն Ժեր­մե­նի» մա­սին։ Ա­վե­լորդ չհա­մա­րենք նշել, որ եզ­րա­փակ­չում ֆրանս-գեր­մա­նա­կան ա­ռա­ջին ու միա­ժա­մա­նակ վեր­ջին դի­մա­կա­յու­թյու­նը ե­ղել է սրա­նից 44 տա­րի ա­ռաջ։ Մր­ցել են «Բա­վա­րիան» ու «Սենտ Է­տիե­նը», հան­դի­պումն ա­վարտ­վել է գեր­մա­նա­կան ա­կում­բի հաղ­թա­նա­կով։ Ա­սել է թե` ազ­գա­կից­նե­րի փո­խա­րեն վրեժ­խն­դիր լի­նելն ին­չո՞վ լրա­ցու­ցիչ մո­տի­վա­ցիա չէր ֆրան­սիա­կան ե­րի­տա­սարդ թի­մի հա­մար։ Ազ­գա­կից­նե­րի հա­մար վրեժ­խն­դիր լի­նելն ա­սա­ցինք ու մո­ռա­ցանք ան­հա­մե­մատ թարմ դեպ­քը՝ կի­սաեզ­րա­փակ­չում մյուն­խեն­ցի­ներն ան­ցել էին ֆրան­սիա­կան «Լիո­նի» վրա­յով, ընդ ո­րում, ոչ ա­ռանձ­նա­կի ջան­քե­րի գոր­ծադր­մամբ։
Նկա­տի ու­նե­նա­լով «Պա­րի Սեն Ժեր­մե­նի» Նեյ­մար-Մբա­պե փա­ռա­հեղ դուե­տը՝ սկզ­բուն­քո­րեն կա­րո՞ղ էինք մեզ թույլ տալ լայն փակ­ված աչ­քե­րով նա­յել այն հան­գա­ման­քին, որ ֆրան­սիա­կան ա­կումբն իր ան­հա­մե­մատ ե­րի­տա­սարդ պատ­մու­թյան մեջ ա­ռա­ջին ան­գամ էր Չեմ­պիոն­նե­րի լի­գա­յի եզ­րա­փակ­չում ու պի­տի որ խն­դիր­ներ չու­նե­նար։
Կա­րո՛ղ էինք։
Բայց ո՜չ։ Կյան­քը հա­մոզ­չո­րեն ցույց տվեց, որ կազ­մում ա­ռա­ջին մե­ծու­թյան աստ­ղեր ու­նե­նալն էլ է քիչ, շա՜տ քիչ, քան­զի ա­մեն ին­չի հա­մար պի­տի հետևում ան­ցած ճա­նա­պարհ ու­նե­նաս, ա­մեն ին­չի հետևում պի­տի պատ­մու­թյուն լի­նի, պի­տի ե­թե ոչ ու­նե­ցած տվյալ կազ­մի, գո­նե նա­խորդ­նե­րի փոր­ձա­ռու­թյան գե­նե­տի­կա­կան հի­շո­ղու­թյու­նը որ­պես զենք ու զրահ ու­նե­նաս։
Նեյ­մար ու Մբա­պե ու­նե­ցող թի­մին, օ­բյեկ­տիվ լի­նենք, «Բա­վա­րիան» ա­ռա­ջին գծում հա­կակշ­ռեց այդ մե­ծու­թյուն­նե­րի հետ գրե­թե հա­վա­սա­րա­պես կշռ­վող միակ գե­րաստ­ղով՝ Ռո­բերտ Լևան­դովս­կիով։ Մնա­ցած ա­ռում­նե­րով երևի ա­ռանձ­նա­կի տար­բե­րա­կում չկա­րո­ղա­նաս էլ ա­նել, սա­կայն հաղ­թա­նա­կը բե­րո­ղը թի­կուն­քում ու­նե­ցած հի­շո­ղու­թյու­նը, պատ­մու­թյու­նը ե­ղան։
Հաս­կա­նում եմ, որ ստան­դար­տից դուրս բա­նե­րից եմ խո­սում ու հա­կա­ռակ­վող­նե­րի, հնա­րա­վոր է, պատ­կա­ռազ­դու բա­նակ կու­նե­նամ, բայց սա՛ է այդ եզ­րա­փակ­չից ու­նե­ցած իմ հա­մո­զու­մը, ու ե­թե կռ­վե­լու, վի­ճե­լու եք ինձ հետ, ա­րեք դա. չէ՞ որ իմ խն­դի­րը չե­ղած տե­ղը ֆուտ­բո­լի ու­սու­ցիչ ներ­կա­յա­նա­լը չէ՝ ա­ռա­վե­լու­թյուն, ո­րով ֆուտ­բո­լա­յին թե­մա­նե­րով գրող­ներն ան­հա­մե­մատ ա­ռաջ են ինձ­նից։ Իմ նպա­տա­կը, սի­րե­լի ըն­թեր­ցող, քեզ հետ երկ­խո­սելն է մի թե­մա­յի շուրջ, որ եր­կու­սիս էլ հա­վա­սա­րա­պես մոտ է ու հա­րա­զատ, եր­կուսս էլ հա­վա­սա­րա­պես ապ­րում ենք այդ գե­ղեց­կու­թյան կան­խա­վա­յել­մամբ ու վա­յել­մամբ։
Հան­դիպ­մանն ար­ձա­նագր­ված դար­պա­սի միակ գրա­վու­մը, ե­թե ան­կեղծ, ինձ հա­մար ա­մե­նա­մեծ անս­պա­սե­լիու­թյուն­նե­րից էր։ Ես սպա­սում էի գո­լա­ռատ խաղ՝ նկա­տի ու­նե­նա­լով այն հե­ղե­ղը, ո­րով «Բա­վա­րիան» սր­բում, տա­նում էր իր ճա­նա­պար­հին հան­դի­պած ա­մեն խոչ ու խութ` շատ հա­ճախ չն­կա­տե­լով էլ դրանց լի­նե­լը։ Ես սպա­սում էի, որ ի­րենց ոչ ստան­դարտ մտա­ծո­ղու­թյամբ ու գոր­ծե­լա­կեր­պով Նեյ­մարն ու Մբա­պեն կքրք­րեն գեր­մա­նա­կան թի­մի կա­նո­նիկ կա­ռուց­վածք ու­նե­ցող պաշտ­պա­նա­կան դիր­քե­րը։ Բայց... բայց ե­ղավ այն, որ գո­լե­րի ա­ռու­մով ժլատ, սա­կայն մնա­ցած բո­լոր չա­փա­նիշ­նե­րով ա­ռատ ֆուտ­բո­լա­յին ներ­կա­յաց­ման ա­կա­նա­տե­սը ե­ղանք, որ­տեղ ազ­գու­թյամբ գեր­մա­նա­ցի եր­կու մար­զիչ չափ էին բռ­նել աշ­խար­հին ա­պա­ցու­ցե­լու, թե ի­րեն­ցից ո­րի ֆուտ­բո­լա­յին մտա­ծո­ղու­թյունն է շատ ա­վե­լի ա­ռա­ջա­դեմ։
«Բա­վա­րիան» հաղ­թեց ու, ե­թե ան­կեղծ, ա­նար­դա­րա­ցի կլի­ներ այդ չհաղ­թե­լը, քան­զի այն ֆուտ­բո­լա­յին այս լե­գեն­դար ա­կում­բին Խո­սեպ Գվար­դիո­լա­յի բե­րած «մարդ­կա­յին դեմ­քով» ֆուտ­բո­լին զու­գակ­ցել էր պեր­պե­տուում մո­բի­լեի իր ու­նե­ցած ո­րակ­նե­րը, ո­րին այլք պատ­կե­րա­վո­րու­թյան հա­մար նաև «գեր­մա­նա­կան սա­պոգ» բնու­թագ­րումն են տա­լիս, իսկ նման ֆուտ­բո­լին դի­մա­կա­յե­լը գրե­թե անհ­նա­րին բան է։
Ինչ խոսք, նկա­տի ու­նե­նա­լով մեր ա­րա­գա­հոս ժա­մա­նակ­նե­րը, դժ­վար է հաս­տա­տա­պես ա­սել, թե հա­մաշ­խար­հա­յին ֆուտ­բո­լում որ­քան տևա­կան կլի­նի «Բա­վա­րիա­յի» դո­մի­նան­տու­թյու­նը, բայց որ այս ա­կում­բի մա­տուց­մամբ մենք տե­սանք ո­րա­կա­պես նոր ֆուտ­բոլ, չեմ կար­ծում, թե կաս­կա­ծի տակ կա­րե­լի է առ­նել։

Ա­ՄՈՒՍ­ՆԱ­ԿԱՆ Ա­ՄՈՒՐ ԿԱ­ՊԵՐ
Ոչ պա­կաս սուր մր­ցակ­ցա­յին պայ­ման­նե­րում ան­ցավ և Եվ­րո­պա­յի լի­գա­յի խա­ղար­կու­թյու­նը, իսկ եզ­րա­փա­կի­չը հի­րա­վի գլուխ­գոր­ծոց­նե­րի կար­գից էր։ Հա­մե­նայն դեպս ես հա­մոզ­ված էի, որ հաղ­թո­ղը լի­նե­լու է Ան­տո­նիո Կոն­տեի գլ­խա­վո­րած «Ին­տե­րը», որ­քան էլ որ կո­րո­նա­վի­րու­սով պայ­մա­նա­վոր­ված դա­դա­րից հե­տո այն դժ­վա­րու­թյամբ ձեռք բե­րեց պա­հանջ­ված մար­զա­վի­ճակ։ Եվ­րո­պա­յի լի­գա­յի այս խա­ղար­կու­թյունն էլ փաս­տո­րեն ան­ցավ ի­տա­լա­ցի այս տա­ղան­դա­վոր մարզ­չի կող­քով։ Երկ­րորդ տա­րին ա­նընդ­մեջ։ Ճիշտ է, նա­խոր­դում Կոն­տեն գլ­խա­վո­րում էր անգ­լիա­կան ա­կումբ, սա­կայն դրա­նից ո­չինչ չի փոխ­վում։
Սա­կայն այս խա­ղը միայն Կոն­տեի դրա­ման չէր, թե­պետ այն, ինչ ե­ղավ «Ին­տե­րի» հար­ձակ­ման գծի ա­նու­րա­նա­լի ա­ռա­ջա­տա­րի՝ Լու­կա­կուի հետ, հան­ցա­գոր­ծու­թյուն կլի­նի դրա­մա ան­վա­նե­լը, քան­զի այն կա­տա­րյալ ող­բեր­գու­թյուն էր։ Ողջ մր­ցաշր­ջա­նում ձիու պես բա­նած, թի­մին հաղ­թա­նակ­ներ բե­րած բել­գիա­ցին 2։2 հաշ­վի ժա­մա­նակ դար­ձավ ինք­նա­գո­լի հե­ղի­նակ՝ դրա­նով իսկ հաղ­թա­նակ պարգևե­լով մր­ցակ­ցին։
Ծա՞նր է։ Ան­վի­ճե­լիո­րեն։ Սա­կայն ինչ կա­րող ես ա­նել, սա ֆուտ­բոլ է, որ­տեղ հնա­րա­վոր է ա­մեն ինչ, ցան­կա­ցած վայ­րի­վե­րում, ու նաև իր այս ան­կան­խա­տե­սե­լիու­թյամբ է այն այն­քան հա­րա­զատ բո­լո­րիս, ո­րով­հետև, ճիշ­տը խո­սենք, ու՞մ են հե­տաքր­քիր միա­լար, կան­խո­րոշ­ված ել­քով ի­րա­դար­ձու­թյուն­ներն ու զար­գա­ցում­նե­րը։ Որ­քան էլ տա­րօ­րի­նակ թվա՝ մար­դը հաղ­թա­նակ­նե­րից էլ է հոգ­նում, ան­վերջ կա­րոտ է ցն­ցում­նե­րի։
Ինչ վե­րա­բե­րում է «Սևի­լիա­յին», այս թի­մը կար­ծես թե ա­մուս­նա­ցած է Եվ­րո­պա­յի լի­գա­յի խա­ղար­կու­թյան հետ։ Կա­տա՞կ բան է՝ վե­ցե­րորդ ան­գամ է տի­րա­նում տիտ­ղո­սին։
Հար­կավ սա ոչ միայն թի­մի, այլև այն գլ­խա­վո­րո­ղի հա­ջո­ղու­թյունն է։ Իր պատ­մու­թյան մեջ ան­դա­լու­զա­կան ա­կում­բը վե­ցե­րորդ ան­գամ դար­ձավ Եվ­րո­պա­յի լի­գա­յի հաղ­թող։ Սա չա­փա­զանց բարձր ցու­ցա­նիշ է։

ՄԵ­ՍԻ, ՄԵ­ՍԻ ՈՒ ԴԱՐ­ՁՅԱԼ ՄԵ­ՍԻ
Մր­ցաշր­ջա­նը հիմ­նա­վո­րա­պես ձա­խո­ղած «Բար­սե­լո­նը» նոր մար­զիչ ու­նի, ու այդ մար­դը Ռո­նալդ Կու­մանն է՝ թե որ­պես ֆուտ­բո­լիստ, թե որ­պես մար­զիչ բա­վա­կա­նին հայտ­նի դեմք ֆուտ­բո­լա­յին աշ­խար­հում, սա­կայն կա­տա­լո­նյան ա­կում­բի ու առ­հա­սա­րակ հա­մաշ­խար­հա­յին ֆուտ­բո­լի գլ­խա­վոր ինտ­րի­գը կա ու շա­րու­նա­կում է մնալ Մե­սին, ով լուրջ տա­րա­ձայ­նու­թյուն­ներ ու­նի ա­կում­բի հետ։ Լեոն չի պլա­նա­վո­րում մաս­նակ­ցե­լը թի­մի պա­րապ­մունք­նե­րին, իր հեր­թին ա­կումբն իր գլ­խա­վոր աստ­ղին ո­րո­շել է պատ­ժել՝ յու­րա­քան­չյուր բաց թո­ղած հա­վաք ար­գեն­տի­նա­ցուն կար­ժե­նա 110 հա­զար եվ­րո։
Մի քիչ էլ Մե­սի-ա­կում­բի ղե­կա­վա­րու­թյուն կռ­վի կողմ դառ­նա­լով՝ կա­րող ենք ա­սել, որ Ժո­զեպ Բար­տո­մեուի ա­րա­ծը խո­շոր սրի­կա­յու­թյուն է, ո­րով­հետև Մե­սիի քայ­լե­րի ա­զա­տու­թյան հար­ցում ժա­մա­նակ ա­ռաջ նա ու­րիշ բան էր ա­սում, մինչ­դեռ հի­մա բո­լո­րո­վին այլ երգ է եր­գում՝ խախ­տե­լով իր ա­սա­ծին տեր կանգ­նե­լու վե­րա­բե­րյալ իս­կա­կան տղա­մար­դու մա­սին պատ­կե­րա­ցում­նե­րը։
Այս­տեղ մենք կա­րող են պա­հանջ­ված խո­րու­թյամբ ու ման­րա­մաս­նե­րով հայտ­նել, թե որ ա­կումբ­ներն ու որ­քա­նով են պատ­րաստ խե­լա­հեղ քայ­լե­րի գնա­լու հա­նուն Մե­սի ու­նե­նա­լու, սա­կայն ե­կեք ա­վե­լի շատ հա­րա­բե­րա­կան լռու­թյան կողմ­նա­կի­ցը լի­նենք, ո­րով­հետև այս հա­րա­փո­փոխ օ­րե­րում անհ­նար է ան­գամ մո­տա­վոր վս­տա­հու­թյամբ ա­սել, թե մեկ օր անց ինչ է լի­նե­լու։ Բո­լոր դեպ­քե­րում փաս­տենք, որ ինչ էլ ա­նի Մե­սին, ճիշտն ինքն է լի­նե­լու, ո­րով­հետև իս­կա­պես բա­նի նման չէ, որ ա­կում­բի ա­պաշ­նորհ կա­ռա­վար­ման ար­դյուն­քում հի­մար դրու­թյան մեջ է հայ­տն­վում ֆուտ­բո­լի բո­լոր ժա­մա­նակ­նե­րի թիվ մեկ մե­ծու­թյու­նը։ Հի­շեք Չեմ­պիոն­նե­րի լի­գա­յում «Բա­վա­րիա­յի» հետ «Բար­սե­լո­նի» ու­նե­ցած խայ­տա­ռակ առ­ճա­կա­տու­մը, հի­շեք Մե­սիի դեմ­քի մո­լոր­ված ար­տա­հայ­տու­թյու­նը, ու ա­մեն ինչ հաս­կա­նա­լի կլի­նի։
Սա­կայն ֆուտ­բո­լա­յին մե­ծու­թյուն­նե­րի հետ կապ­ված այ­լան­դա­կու­թյուն­նե­րը միայն Բար­սե­լո­նում ու Իս­պա­նիա­յում չեն։ Բո­րո­տու­թյու­նը նաև հա­յաս­տա­նյան հաս­ցե ու հաս­ցեա­կա­նու­թյուն ու­նի։

ԱՅԴ ՏՂԱ­ՅԻ ՎԱՍ­ՏԱ­ԿԻ ԿԵ­ՍԻ 1/100-Ն ՈՒ­ՆԵ­ՑԵՔ, ՆՈՐ ԾԼՎ­ԼԱ­ՑԵՔ
Ի՞նչ է պա­տա­հել։ Իսկ ու­րիշ էլ ի՞նչ պի­տի պա­տա­հեր։ Թշ­վա­ռա­կան­նե­րի ոհ­մա­կը ոտ­քի է ե­լել ու ի­րեն թեր­մաց­քից վեր բան երևա­կա­յե­լով՝ Հեն­րիխ Մխի­թա­ր­յան է փոր­ձում ոտ­քի տակ առ­նել՝ պատ­վից ու պատ­վախնդ­րու­թ­յու­նից ճա­մար­տա­կե­լով, իր չու­նե­ցա­ծը լիու­լի բառ­նա­լով մեր լու­սե տղա­յի ու­սե­րին։
Հրա­ժար­վում է հա­վա­քա­կա­նում խա­ղա­լուց...
Հայ­րե­նի­քի նկատ­մամբ պարտ­քի ու պար­տա­վոր­վա­ծու­թյան զգա­ցո­ղու­թյուն չու­նի...
Ո­ղոր­մե­լի­ներ... ՈՒ՞մ մա­սին եք խո­սում։ Մե­կի՞, որ՝
-ոտ­քից գլուխ պատ­մու­թյուն է հայ­կա­կան ֆուտ­բո­լին իր նվիր­վա­ծու­թյամբ, մա­տու­ցած ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րով, ո­գե­ղե­նու­թյամբ,
-վտան­գե­լով ա­ռող­ջու­թյուն ու կա­րիե­րա, տա­րի­ներ շա­րու­նակ հա­զա­րա­վոր կի­լո­մետ­րեր է կտ­րում երկ­րի հա­վա­քա­կա­նին իր մաս­նակ­ցու­թյու­նը բե­րե­լու, ձեր չու­նե­ցած տո­նը տոն դարձ­նե­լու հա­մար։
Դուք հո ի­րա­պե՞ս ման­կուրտ­ներ չեք։
Հեն­րի­խը ե­ղել է, կա ու կլի­նի հայ­կա­կան ֆուտ­բո­լի լե­գեն­դար դեմ­քե­րից մե­կը, ու թե ձեզ պատ­մու­թյան մեջ եր­ջա­նիկ մո­լո­րու­թյամբ հիշ­վե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն էլ է վե­րա­պահ­վե­լու, ա­պա լոկ շնոր­հիվ նրա՝ որ­պես նրա ժա­մա­նա­կա­կից­ների։
Ինչ վե­րա­բե­րում է Հա­յաս­տա­նի ֆուտ­բո­լի ֆե­դե­րա­ցիա­յին, դրա գլու­խը կազ­մած­նե­րին, հի­շեք թե ժա­մա­նակ ա­ռաջ ոնց էիք մա­տաղ­վում Նե­մեց Ռու­բո­յի ոտ­քե­րի տակ, ո­րի նկատ­մամբ իմ, մյու­սի, եր­րոր­դի ազն­վու­թյու­նը գո­նե այն­քան մեծ է, որ ոչ այն, ոչ էլ ներ­կա ժա­մա­նակ­նե­րում ա­ռանձ­նա­կի հար­գան­քի խոսք չենք ու­նե­ցել նրան ա­սե­լու ու դրա­նով ձեր թայ­դա­շը չենք։ Դիտ­մամբ եմ ձեզ հա­րա­զատ, սր­տա­մոտ բա­ռեր օգ­տա­գոր­ծում, որ հաս­կա­նաք՝ դուք չա­փա­զանց ման­րապ­ճեղ եք մտա­ծե­լու հա­մար, որ երկ­րա­գուն­դը ձեզ նման­նե­րի հա­մար է պտտ­վում, ու դուք այն­քան կաք, որ Հեն­րիխ Մխի­թա­րյան կա­րող եք թի­րա­խա­վո­րել։
Խել­քի ե­կեք ու մի փոր­ձեք հա­մե­մատ­վել ան­հա­մե­մա­տե­լի­նե­րի հետ։
Ընդ­հա­նուր հի­շեց­ման կար­գով մի բան էլ ու վերջ։
Հա­նուն ընդ­հան­րա­կան գոր­ծի, շա­հի՝ մի ան­գամ ձեռք­ներդ գր­պան­ներդ տա­րած կա՞ք, որ Երկ­րին, Ղա­րա­բա­ղին հա­րյուր հա­զա­րա­վոր դո­լար­նե­րով ձեռք մեկ­նած Հեն­րիխ Մխի­թա­րյա­նին եք բան ա­սում։

Մար­տին ՀՈՒ­ՐԻ­ԽԱ­ՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Մայիս Մխիթարյանի Սողոմոն Թեհլիրյանը
• Լուսե սպասումների սեպտեմբեր
• Հուսանք
• Մի՛ մտեք այդ անեծքի տակ
• Մենք ենք, մեր անտարբերությամբ
• Եթե
• Եվ նորից արձանագրենք
• Մալխասը հաղթում է ու պահանջում Հայոց Եռագույնը
• Ալեքսանդրա Գրիգորյանի ֆանտաստիկ հաղթանակը
• Երբ մարտնչող անգրագիտությունն է կառավարում
• Ընթացքդ հարատև, «Փյունիկ»
• Մարդը զգուշացրել էր
• Գործելով սրիկայաբար
• Կացնին խեղճացնողն իր կոթն է
• Գինեձոն. անտարբեր չմնացին անգամ կից սրահներում ժամանակ անցկացնողները
• Խոսուն շնորհանդես
• Սաթո մամի փիլիսոփայությունը
• Ա. Մանուկյանը հավաստում է իր խոշոր հայտը
• Անցնենք թվաբանության
• Անիծվեք դուք ձեր քոք ու բուսով

Մեկնաբանություններ