Ար­տա­կարգ դրու­թյու­նը կա­ռա­վար­ման ձև է՝ հար­կադր­ված սահ­մա­նա­փա­կում­նե­րով։ Ար­դյոք կկա­րո­ղա­նա մեր կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ար­տա­կարգ դրու­թյան և տն­տե­սա­կան սահ­մա­նա­փա­կում­նե­րի պայ­ման­նե­րում ի­րա­կա­նաց­նել ճգ­նա­ժա­մա­յին ար­դյու­նա­վետ կա­ռա­վա­րում‚ դժ­վար է ա­սել։

«Փաս­տե­լով 2015-ին ICAO-ի կող­մից Հա­յաս­տա­նին տր­ված բարձր գնա­հա­տա­կա­նը` ապ­րի­լի 3-ի մի շարք հոդ­ված­նե­րում նկա­րագր­ված խն­դիր­նե­րը ներ­կա­յաց­վում են որ­պես ՔԱԿ-ի նոր նա­խա­գա­հի մեղ­քը։ Ես քա­ջա­տե­ղյակ եմ այդ խն­դիր­նե­րին, քան­զի վեր­ջերս հան­դես եմ ե­կել հե­տա­զո­տա­կան զե­կույ­ցով, ո­րում ման­րա­մասն ներ­կա­յաց­րել եմ իմ ա­ռա­ջար­կու­թյուն­նե­րը ուղ­ված ՔԱԿ-ի նա­խա­գա­հին։

Ի լրումն հնա­րա­վոր հան­ցա­գոր­ծու­թյան մա­սին ի­րա­վա­պահ մար­մին­նե­րին ուղղ­ված Մար­տին Հու­րի­խա­նյա­նի ս/թ փետր­վա­րի 28-ի հայ­տա­րա­րու­թյան, այդ մա­սին երկ­րի բաձ­րաս­տի­ճան ան­ձանց ի­րա­զեկ­ման (տե՛ս «Ի­րա­տե­սի» 28.02.2020 թվագ­րու­թյամբ «Հայ կի­նո­յի ա­ռայժմ հա­վեր­ժա­կան ժ/պ-ն ու նրա ձա­խա­վեր գոր­ծու­նեու­թյու­նը» հրա­պա­րա­կու­մը)․․․

Ոստիկանությունը շարունակում է ապահովել նոր կորոնավիրուսի հնարավոր տարածումը կանխելու նպատակով անձանց ազատ տեղաշարժի սահմանափակումների վերաբերյալ Պարետի որոշման կատարումը։

Ամեն գնով ԱԺ մեծամասնությունը մտադրվել էր այսօր հայտնի նախագիծը՝ հեռախոսով քաղաքացիներին տեղորոշելու վերաբերյալ անցկացնել։ Նախագծի երկրորդ ընթերցումը տապալելուց հետո նրանք անմիջապես ձեռնամուխ եղան արտահերթ նիստի գումարմանը։

ԱԺ նիստից հետո «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավորների զայրացած և տարակուսաց ձայները աշխատասենյակներից արձագանքում էին միջանցքներում։ Թեև միաջանցքներում ևս գնալ գալով մեկը մյուսին հարցնում էր․ «Ուր են՞, ինչու՞ չեն եկել»։

Ե­րեկ Աժ-ն վա­վե­րաց­րեց մի օ­րենք, ո­րով պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան են են­թարկ­վե­լու այն ան­ձինք, ո­րոնք կխախ­տեն մե­կու­սաց­ման և ինք­նա­մե­կու­սաց­ման պա­հանջ­նե­րը։ Պա­տի­ժը բա­վա­կան խիստ է՝ ընդ­հուպ 5 տար­վա ա­զա­տազր­կում։ Ի­րա­վա­բան­նե­րը միան­շա­նակ չեն գնա­հա­տում այս օ­րեն­քը և դրա­նում խն­դիր­ներ են տես­նում։ ԱԺ նախ­կին պատ­գա­մա­վոր, ի­րա­վա­բան Է­ԼԻ­ՆԱՐ ՎԱՐ­ԴԱ­ՆՅԱ­ՆԻՆ ան­հան­գս­տաց­նում է օ­րեն­քում առ­կա ա­նո­րո­շու­թյու­նը։

80-ա­կան­նե­րին դեռևս այլ երկ­րում, այլ ար­ժե­հա­մա­կար­գի պայ­ման­նե­րում էինք ապ­րում, երբ դեռ «Մար­դը մար­դուն գայլ է» բա­նաձևու­մը որ­պես գր­քա­յին բնու­թագ­րում էր ըն­կալ­վում, երբ ան­հա­տի բա­րո­յա­կան կեր­պա­րի վե­հու­թյունն ըն­դգ­ծող հաս­կա­ցու­թյուն­նե­րը կյան­քի հետ­նա­մուտք մղ­ված գա­ղա­փար­ներ չէին, երբ մե­ծին հար­գելն ա­ռա­քի­նու­թյան, դաս­տիա­րա­կու­թյան, կրթ­վա­ծու­թյան չա­փա­նիշ էր, ե­րե­խա­նե­րի նկատ­մամբ հո­գա­տա­րու­թյու­նը՝ կյան­քի նորմ։

Այս օ­րե­րին առն­վազն տա­րօ­րի­նակ է ըն­կալ­վում, երբ ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րը հան­րու­թյա­նը վի­րու­սի մա­սին տե­ղե­կու­թյուն­ներ, վի­ճա­կագ­րու­թյուն հայտ­նե­լու փո­խա­րեն, խո­սում է դա­տա­րա­նի մի վճ­ռի մա­սին, ո­րը նրան պար­տադ­րում է նե­րո­ղու­թյուն խնդ­րել բժշ­կից։

Հայտ­նի խոս­քը փո­փո­խու­թյան են­թար­կե­լով, կա­րող ենք փաս­տել, որ մեր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը չցան­կա­ցան զբաղ­վել կո­րո­նա­վի­րու­սով, բայց կո­րո­նա­վի­րու­սը զբաղ­վեց նրան­ցով։ Տևա­կան ժա­մա­նակ աչք­կա­պո­ցի ա­րե­ցին, զբաղ­վե­ցին ի­րենց հան­րաք­վեով ու հի­մա ան­գամ հան­րաք­վեն մեջ­տե­ղից դուրս ե­կավ, քա­նի որ վի­րու­սը նախ­կին ու ներ­կա ռե­ժիմ չի ճա­նա­չում։ Ի՞նչ ու­նենք հի­մա. մեր բնակ­չու­թյան թվա­քա­նա­կի հա­մե­մատ ար­ձա­նագր­ված վի­րու­սի լուրջ ցու­ցա­նիշ և, ար­տա­կարգ ռե­ժի­մով պայ­մա­նա­վոր­ված, հե­տաձգ­ված հան­րաք­վե։