Սեփական ստվեր չունեցող, բայց բավականին ամբիցիաներ ունեցողների հիմնական նպատակներից մեկը հանկարծ ուրիշի ստվերում չհայտնվելն է։

Թուրքիայում և Արդբեջանում անհամբեր սպասում են ԱՄՆ-ի նախագահական ընտրություններին։ Գաղտնիք չէ, որ Թրամփը ավելի շատ վարում է իզալյացիոն քաղաքականություն, Թրամփի բիզնես մտածելակերպը թույլ չի տալիս, որ կատարի ծախսեր, որոնք ավելի շատ եկամուտ չեն բերում կամ հիմնված են ապագայի վրա...

Սոցիալ դեմոկրատները Միացյալ Թագավորությունում եկան իշխանության: Տարոսը՝ Հայաստանին:
Նոր վարչապետ Սթարմերը նախկին վարչապետ Սունակին անվանեց առաջին ասիացի վարչապետ՝ նրան շնորհակալության խոսք ասելիս...

Հայաստանի գործող իշխանությունները, որոնք կորցրել են իրենց լեգիտիմությունը, մշտապես փորձում են տպավորություն ստեղծել, թե չունեն մտավախություն հանրային աջակցության հարցում և կարող են գնալ նոր ընտրությունների ու հաղթել առանց կեղծիքների։

Հայաստանում ամեն ինչ աննկարագրելի թանկ է։ Հատկապես պարենը, գյուղմթերքը տեղը տեղին թանկ են։ Թվում է, թե գյուղացու սրտով պետք է լինի, բայց պարզվում է, որ գյուղացուց ջրի գնով (չնայած, ջուրը թանկ է, այլ բանի հետ պետք է համեմատել) գնում են վերավաճառողները և, մինչև հասցնում են սպառողին, դառնում է ոսկեջրած ապրանքի գին։

Իմ նկատմամբ առաջին սանկցիան կիրառվել է 2-րդ դասարանում` դասղեկ, լուսահոգի Մարո Գալստյանի կողմից, ով արմատներով արցախցի էր։

Էսօր Վաղոն չտեսնված հպարտ տեսք ուներ, ոնց որ՝ հպարտ քաղաքացի։ Մտածեցի՝ պատճառը պետական կարևոր տոնն ա ու հարցրի․

- Էդ սահմանադրության օրվա համար ա՞ տրամադրությունդ բարձր, Վաղո։

Եվրոպական ժողովուրդներն ու պետական գործիչները հոգնել են մշտնջենական Հայկական հարցից: Դա ինքնին հասկանալի է. չէ՞ որ այդ հարցը նրանք ձախողեցին: Հայաստան անունը նրանց նիրհած խղճերում արթնացնում է սոսկ ուրացած կամ չկատարած խոստումների տհաճ հիշողություններ: Նրանք մատը մատին չխփեցին իրենց խոստումները կատարելու համար, քանի որ դրանք տվել էին թեև փոքր, արնաքամ, սակայն շնորհալի մի ժողովրդի, որ չուներ նավթի ու ոսկու հանքավայրեր:

Սպառողական հասարակության և քաղաքական ազգի մեջ կա կոնցեպտուալ տարբերություն: Մի պարագայում դու սպառում ես կամ մտածում ես սպառել քաղաքական առաջարկը՝ լավ կամ վատ ուսումնասիրելով այն, մյուս պարագայում ինքդ ես դառնում այն քաղաքական գերակայությունների կրողն ու ռետրանսլիատորը, որոնք քեզ և երկրիդ համար կարևոր և սկզբունքային են: Այսօր մեր հասարակության մի մասը, որն ապրում և ապրելու է այս երկրում, առայժմ ազգային գերակայությունների սկզբունքներին վերաբերվում է սովորական սպառողի, գնորդի հոգեբանությամբ, ով կամ կգնի ու կսպառի այն, կամ այլ բան կգնի, որն ավելի մատչելի է, հեշտ և հրապուրիչ` հետո ընկալելով, որ մատչելին և հեշտը անորակ էին և վնասակար: