Արցախցիները նախընտրում են սոված մնալ ու չհանձնվել, քան ընդունել թշնամու առաջարկած սնունդ տեղափոխելու «այլընտրանքային ճանապրհը»: Սա զուտ նրանց համար, ովքեր ասում էին՝ դե թուրքի հետ կողք-կողքի արցախցիներն ապրել են, հիմա էլ կապրեն:

Ամիսներ առաջ ադրբեջանական քարոզչական լրատվականները մի սցենար էին տիրաժավորում, ըստ որի, «վայրի կատվին», տվյալ դեպքում՝ Արցախին և արցախահայությանը, կարելի է շատ հեշտ դարձնել ընտանի ձեռնասուն, եթե նրան պահես սոված և, աստիճանաբար օղակը սեղմելով, սկսես ենթարկեցնել քեզ․ ըստ այդ մոդելի՝ «վայրի ու անհնազանդ գազանը» դառնում է հլու հնազանդ, սկսում է լսել բոլոր ցանկությունները, ապա կատարել հրամանները և, շատ կարճ ժամանակ անց, դառնում է քո «դվարնյաշկան»։

Ղարաբաղը պատմական տարածաշրջան է Հարավային Կովկասում, որն ընկած է Դաշտային Արցախի և Սյունիքի միջև և զբաղեցնում է Փոքր Կովկասի հարավ-արևելյան լեռնաշղթան։

Ինտեգրվելը միայն շաքար, լոբի ու ալյուր բաժանելը չէ՝ ձրի պանիրն էլ գիտեք որտեղ է լինում:

Արցախի ընկնելու կամ կանգուն մնալու հավանականությունները հավասար են: Այդ շանսերի հարաբերակցությունը կարող է շատ արագ փոխվել, և կանգուն մնալու ու դիմակայելու էներգիան Արցախը պետք է ստանա ոչ միայն նրանցից, ումից հիմա հիմնականում ակնկալում է, այլ հենց Հայաստանից:

«Տոպրակի մեջ նորածնին թողած կինը հայտնաբերվել է»: «Լքված երեխային մայրն է թողել մատուռի մոտ»: «Երեխային մատուռի մոտից շներն էին քարշ տվել մոտակա տան մոտ»: «Մայրը տարիքից ամաչելով է գնացել այդ քայլին»:

Հարգելի Վահե, Ադրբեջանն Արցախի կոկորդին է: Սննդի, ջրի, դեղորայքի և վառելիքի բացակայություն, սոված նորածիններ, թերսնված ապագա մայրեր՝ այսպիսի դաժան շրջափակման ութ ամիս… Եվ, այնուամենայնիվ, ամերիկյան կառավարությունը, ծախսելով մեր՝ ԱՄՆ-ի հարկատուներիս միլիոնավոր դոլարները, շարունակում է օգնել և աջակցել հենց ադրբեջանական բանակին, որը խեղդում է Արցախը, գրավում է Հայաստանի առանձին տարածքներ, էթնիկ զտում է ծրագրում արցախահայերի նկատմամբ:

Հավաստի աղբյուրների փոխանցմամբ` հրաժարականի դիմում է ներկայացրել ԱՀ ԱԺ նախագահ Արթուր Թովմասյանը:

Ինչ էլ, որ հիմա ներկայացնեմ, բոլորդ էլ գիտեք: Ավելիով գիտեք: Ստորև ներկայացնում եմ Արցախի հարցի հետ կապված՝ 3 պնդում, 3 ցավալի փաստ և լուծման 3 տարբերակ:

Եթե, ըստ որոշ գործիչների, տարածքային ամբողջականությունը բացառում է ազգային ինքնորոշումը, ապա աշխարհում պետք է լիներ 51 պետություն: